Η όλη διακυβέρνηση Τραμπ αλλά και η στάση του όταν έφτασε το πολιτικό του τέλος, έχει μία συμβολικά αρνητική επίδραση σε όλο τον ελεύθερο κόσμο. Κι αυτό διότι ο αρνηθείς να αποχωρήσει Αμερικανός ηγέτης υπήρξε ο επικεφαλής μιας χώρας που θεωρείτο ως η ηγέτιδα δύναμη του ελεύθερου αυτού κόσμου. Του κόσμου των Δημοικρατιών.

Οι θιασώρες των αυατρχικών καθετώτων μπορεί να βρήκαν την ευκαιρία να επιχειρηματολογήσουν σε βάρος των αδυναμιών της δημοκρατίας, η λειτουργία της οποία επιτρέπει να εκλέγονται ηγέτες και πρόσωπα με την φαιδρή εικόνα του Τράμπ. Όμως αυτή η ίδια η Δημοκρατία, με τον τρόπο που λειτουργεί, διόρθωσε το προηγούμενο λάθος της.

Η πραγματικότητα αυτή την στιγμή σε ολόκληρο τον κόσμο είναι οδυνηρή. Σε μία εποχή που έχει ανακύψει σε παγκόσμιο επίπεδο σωρεία κρίσιμων προβλημάτων, οικονομικών, υγειονομικών περιβαλλοντολογικών, πολιτικής ηθικής και φτώχειας, αυτά ακριβώς τα προβλήματα ανέδειξαν και την πενία ηγεσιών. Ειδικώς στην Ευρώπη, μεταξύ βεβαίως των ισχυρών δυνάμεών της, που είναι, υποτίθεται και οι καθοδηγητές της. Γι’ αυτό και η θητεία Τράμπ υπήρξε ένα πλήγμα που ανέδειξε την ηγετική αυτή πενία, για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτή η θητεία αμαύρωσε κυρίως την ηγετική θέση των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μπορεί η Αμερική να παραμένει ισχυρή. Ασφαλώς όμως έχει τρωθεί το γόητρό της. Και γι’ αυτό και οι υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις και όχι μόνο οι δυτικές, θα αντιμετωπίζουν για αρκετό διάστημα με επιφύλαξη κάθε αμερικανική κίνηση και πρωτοβουλία. Η Αμερική έχασε το ηθικό της πλεονέκτημα. Εξαρτάται από την ίδια πόσο αυτή η απώλεια θα διαρκέσει...