Υπήρξαν πολιτικές φιλοφρονήσεις εκατέρωθεν, θερμές χειραψίες, χτυπήματα στην πλάτη και άφθονο υλικό για τους φωτογράφους. Η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ντόναλντ Τραμ τα είχε όλα. Σχεδόν. Είχε και ένα παράδοξο: Ο Έλληνας πρωθυπουργός πήγε στις ΗΠΑ με βασικό στόχο την προσέλκυση επενδύσεων προκειμένου να ανασάνει η χειμαζόμενη ελληνική οικονομία. Μετά την ολοκλήρωση της μεταξύ τους συνάντησης ο πρόεδρος Τραμπ ήταν αυτός που μίλησε συγκεκριμένα. Ενημέρωσε ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε αναβάθμιση των μαχητικών F-16 (ίσως και σε αγορά νέων μαχητικών) και θα ξοδέψει για τον σκοπό αυτόν περίπου δυόμισι δισ.! Ποσό που ξεπερνά το 1,5% του ελληνικού προϋπολογισμού. 

Μια κυβέρνηση που πετσοκόβει συντάξεις μέχρι το 2020 για να «εξοικονομήσει» 1% του ΑΕΠ και να πληρώσει τους δανειστές ξοδεύει δυόμισι δισ. για εξοπλισμούς! Και χειροκροτείται από τον πλανητάρχη γιατί είναι συνεπής στις οικονομικές υποχρεώσεις της προς το ΝΑΤΟ, ενώ π.χ. η Γερμανία δεν είναι… Ο κ. Τραμπ εξήγησε ότι με τα λεφτά αυτά θα ανοίξουν δουλειές για τους Αμερικανούς πολίτες. Με άλλα λόγια, έχουμε σίγουρη την «ελληνική επένδυση» στην αμερικανική οικονομία. Για τις αμερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα θα συσταθεί μια διυπουργική επιτροπή και τα λοιπά και τα λοιπά… Αφήνω κατά μέρος ότι ο Αμερικανός πρόεδρος, έχοντας δίπλα του τον Έλληνα πρωθυπουργό, μίλησε κυρίως για θέματα αμερικανικής εσωτερικής επικαιρότητας.

Η ουσία είναι πως «πέντε και στο χέρι» από τη συνάντηση πήραν οι Αμερικανοί. Εμείς είμαστε στο «δέκα και καρτέρει». Για την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, που παρασημοφορήθηκε για τη συνεισφορά της στον πόλεμο του Κόλπου και την ισοπέδωση της Γιουγκοσλαβίας, ο κ. Τσίπρας έδωσε ό,τι οι Αμερικανοί επιθυμούσαν και έκανε την εξής δήλωση: «Γίνεται καταπληκτική δουλειά (εκεί) που πρέπει και μπορεί να αναβαθμιστεί»! Θα μπορούσε να μας πει ο πρωθυπουργός, άραγε, ποια είναι η καταπληκτική δουλειά που γίνεται…

Θα έλεγε κανείς «κομμάτια να γίνει», αφού ο πρωθυπουργός μπορεί να πήρε υποσχέσεις για επενδύσεις, αλλά στον δεύτερο βασικό στόχο του, την απομείωση του ελληνικού χρέους, δεν πήρε κάτι χειροπιαστό. Πήρε απλώς μια δήλωση στήριξης από εκείνες που έδινε πλουσιοπάροχα, κι όχι μία φορά, μόνο ο προηγούμενος πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα. Τίποτα παραπάνω εκτός από την… παρότρυνση να συνεχίσει η Ελλάδα να εφαρμόζει πιστά το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων που της έχουν επιβάλει οι εταίροι δανειστές.

Δεν έχει νόημα να κριθεί ο κ. Τσίπρας με βάση όσα έλεγαν παλαιότερα ο ίδιος και το κόμμα του για το ΝΑΤΟ, τη βάση της Σούδας, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, την κούρσα των εξοπλισμών, το «πλιάτσικο» που επιχειρείται στο Ελληνικό. Αυτά έχουν περάσει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Είναι σκελετοί στα ντουλάπια της κάποια φορά αριστεράς. Ο κ. Τσίπρας έφτασε στο σημείο να δηλώσει για να δικαιολογηθεί πως ο Αμερικανός πρόεδρος μπορεί να μοιάζει διαβολικός, αλλά ό,τι κάνει το κάνει για καλό και είναι συνεχιστής των αξιών της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Εγλειψε δηλαδή εκεί που έφτυνε, όπως έκανε πριν από λίγα χρόνια ο κ. Σαμαράς στα σκαλοπάτια της γερμανικής καγκελαρίας με το περίφημο «ουδείς αναμάρτητος».

Η πολιτική μετάλλαξη είναι πλήρης, και στην Ουάσιγκτον επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά. Ο χρόνος θα δείξει αν από την επίσκεψη στην Αμερική και τη συνάντηση με τον πρόεδρο Τραμπ πρόκυψε κάτι χειροπιαστό για την ελληνική οικονομία. Προς το παρόν, ας δεχθούμε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος προσείλκυσε ελληνικές επενδύσεις δυόμισι δισ. στη χώρα του και βλέπουμε…