Διάβασα µε ενδιαφέρον την αναφορά του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαµαρά στο αποδοµητικό κίνηµα Woke.

Η αναφορά του έγινε κατά την οµιλία του της 9ης Μαΐου στο Ζάππειο για την Ηµέρα της Ευρώπης, όπου µίλησαν και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραµανλής. Ο κ. Σαµαράς µάς θύµισε την προσπάθεια µιας επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ενωσης η οποία ήθελε να επιβάλει στους υπαλλήλους να εύχονται µόνο «Καλές γιορτές» και όχι «Καλά Χριστούγεννα». Το κίνηµα Woke, δηλαδή αφύπνιση, είναι η χειρότερη µορφή αποδόµησης αρχών και αξιών.

Στο όνοµα της καταπολέµησης των διακρίσεων, µια ακραία µορφή πολιτικής ορθότητας επιβάλλεται σε επιστήµονες και πολιτικούς. Το κίνηµα αυτό ανατρέπει όλα τα συνήθη πλαίσια σκέψης και στόχος του είναι «να αποδοµήσει τη δυτική πολιτιστική και επιστηµονική κληρονοµιά, η οποία κατηγορείται ότι είναι δοµικά σεξιστική, ρατσιστική και αποικιοκρατική». Κύριο στόχο της αποδόµησης αποτελούν τα θεµέλια του ευρωπαϊκού πολιτισµού. ∆ηλαδή, η Αρχαία Ελλάδα, οι κλασικές γλώσσες Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά, η χριστιανική κληρονοµιά και το Βυζαντινο-ρωµαϊκό ∆ίκαιο.

Στην πατρίδα µας η αποδόµηση δεν έχει έλθει µε τη µορφή που βλέπουµε στα πανεπιστήµια των ΗΠΑ, αλλά εµφανίζει τοπικά χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες. Η αποδόµηση προσπαθεί να αµφισβητήσει την πολιτιστική συνέχεια του Ελληνισµού, να αποσυνδέσει την Ορθοδοξία από την εθνική µας ταυτότητα, να αποκόψει την Ιστορία από τους εθνικούς αγώνες, να µεταβάλει τα Θρησκευτικά σε λαογραφία, να καταργήσει τη διδασκαλία των µεγάλων Νεοελλήνων ποιητών και συγγραφέων.

Στο πλαίσιο της γενικότερης αποδόµησης, ακούµε θεωρίες ότι δεν έχουν µέλλον τα εθνικά κράτη, ότι το Εθνος είναι κάτι ανύπαρκτο και ζει στη φαντασία µας, ότι µετά την πανδηµία η πλειοψηφία των ανθρώπων θα παύσει να πιστεύει στον Θεό. Βεβαίως οι αποδοµητές διαψεύδονται καθηµερινά. Η εθνική συνείδηση των Ελλήνων παραµένει ισχυρή και ο πατριωτισµός έκδηλος. Το βλέπουµε στις δηµοσκοπήσεις για τη Συµφωνία των Πρεσπών, όπου η µεγάλη πλειοψηφία εκφράζεται αρνητικά. Το αποδεικνύει και η εντυπωσιακή τηλεθέαση των στρατιωτικών παρελάσεων. Για το θρησκευτικό συναίσθηµα των Ελλήνων αρκεί να δει κανείς τις µεγάλες ουρές πιστών που περιµένουν να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας «Αξιον Εστί». Εκεί που δυστυχώς είναι ορατά τα πρώτα αποτελέσµατα της αποδόµησης είναι στη νεολαία.

Η µαθητική και εφηβική βία οφείλεται στην έλλειψη προτύπων, αρχών και αξιών. Οταν αποδοµούνται οι παραδοσιακές αξίες, όταν καλλιεργείται η ασέβεια προς τους γονείς, όταν θεωρείται φυσιολογική η έλλειψη της στοιχειώδους πειθαρχίας στα σχολεία, τότε όλα είναι πιθανά. Η ελληνική κοινωνία παρατηρεί σοκαρισµένη τα συνεχή περιστατικά αιµατηρής βίας µεταξύ ανηλίκων στα σχολεία, στα πεζοδρόµια, στις πλατείες, στις παρέες οπαδών κ.α. Αν θέλουµε να µειώσουµε -µακάρι και να εξαλείψουµε- την εφηβική βία, πρέπει να δώσουµε πρότυπα, αξίες και ιδανικά στη νεολαία µας. Η γενιά του 1897, παρά την πτώχευση και τη στρατιωτική ήττα, ανορθώθηκε εθνικά και πνευµατικά και οδήγησε τη χώρα σε δύο µεγάλες επιτυχίες: Στον Μακεδονικό Αγώνα και στους Βαλκανικούς Πολέµους. ∆ιότι πίστευαν στον Θεό και στην Ελλάδα. Μια Παιδεία βασισµένη στα αρχαιοελληνικά κείµενα και στην Ορθοδοξία παραµένει πάντα επίκαιρη.

Μπορεί και σήµερα να µιλήσει για Πατρίδα, για ανθρώπινη αλληλεγγύη, για δηµοκρατία.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 15/5