«ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ» υποψηφίων αρχηγών. Γεννηµατά, Ραγκούσης, Καµίνης, Θεοδωράκης, Μανιάτης, Κωνσταντινόπουλος, Ανδρουλάκης και βάλε. Για ένα κόµµα που… δεν υφίσταται, επειδή περιµένει πρώτα να αποκτήσει αρχηγό! Αυτή είναι η φαιδρή πλευρά της ιστορίας που φέρει τον τίτλο «Ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς». Οι υποψήφιοι δεν έχουν να πουν τίποτε το ιδιαίτερο, πέρα απ’ την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς τους, και λογικό είναι αυτό, αφού δεν γνωρίζουν τι ακριβώς θα είναι ο περιβόητος νέος φορέας, η «µεγάλη προοδευτική δηµοκρατική παράταξη», την οποία έχει κατά νου και «ο νυσταλέος» δήµαρχος κ. Γ. Καµίνης, που ως ένας ακόµα εκλεκτός υποψήφιος αρχηγός θέλει, όπως λέει, να «ενώσει», αλλά για ποιο λόγο ακριβώς το θέλει, δεν γνωρίζει.

Ευχαριστηµένος, πάντως, µε τις πολλές υποψηφιότητες, ο εκ της ∆ΗΜΑΡ κεντροαριστερός, κ. Θεοχαρόπουλος, δήλωσε την περασµένη Τετάρτη, ότι αυτό είναι καλό διότι εµφανίζονται υποψήφιοι αρχηγοί µε «διακριτές πολιτικές θέσεις» (πού τις είδε ο χριστιανός, µόνον αυτός το γνωρίζει). Ολοι τους εκεί χαµογελούν, πάντως, και εκφράζουν τη χαρά τους, όπως η αγέρωχη κ. Γεννηµατά, γι’ αυτό το αλαλούµ, «τρελαίνοντας» το κοινό, που παρακολουθεί κατάπληκτο αυτή τη φάρσα, η οποία ευτελίζει µια υπόθεση που θα µπορούσε να είναι πολιτικά πολύ ενδιαφέρουσα. ∆ιότι, πράγµατι, στον αστικό χώρο υπάρχει, ως γνωστόν, ένα κενό πολιτικής εκπροσώπησης κοινωνικών δυνάµεων, που δεν επιθυµούν την πόλωση µεταξύ Ν.∆. και ΣΥΡΙΖΑ και αποδοκιµάζουν την επιθετική ρητορεία των ακραίων πτερύγων τους. Ευτελίζοντας την υπόθεση της «Κεντροαριστεράς», οι της ∆ΗΣΥ και οι περί αυτήν ελαχίστων διαστάσεων δηµοκρατικές παρέες, έχουν ήδη πετύχει το εξής πρωτότυπο: Με τις παιδαριώδεις συµπεριφορές τους ακυρώνουν από µόνες τους τον διακηρυγµένο στόχο τους για έναν φορέα που θα αποτρέψει την πόλωση στην πολιτική σκηνή. Σήµερα, µε αυτήν τη θλιβερή «Κεντροαριστερά» σε κίνηση, τα πράγµατα οδηγούνται αναπόφευκτα, και κατά λογική συνέπεια, στην πόλωση µεταξύ του κυβερνώντος κόµµατος ΣΥΡΙΖΑ και της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, της Νέας ∆ηµοκρατίας. Οδηγούν επίσης τα πράγµατα στην άρση κάθε «εµπιστοσύνης» που παρείχαν επί έτη στους αρχηγούς της αθηναϊκής «Κεντροαριστεράς» εγχώριοι οικονοµικοί κύκλοι και Ευρωπαίοι φίλοι τους στην Ε.Ε.

Πόσοι πολίτες να γοητευτούν, αλήθεια, σήµερα από αυτήν τη συγκέντρωση βετεράνων των µεγάλων «σοσιαλιστικών» αποτυχιών, των µαραµένων «εκσυγχρονιστών» και των ασήµαντων νεότερης «κοπής» προσώπων, που παριστάνουν τους πολιτικούς; Ποια κοινωνία να πάρει στα σοβαρά τις ασυναρτησίες των εκπροσώπων αυτής της «Κεντροαριστεράς»; Αφού δε, η πολιτική απουσιάζει από τον χώρο, το µόνο που µπορεί να σκεφθεί κανείς για τις τόσες υποψηφιότητες αρχηγών είναι ότι αυτοί προσδοκούν να διεκδικήσουν αύριο στη βάση ποσοστών, που θα έχουν λάβει στις κοµµατικές κάλπες, κάποια «γαλόνια» στον νέο φορέα. Τι άλλο να υποθέσει ένας πολίτης µπροστά σ’ αυτή τη δίψα για συµµετοχή σ’ αυτό το κουβάρι της σύγχυσης; Σίγουρο είναι, πάντως, ότι σ’ αυτή την «Κεντροαριστερά» αποτυπώνεται ο θάνατος του πολιτικού µοντέλου το οποίο παρήγαγε η Μεταπολίτευση στον χώρο της. Πολιτικά νεκροί, µακράν της κοινωνίας σήµερα, οι ζαλισµένες αθηναϊκές παρέες της «Κεντροαριστεράς» παραµένουν ακόµη κολληµένες στην παιδαριώδη αντίληψη, ότι αρκεί η σύναξη ενός αριθµού γνωστών «εκλεκτών» προσώπων µίας ελίτ για να παραχθεί πολιτικό κόµµα µε δικαίωµα συµµετοχής στην εξουσία.

Κακοµαθηµένοι και αµετανόητοι, κάποιοι συνταξιούχοι του «παλαιού καθεστώτος» ωθούν, δυστυχώς, σ’ αυτό το γελοίο παιχνίδι και ορισµένα πρόσωπα µε αξιόλογη και αξιοπρεπή διαδροµή πολλών ετών στα δηµόσια πράγµατα εκτός κοµµάτων. Τώρα, το κύρος αυτών των προσώπων αλέθεται στους µύλους µία ανόητης ίντριγκας. Είναι κι αυτό άλλο ένα λαµπρό «επίτευγµα» της αθηναϊκής «Κεντροαριστεράς», η οποία αδυνατεί να παρακολουθήσει λόγω γεροντικού πείσµατος τις αλλαγές των καιρών. Τις παρακολουθούν αυτές, και η φιλόδοξη κεντροδεξιά Ν.∆., αλλά και ο «άτακτος» όσο και ευλύγιστος αριστερισµός» του ΣΥΡΙΖΑ, που «µυρίζεται» εξελίξεις. Στην «Κεντροαριστερά» απλώς «τα παιδία παίζει».