Τα όσα ανατριχιαστικά αποκαλύπτονται ότι έχουν συμβεί στον χώρο της Τέχνης -και όχι μόνο διότι φαίνεται ότι σημεία και τέρατα έχουν συμβεί και σε αθλητικούς χώρους- ασφαλώς και απαιτούν κάθαρση. Μέσω της Δικαιοσύνης που είναι η περισσότερο αρμόδια να επιβάλλει τις αρμόζουσες κυρώσεις. Αυτή και μόνο αυτή θα κάνει την κάθαρση, καθώς δεν αρκεί απλώς ο κοινωνικός στογματισμός των θυτών, που ήδη έχει επέλθει.

Όμως αντιστοίχως πρέπει να αποφύγουμε τον κοινωνικό στρουθοκαμηλισμό, διότι τα όσα βλέπουν κάθε μέρα το φως της δημοσιότητας θυμίζουν την αγγλική έκφραση the shit hit the fan, δηλαδή ότι οι ακαθαρσίες κτύπησαν στον ανεμιστήρα και...όποιον πάρουν τα σκάγια.

Τι εννοούμε. Τα θύματα είναι πολλά από κάθε πλευρά. Κατά συνέπειαν η ανθρωποφαγική σπουδή που περιβάλλεται το αίσθημα της -κατά τα άλλα δικαιολογημένης αγανάκτησης- πρέπει να συγκρατηθεί και να μην υπερβαίνει τα όρια, εξ αιτίας του γαργαλιστικού περιεχομένου των απεχθών ιστοριών αυτών. Άλλωστε είναι γνωστό ότι τραβάει ιδιαιτέρως την προσοχή το αίμα και το σπέρμα. Με ό, τι και αν κάθε μία από αυτές τις λέξεις αντιπροσωπεύει. Και με αυτό εννοούμε ότι εμείς ως κοινωνία πρέπει να περιφρονούμε αλλά δεν νομιμοποιούμαστε να είμαστε και οι δήμιοι. Εξηγούμαστε:

Όπως προαναφέρθηκε τα θυματα είναι πολλά από κάθε πλευρά. Είναι τα ίδια πρόσωπα που προσβλήθηκαν βάναυσα και κυρίως αυτά που σε τρυφερή ηλικία υπέστησαν κυρίως τον ψυχικό βιασμό των ακατονόμαστων πράξεων διεφθαρμένων, στην καρδιά και στον νού, ατόμων. Σε πολλά από τα θύματα αυτά η ζημιά μπορεί να είναι ανεπανόρθωτη. Στα θύματα πρέπει να συγκαταλεχθούν και οι οικογένειες των πρωτογενών θυμάτων που είτε κατά την περίοδο των συμβάντων είτε πολύ αργότερα, μετά τις αποκαλύψεις, αναγκάστηκαν να βιώσουν το μαρτύριο της ψυχικής βασάνου του παιδιού τους. Και μαζί με αυτούς και η ευρύτερη οικογένεια.

Θύματα είναι ακόμη τα μέλη των οικογενειών των δραστών που δυστυχώς διαπομπεύονται και στιγματίζονται και αυτά ακόμη και αν έχουν άγνοια τι ανέθρεψαν. Το κοινωνικό στίγμα είναι βαρύ γι αυτούς κυρίως, διότι πλέον είναι δακτυλοδεικτούμενοι άνθρωποι που είναι στην ουσία αθώοι. Είναι η ζημιά που κάνει ο ανεμιστήρας που γυρίζει και που τον τροφοδοτούν συνεχώς με ρεύμα, στο όνομα της επικαιρότητος όλα τα συμβατικά μέσα αλλά και τα λεγόμενα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ειδικώς αυτών τα δίκτυα είναι αδυσώπητα.

Γι αυτό τον λόγο τον έχει η Δικαιοσύνη, δια των παραδειγματικών κυρώσεων. Η Πολιτεία μπορεί να βοηθήσει αυστηροποιώντας τον ποινικό κώδικα και συμ,πληρωματικά θεσμοθετώντας κάποιους κανόνες λειτουργίας των φορέων που εντοπίστηκαν τα κρούσματα. Κανόνες που όλοι ξέρουμε πόσο εύκολα πάντως μπορεί η ανθρώπινη φύση να παραβιάζει.

Για να κάνει την δουλειά της βεβαίως η Δικαιοσύνη δεν φτάνει απλώς μία δια τηλεοράσεως ή άλλως πως καταγγελία που εξάπτει την φαντασία. Πρέπει να γίνεται στις εισαγγελικές αρχές. Διότι διαβάσαμε ότι υπάρχουν εκατοντάδες καταγγελίες για αποκρουστικά φαινόμενα, μόνο που οι μηνύσεις και οι αγωγές σε αριθμό υπολείπονται κατά πολύ των αναρίθμητων καταγγελιών που έχουν γίνει. Δεν είναι ζήτημα ποσότητας διότι και μία απεχθής πράξη αρκεί για την δικαστική καταδίκη. Είναι ζήτημα ηθικής τάξης που μετατάσσει τα όσα συνέβησαν από την τάξη του ευφάνταστου κουτσομπολιού που τροφοδοτεί την κοινωνική περιέργεια σε ξίφος της Θέμιδος που θα αποκόψει τα νοσούντα βαρέως μέλη της κοινωνίας μας...