Ο Δεκέμβριος τελειώνει τις ημέρες του και, δυστυχώς, αφήνει για άλλη μία φορά τη χώρα σε πολύ κακή κατάσταση. Το ελληνικό δράμα, η διεθνώς πλέον γνωστή «ελληνική περίπτωση», χρωματίζεται έντονα όχι μόνο από την καταρρέουσα πραγματική οικονομία και από τα βάσανα μιας αδύναμης, εξουθενωμένης ελληνικής κοινωνίας, αλλά και από κάτι άλλο.

Από τη φοβερή σύγχυση που επικρατεί στην πολιτική σκηνή της χώρας, με την κυβέρνηση και τα αστικά πολιτικά κόμματα να δείχνουν πως δεν ξέρουν τι ακριβώς να πουν και τι να κάνουν, φορτωμένα όλα με τις βαριές υπογραφές τους στο τρίτο Μνημόνιο, του Αυγούστου του 2015. Τούτη την ώρα, με το 2017 προ των πυλών,  πολίτες είναι υποχρεωμέν να παρακολουθούν, π ρ ι ν α π ό όλα, την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να διαχειρίζεται αγχωδώς και ασταθώς την υπόθεση των συνομιλιών για την περιβόητη δεύτερη «αξιολόγηση», με μια ομάδα υπουργών που στερείται συνοχής και αυτοπεποίθησης.

Επιπλέον, ο πρωθυπουργός φαίνεται να μην μπορεί να διαψεύσει έντονες φήμες για ενδεχόμενο εκλογών (ακόμη και δημοψηφίσματος!). Αυτό επιδεινώνει την κατάσταση των εθνικών πραγμάτων και, βεβαίως, προβληματίζει πκιλοτρόπως το σύστημα των δανειστών και γενικότερα τα ευρω-ατλαντικά κονομικά και πολιτικά κέντρα με τα οποία θέλει να συνομιλεί η πολιτική ηγεσία, αφού η Ελλάδα των τριών Μνημονίων εμφανίζεται πάλι πολιτικά ασταθής και δέσμια διλημμάτων. Το κακό καλύπτει, όμως, όλο το πολιτικό φάσμα.

Στην πυρακτωμένη από διχαστικά πολιτικά πάθη ελληνική σκηνή, η αξιωματική αντιπολίτευση της Ν.Δ., που εμφανίζει μια καλή δημοσκοπική υγεία, παραμένει χωρίς ολοκληρωμένη πρόταση για κονομική ανάκαμψη και παραλλήλως δείχνει να μην μπορεί να κρατήσει ένα σταθερό βήμα με κάπο κνωνικό πρόσωπο απέναντι στις τακτικές κινήσεις του πρωθυπουργού.

Δίπλα στην αρένα των δύο «Μεγάλων», τα ενδιάμεσα κόμματα, της Κεντροαριστεράς δαπανούν ενέργεια και χρόνο σε άτακτες, εν μέσω διαφωνιών και «τάσεων», προσπάθειες για τη συγκρότηση συμμαχιών χωρίς ενδιαφέροντα πολιτικό οπλισμό, αλλά με φανερή την πρόθεση κάθε «συνιστώσας» για εκλογική επιβίωση και μετεκλογική επιρροή στη συνέχεια.

Δίδεται η εντύπωση ότι  συμφωνημένες, αδυσώπητες μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας έχουν «κάψει» το πολιτικό νευρικό σύστημα των κομμάτων και το οδηγούν σταδιακά σε μια ιδιότυπη παραλυσία. Και σαν κερασάκι στην πικρής γεύσης εθνική χριστουγεννιάτικη τούρτα, η υπόθεση της Κύπρου και η σκιά του Ερντογάν στο Αιγαίο συμπληρώνουν αυτό τον σκοτεινό Δεκέμβριο του 2016.