Πού το πάει ο Ερντογάν διερωτώµαστε όλοι. Θα κάνει πόλεµο ή απλώς µας επιτίθεται φραστικά για να µας αναγκάσει σε διπλωµατικές υποχωρήσεις; Η δική µου άποψη είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος νοµίζει ότι έχει απέναντί του την Ελλάδα µιας σχετικά πρόσφατης περιόδου, όταν µια οµάδα πολιτικών, αναλυτών και πανεπιστηµιακών µάς προετοίµαζαν για εθνικές υποχωρήσεις.

Ευτυχώς, αυτή η περίοδος έχει περάσει και το κλίµα στην κοινωνία έχει αλλάξει. Για ιστορικούς λόγους, ας θυµηθούµε ποια ήταν αυτά τα γεγονότα και οι ιδεολογικές αγκυλώσεις που αποθράσυναν την Τουρκία και έδωσαν στον Ερντογάν τη λανθασµένη εντύπωση ότι και τώρα θα γκριζάρουµε κάποια νέα Ιµια.

Ήταν, λοιπόν, µια Ελλάδα στην οποία όποιος έγραφε για τον τουρκικό επεκτατισµό κατηγορείτο ότι ήταν εθνικιστής.

Ήταν µια Ελλάδα η οποία είχε αναγάγει σε δόγµα τον κατευνασµό του «θηρίου», δηλαδή να προωθούµε την τουρκική ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, για να καλοπιάσουµε την Αγκυρα. Μόνο που ο... κατευνασµός αποθράσυνε τους γείτονες, αλλά και ενόχλησε πολλούς Ευρωπαίους εταίρους µας, που δεν έβλεπαν µε καλό µάτι την Τουρκία ως υποψήφιο µέλος της Ε.Ε.
Ήταν µια Ελλάδα στην οποία κυβερνούσαν διάφοροι δήθεν εκσυγχρονιστές, οι οποίοι πρόβαλλαν ως µοναδική αξία την άνοδο του Χρηµατιστηρίου και υποτιµούσαν την εθνική ευαισθησία του λαού µας.

Ήταν µια Ελλάδα η οποία υποχώρησε µπροστά στο στηµένο επεισόδιο των Ιµίων, µε πρωθυπουργό την κυρία Τσιλέρ. Ήταν η εποχή κατά την οποία οι εδώ αναλυτές έλεγαν: «Υποχωρούµε για να κρατήσουµε στην εξουσία την Τσιλέρ, ώστε να µην έλθουν οι ισλαµιστές». Ηταν µια Ελλάδα στην οποία ευδοκιµούσαν οι καθησυχαστικές αφηγήσεις και οι αναλύσεις του τύπου: «Μη δίνετε σηµασία στις κραυγές του άλφα ή του βήτα Τούρκου επισήµου. Είναι µεµονωµένες. Λέγονται για προεκλογικούς λόγους». Τελικά, πέρασαν και µία και δύο και τρεις εκλογικές µάχες στην Τουρκία και άλλαξαν κυβερνήσεις, αλλά οι απειλές κατά της Ελλάδος και της Κύπρου συνεχίζονταν, και µάλιστα πιο ενισχυµένες.

Ήταν µια Ελλάδα της οποίας ο υπουργός Εξωτερικών χόρευε ζεϊµπέκικα µε τον Τούρκο οµόλογό του, ξεχνώντας ότι τότε στην Τουρκία συγκυβερνούσαν οι «Γκρίζοι Λύκοι». Ο Μπαχτσελί και τότε ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αλλά δεν ενοχλούσε τους εκσυγχρονιστές. Όλοι τον ανακάλυψαν τώρα, που το κόµµα του (Κόµµα Εθνικιστικής ∆ράσης) συγκυβερνά µε αυτό του Ερντογάν.

Ήταν µια Ελλάδα η οποία άλλαξε τα σχολικά βιβλία της, για να µην ενοχλείται η Τουρκία. Η σφαγή των Ελλήνων στη Σµύρνη µετονοµάσθηκε σε «συνωστισµό», το παιδοµάζωµα επί Τουρκοκρατίας χαρακτηρίσθηκε ως µια φυσιολογική στρατολογία νέων και η Οθωµανική Αυτοκρατορία παρουσιάσθηκε σαν µια χώρα που σεβόταν τους υπηκόους της.

Μάλλον αυτή την Ελλάδα έχει στο µυαλό του ο Ερντογάν και πιστεύει ότι θα υποχωρήσουµε µε την πρώτη ντουφεκιά. Ή, ακόµα καλύτερα γι’ αυτόν, ότι θα κάνουµε σοβαρές παραχωρήσεις στον διπλωµατικό τοµέα, για να αποφύγουµε τη στρατιωτική εµπλοκή.

Ευτυχώς, δεν ζούµε σε εκείνη την εποχή. Αν το καταλάβει ο γείτων νεο-οθωµανός, καλώς. Αν δεν το καταλάβει, κακό για εκείνον. Εχουµε αµυντική ισχύ, έχουµε συµµαχίες, έχουµε πατριωτικό φρόνηµα και ξέρουµε ότι στη Μικρά Ασία δεν έγινε «συνωστισµός», αλλά γενοκτονία του Ελληνισµού.