«Με επικεφαλής τον πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι των κομμάτων θα καταθέσουν στις 17 Νοεμβρίου στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου στεφάνι για να τιμηθεί από την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία εφέτος η επέτειος».

Τέτοιο κείμενο δεν συντάχτηκε ποτέ, παρ ότι θα ήταν απλό και λογικό να έχουν συνεργασθεί αθορύβως οι πολιτικές κεφαλές της χώρας προκειμένου να οδηγηθούν σήμερα στο Πολυτεχνείο, εν μέσω πανδημίας. οι εκπρόσωποι της εθνικής αντιπροσωπείας .

Προφανέστατοι οι λόγοι που απαιτούσαν να συμβεί αυτό, εφέτος. Αντ’ αυτού, προτιμήθηκε με ευθύνες όλων η ρύπανση της μεγάλης αυτής επετείου με υψηλών τόνων και χαμηλής ποιότητας μικροκομματικούς καβγάδες, «επικοινωνιακές» γκάφες ,με διχαστικούς λόγους και «καταγγελίες» ,που (άραγε το πήραν χαμπάρι οι καβγατζήδες ; ) προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση στη μεγάλη πλειοψηφία των δημοκρατικών πολιτών της Ελλάδας. Κι’ αυτό, διότι το μεγάλης σημασίας γεγονός της Εξέγερσης στο Πολυτεχνείο εκείνο το σκοτεινό χουντικό Νοέμβριο του 1973 είναι πολύ μεγαλύτερο βεβαίως από τους κομματικούς εγωϊσμούς του 2020,αφού η ανάμνηση του ανακαλεί ιστορικά γεγονότα και ευαισθητοποιεί τη δημοκρατική συνείδηση κάθε Ελληνα πολίτη,αλλα και διότι είναι προφανές το πόσο «λεπτή» διαχείριση επιβάλλει σ’ αυτή την υπόθεση η αυξανόμενη απειλή του κορωνοϊού.

Αλήθεια είναι, πως δεν τραυματίζει για πρώτη φορά το πολιτικό προσωπικό της χώρας την επέτειο του «Πολυτεχνείου».Ομως, περίμενε εφέτος η ελληνική δημοκρατική κοινωνία, ότι με δεδομένη τη φονική επέλαση του κορωνοϊού στην Αττική, άπαντες οι πολιτικοί αρχηγοί και τα κομματικά στελέχη τους θα συμπεριφέρονταν με αυξημένη σοβαρότητα στην υπόθεση της απόδοση τιμών στο «Πολυτεχνείο».

Δυστυχώς, όλοι τους προτίμησαν να μας απογοητεύσουν, η κάθε πλευρά με τον τρόπο της. Θύμα της υπόθεσης ,η Δημοκρατία βεβαίως, που για λογαριασμό της, χωρίς να την ρωτήσουν, «αλληλοσφάζονται παληκάρια » με την πρώτη ευκαιρία. (Τη ίδια ώρα διαβάζουμε στην Αθήνα σε πρωτοσέλιδα μίνι μονόστηλα ,ότι η Τουρκία ανακοινώνει δια στόματος Ερντογάν την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου επειδή…έτσι της αρέσει. Εδώ, δεν είχαμε βέβαια καβγάδες στην πολιτική μας σκηνή, μόνο κάτι ψελλίσματα ρουτίνας. Εδώ ,οι «μάγκες» της πολιτικής αποσύρονται διακριτικά απ’ το πάλκο…)