λοι συζητούν για το δηµογραφικό πρόβληµα της χώρας. Οι γεννήσεις µειώνονται, η Ελλάδα γερνάει.

Οι συνέπειες ήδη φαίνονται στον τοµέα της στρατολογίας, της κοινωνικής ασφάλισης, της λειτουργίας των σχολείων. Τι λύσεις υπάρχουν; Οι περισσότερες προτάσεις επικεντρώνονται στα οικονοµικά κίνητρα. Συµφωνώ απολύτως ότι χρεάζονται, αλλά ας µη βασιστούµε µόνο σε αυτά. Βεβαίως, τα νέα ζευγάρια χρειάζονται οικονοµικές και νοµοθετικές διευκολύνσεις, π.χ. επιδόµατα, µεγαλύτερα ωράρια παιδικών σταθµών κ.ά. Αλλά, αν παρατηρήσει κάποιος τους πολυτέκνους στην κοινωνία µας, θα δει ότι οι περισσότεροι δεν είναι εύποροι. Είναι οικογένειες µε χαµηλό εισόδηµα, αλλά µε κίνητρα ηθικά και πνευµατικά, όπως είναι η χριστιανική πίστη. Τα οικονοµικά προβλήµατα δεν τους εµπόδισαν να αποκτήσουν παιδιά. Μια άλλη πρόταση που ακούγεται προβάλλει τους µετανάστες ως λύση για αύξηση του πληθυσµού. Η ευρωπαϊκή εµπειρία αποδεικνύει ότι οι περισσότεροι µετανάστες δεν ενσωµατώνονται. Ερχονται από χώρες µε τεράστιες διαφορές στον πολιτιστικό, θρησκευτικό και κοινωνικό τοµέα. Πρώτος το διαπίστωσε ο πρώην ηγέτης της ιταλικής Αριστεράς Μάσιµο Ντ’ Αλέµα λέγοντας: Οι συντηρητικοί έχουν δίκιο. Το µεγαλύτερο ποσοστό των µεταναστών δεν ενσωµατώνεται. Σήµερα το παραδέχονται και άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί, και µάλιστα από τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Θυµίζω ότι πέρσι η τότε πρωθυπουργός της Σουηδίας, Μαγκνταλένα Αντερσον, σοσιαλδηµοκρατικής ιδεολογίας, παραιτήθηκε φωνάζοντας ότι η προσπάθεια ενσωµάτωσης των µεταναστών απέτυχε. Σήµερα ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός της χώρας, Ουλφ Κρίστενσον, δηλώνει ότι η αποτυχία της µεταναστευτικής πολιτικής ίσως βγάλει τον Στρατό στους δρόµους. Πιστεύω ότι παράλληλα µε τα οικονοµικά κίνητρα πρέπει να δοθούν από τα παιδικά και τα σχολικά χρόνια τα σωστά πρότυπα. Να προβληθεί στα σχολικά βιβλία η πολύτεκνη οικογένεια, να βραβεύονται δηµοσίως από την κυβέρνηση πολύτεκνες οικογένειες, να προβάλλεται η παραδοσιακή οικογένεια µέσα από τη Λογοτεχνία, την Ιστορία, τα Θρησκευτικά. Αυτόν τον µήνα γιορτάζουµε τις νίκες της Ελλάδας στους Βαλκανικούς Πολέµους του 1912-1913.

Η χώρα µας τότε είχε περάσει από την πτώχευση του 1893, τον ατυχή πόλεµο του 1897, τον βαρύτατο δανεισµό του 1898 και βρισκόταν κάτω από ∆ιεθνή Οικονοµικό Ελεγχο. Παρά την προβληµατική οικονοµική κατάσταση της µέσης ελληνικής οικογένειας, υπήρχε ελπίδα, υπήρχε όραµα, υπήρχε ενθουσιασµός. Οι οικογένειες αποκτούσαν πολλά παιδιά, στα σχολεία µιλούσαν για τη Μεγάλη Ιδέα, η οικονοµική κρίση δεν οδήγησε σε γκρίνια και εθνική κατάθλιψη. Από την πτώχευση φτάσαµε γρήγορα στην Εθνική Αναγέννηση. Η πίστη του λαού στον Θεό και στη διαχρονική ιστορία του Ελληνισµού οδήγησε, παρά τα προβλήµατα, στον θρίαµβο του 1912- 1913. Αυτό είναι το µήνυµα και για την εποχή µας.

Πρέπει να δώσουµε στους νέους µας ελπίδα για το µέλλον, αισιοδοξία για τις δυνατότητες της Ελλάδας. Να αναγνωρίσουµε τα προβλήµατα, αλλά να µην ακούµε µόνο τους απαισιόδοξους. Το ∆ηµογραφικό θα αντιµετωπισθεί κυρίως αν αποκτήσουµε εµπιστοσύνη στον τόπο µας και στις δυνάµεις µας. Το 1902, 10 χρόνια πριν από τον µεγάλο θρίαµβο του 1912, ο Κωστής Παλαµάς έγραφε: «Σβησµένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες µες στη χώρα». Αλλά ο ίδιος και πολλοί άλλοι διανοητές της εποχής του βοήθησαν να ανάψουν πάλι οι φωτές οι πλάστρες.

Ας δώσουµε ελπίδα στη νέα γενιά. Με Ελληνορθόδοξη Παιδεία και µε επίγνωση της Ιστορίας µας!

Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 7/10