Στις 13 Ιουνίου ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εγκαινίασε το νέο γεωτρύπανο της χώρας του, το οποίο ονόµασε «Αµπντούλ Χαµίτ». Ο ίδιος δήλωσε ότι η Τουρκία θα συνεχίσει τις έρευνες στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, για να υποστηρίξει τα δικαιώµατά της, όπως και αυτά των Τουρκοκυπρίων. Το νέο γεωτρύπανο βρίσκεται στο λιµάνι της Μερσίνας, απέναντι από την Κύπρο. Θυµίζω ότι από τη Μερσίνα ξεκίνησε η εισβολή του «Αττίλα» στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974. Το όνοµα του γεωτρύπανου προκαλεί ερωτήµατα. Ο Ερντογάν µάς έχει συνηθίσει σε συµβολισµούς. Ενα άλλο γεωτρύπανο ονοµάζεται «Φατίχ», δηλαδή «Ο Πορθητής», για να θυµίζει τον Μωάµεθ Β’ και την Αλωση του 1453. Η ώρα υπογραφής του διατάγµατος για τη µετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαµί ήταν 14.53, για να θυµίζει και πάλι την Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Η ηµέρα της πρώτης Μεγάλης Προσευχής του Ερντογάν και άλλων µουσουλµάνων στην Αγία Σοφία ήταν 24 Ιουλίου 2020, ηµεροµηνία που συµβολίζει τη Συνθήκη της Λωζάννης. Τα µηνύµατα, λοιπόν, του Ερντογάν είναι: θαυµάζω τον Μωάµεθ τον Πορθητή, θέλω να καταργήσω τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923. Γιατί τώρα δείχνει θαυµασµό για τον Αµπντούλ Χαµίτ τον Β’; Πρόκειται για τον σουλτάνο ο οποίος συνδέθηκε µε την πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Αρµενίων, στα τέλη του 19ου αιώνος. Τι µήνυµα, άραγε, θέλει να µας δώσει ο Τούρκος πρόεδρος µε αυτόν τον συµβολισµό;

Ο Jean-Francois Colosimo είναι Γάλλος θεολόγος, ιστορικός και δηµοσιογράφος. Στο πρόσφατο βιβλίο του «Το ξίφος και το σαρίκι» (στα ελληνικά από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις) περιγράφει την αιµατοβαµµένη διακυβέρνηση του Οθωµανού σουλτάνου Αµπντούλ Χαµίτ Β’: «Ο σουλτάνος Αµπντούλ Χαµίτ Β’ θα προηγηθεί στην επιβολή του τρόµου, επιστρέφοντας, έπειτα από µια συνταγµατική παρένθεση, στον ανατολικό δεσποτισµό. Προκειµένου να ανακόψει την οθωµανική υποχώρηση, υµνεί και αυτός το χαλιφάτο. Ωστόσο, καινοτοµεί, ανανεώνοντάς το µε τη µορφή του σύγχρονου πανισλαµισµού, του οποίου θα αποτελέσει τον πρώτο υποστηρικτή. Η επιµονή του να τον εφαρµόσει µε κάθε κόστος θα τον κάνει να παραµείνει στα χρονικά ως “Ο Κόκκινος Σουλτάνος”, µε άλλα λόγια “Ο Αιµοδιψής”... Ο όχλος βρυχάται, η οργή ξεσπάει και ήδη ρέει το αίµα των χριστιανών στις αποµακρυσµένες επαρχίες. Στην Κωνσταντινούπολη οι Αρµένιοι τολµούν να διαδηλώνουν και να καταθέτουν υποµνήµατα. Ακολουθούν οι αυθαιρεσίες και, από το 1895 έως το 1897, το µίσος αποχαλινώνεται. Οι κυβερνητικές δυνάµεις και οι αγροτικές µάζες εξαπολύουν σφαγές, των οποίων ο πραγµατικός απολογισµός ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονηµένους άνδρες, εξισλαµισµένα παιδιά, γυναίκες κλεισµένες στα χαρέµια. ∆ύο δεκαετίες πριν από τη γενοκτονία, ο “Μεγάλος Κύριος”, σύµφωνα µε την προφητική διατύπωση του Ζωρές, έχει πλέον υιοθετήσει το επιλεκτικό ξεδιάλεγµα των οθωµανικών κοινοτήτων µέσω της συστηµατικής εξόντωσής τους».

Μια άλλη χρονική σύµπτωση, την οποία µας θυµίζει φέτος ο Ερντογάν, είναι η εκατοστή επέτειος από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Oµως, η φετινή χρονιά έχει και άλλους συµβολισµούς. Στις 7 Ιουνίου συµπληρώθηκαν 200 χρόνια από τη βύθιση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη και στις 26 Ιουλίου θα γιορτάσουµε τα 200 χρόνια από τον θρίαµβο στα ∆ερβενάκια...

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 18 Ιουνίου 2022