Άραγε, για πόσα χρόνια ακόµα θα επαναλαµβάνεται αυτό το ετήσιο ρεσιτάλ υποκρισίας που παρακολουθεί τις καταστροφικές φωτιές των ελληνικών δασών; Για πόσα χρόνια ακόµα θα παίζεται η φαρσοκωµωδία της δηµόσιας «κατάπληξης» και της «οργής» που προκαλεί τα καλοκαίρια το εύρος των καταστροφών και η αναζήτηση των «υπευθύνων» του συντελούµενου εγκλήµατος;

Από τη δεκαετία του ’70 µονότονα γίνεται λόγος πολύς για εµπρησµούς δασών, για πολιτικές και διοικητικές ανεπάρκειες στη διαχείριση των υλικών µέσων πυρόσβεσης, για ελλείψεις τεχνικών µέσων και προσωπικού και για ανεπάρκεια οργάνωσης του πυροσβεστικού µηχανισµού της χώρας. Κάθε χρόνο το ίδιο καταστροφικό έργο στα ελληνικά δάση, τα ίδια λόγια, οι ίδιες υποψίες για «εµπρηστές», τα ίδια «συµπεράσµατα», οι ίδιες κατηγορίες κατά των «υπευθύνων», ορατών τε και αοράτων, και βέβαια οι ίδιες έντονες κατηγορίες για λάθη και απαράδεκτες καθυστερήσεις, τις οποίες ανταλλάσσουν τα κόµµατα για να πλήξουν κατά το δυνατόν τους αντι πάλους τους.

Στο όλο πρετ-α-πορτέ σκηνικό κυριαρχεί το γνωστό συγκινησιακά φορτισµένο «κλίµα», οι δραµατικοί τόνοι και οι «αθώες» απορίες που εκτοξεύ ονται από διάφορα τηλεοπτικά µέσα, µε πρωτοβάθµια «ρεπορτάζ» και δηλώσεις κρατικών και πολιτικών αξιω µατούχων, και παντός είδους σχολια στών της «επικαιρότητας». Εννοείται, βεβαίως, ότι οι πλέον εκλεκτοί από τους δηµοσίως οµιλούντες υποστηρίζουν πως όλα τα σωστά τα είχαν πει, όλα τα είχαν προβλέψει, αλλά δυστυχώς δεν εισακούστηκαν.

Σε αυτή την υπόθεση τίποτε, µα τίπο τε δεν αλλάζει µε το πέρασµα των δε καετιών. Η Ελλάδα καίγεται, οι Ελληνες πολίτες κλαίµε, οι «αρµόδιοι» οµιλούν χωρίς να λέγουν και, καλά να είµαστε, του χρόνου τα ξαναλέµε… Η ετήσια συγκίνηση για τις καταστρο φές δασών, σπιτιών και περιουσιών δεν περιλαµβάνει –όχι βέβαια από αµέλεια ή αφηρηµάδα των αυστη ρών σχολιαστών– τη διερεύνηση κά ποιων σοβαρών αιτίων του κακού: ∆εν τίθεται επιτακτικά το ΓΙΑΤΙ αυτής της εφιαλτικής επανάληψης, οι ευθύνες των δήµων αποσιωπούνται, δεν αναζητούνται οι σχέσεις µεταξύ των ιδιοκτητών αυθαίρετων κτισµάτων και των κρατικών υπηρεσιών που για δεκαετίες ολόκληρες παρανόµως παρέχουν στους παράνοµους άδειες οικοδόµησης και τις συνδέσεις των ιδιοκτησιών τους µε δίκτυα νερού, ηλεκτρικού και τηλεφωνικών υπηρε σιών. Αυτά περνάνε «ντούκου». Αλλά ούτε ασχολείται το ελληνικό πολιτικό και διοικητικό «σύστηµα» µε την πα ρεµπόδιση τουλάχιστον της βαρείας ανοησίας συµπολιτών µας, οι οποί οι κτίζουν σε επαφή µε πυκνά δάση ή και µέσα στα δάση. Αλλωστε, στη χώρα µας, αυτή η παρανοµία γίνεται κάθε τόσο νόµιµη µε επίσηµη σφρα γίδα του κράτους για λόγους «κοινωνικούς», όπως µας διδάσκουν οι πο λιτικοί προϊστάµενοί του. Πληρώνεις κάτι και γίνεσαι νόµιµος…

∆εν λείπουν, βέβαια, οι πολιτικοί που θα ήθελαν να σταµατήσει αυτό το κακό, αλλά πιο ισχυρό από αυτούς παραµένει στη χώρα µας το βασίλειο των παρανοµιών και της διαφθοράς. Οι ρίζες του είναι γερές και οι «πιστοί» του είναι έµπειροι και καλά εξασκηµένοι. Και δυστυχώς το κακό καλύπτε ται πάντοτε από τα κλαψουρίσµατα ποικίλων δηµοσίων «παραγόντων» και από τις ασυναρτησίες πολιτικών προσώπων που φυσικά πολύ θλίβονται, όταν δεν χασµουριούνται, για τις συµφορές και αδίστακτα καταγγέλλουν τους πολιτικούς αντιπάλους για τα όσα έκαναν ή δεν έκαναν τα τελευταία 40 χρόνια.

Το θέαµα παραµερίζει την αλήθεια, δυστυχώς. Οµως, η κατάσταση µε το ζήτηµα των πυρκαγιών έχει γίνει πλέον αφόρητη. Και καταντάει δε και «µυστήρια», όταν και σήµερα ακόµα δεν έχει καταστεί δυνατόν να καταγραφούν καθαρά, µε συστηµατική µελέτη πολιτικών και κρατικών παραγόντων, όλα τα στοιχεία του κακού και όλα τα νο µικά και τεχνικά µέσα που τουλάχι στον θα περιόριζαν σηµαντικά τις ζηµιές. Για να µην καίγεται κάθε κα λοκαίρι η πολιτική τάξη της χώρας µαζί µε τα δέντρα, τα σπίτια, τα χωράφια, τα ζώα, για να µη χάνονται ζωές. Και για να µην είµαστε κάθε χρόνο ανοήτως κατάπληκτοι και οργισµένοι µπροστά στο κακό που µας βρήκε.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 30 Ιουλίου 2022