Όποιος εισέρχεται στα κακοτράχαλα μονοπάτια του δημόσιου βίου είναι μονίμως εκτεθειμένος για τις πράξεις του, στα μάτια της κοινής γνώμης. Και αυτή η διαρκής έκθεση είναι που αναγκάζει κάθε δημόσιο άνδρα να προσέχει τα βηματά του, να μην προκαλεί και αν είναι δυνατόν -ενίοτε πολύ δύσκολο γιατι άνθρωπος είναι και αυτός- να αποτελεί πρότυπο για την κοινωνία.


Υπό μία πολύ χαλαρή οπτική, ουδεμία σημασία θα είχε η υπόθεση της βίλας του κ. Τσίπρα. Σε τελευταία ανάλυση ας μη ξεχνάμε πως ό, τι επιτρέπεται στους αριστερούς στέλνει στο πυρ το εξώτερο όλους τους άλλους. ‘Ετσι είνα ο αριστερισμός τον οποίον , δυστυχώς, καταπίνουν αμάσητο οι λοιπές ιδεολογίες, για λόγους που δεν είναι της παρούσης. Όμως η ενασχόληση με τις μετακομίσεις Τσίπρα δεν στερούνται πολιτικής σημασίας. Διότι η Αριστερά από την οποία λέει ότι προέρχεται και καμαρώνει, είναι αυτή που έχει θέσει τα όρια της πολιτικής ηθικής, τα οποία ανενδοιάστως κάθε φορά παραβιάζει, γιατί πιστεύει ότι δεν θα έχει αντίλογο. Γι’ αυτό και η Κουμουνδούρου εξανέστη που ασχολούνται όλοι με την βίλλα του κ. Τσίπρα.


Στην περίπτωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ η γνωστή ρήση περί του Καίσαρα και της γυναίκας του έχει άλλη σύνταξη. Δεν μας ενδιαφέρει εν προκειμένω η γυναίκα του αλλά ο ίδιος ο οποίος πρέπει όχι μόνο να είναι τίμιος αλλά και να φαίνεται. Και σε μία εποχή που όλη η κοινωνία περνάει αφόρητα, αυτός επέλεξε να δείξει, προκλητικά, ότι οι δυσκολίες του ελληνικού λαού δεν τον αφορούν. Και βεβαίως ότι ο ίδιος δεν αντιμετωπίζει κάτι τέτοιο.