Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα δεν είναι ήσυχα, ως γνωστόν. Διόλου περίεργο βεβαίως αυτό. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας μπαίνει τώρα σ' έναν νέο δρόμο, εκεί όπου τελειώνει η λεωφόρος της αριστεράς, στην οποία περπάτησε με βήμα ταχύ έως την άκρη του εφιαλτικού πρώτου εξαμήνου του 2015. Ο επιδέξιος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, με δύο «ακροβατικά» στο δεύτερο εξάμηνο, διάβηκε τον δικό του Ρουβίκωνα, γνωρίζοντας πλέον ότι το τίμημα για τη διατήρησή του στην εξουσία ήταν το πήδημά του στην καυτή αγκαλιά των ξένων δανειστών. Από τότε, ο κ. Τσίπρας ξέρει πολύ καλά τι κάνει και τι επιδιώκει, βαδίζοντας αργά και σταθερά στη διαδρομή που τον οδήγησε στο σταυροδρόμι των μεγάλων επιλογών. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε. Η επιλογή ήταν γραμμένη στο μυαλό του: αλλαγή ενδυμασίας και μετασχηματισμός με ευελιξία, χωρίς ενοχές. Ο αριστερός ριζοσπάστης πέταξε τα «κόκκινα», συνομιλώντας με τους «θεσμούς» και τους επιχειρηματίες επενδυτές, και τα κράτησε στην πολιτική γκαρνταρόμπα του για εσωτερική χρήση, συνομιλώντας με τον πάσχοντα «λαό».

Οι δεξιές «βουτιές» του ευέλικτου κ. Τσίπρα, που ανακαλύπτει σήμερα τις ομορφιές στον κόσμο των μπίζνες, προκαλούν τα αρνητικά σχόλια της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι «παπανδρεϊκές» στροφές του προκαλούν την αγανάκτηση του ΠΑΣΟΚ και των περί αυτό «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων». Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται, όμως, να πτοείται από τα «ξεφωνητά» που δέχεται στην πολιτική σκηνή εκ δεξιών και εξ αριστερών, μέσα από το κόμμα του. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορεί για το πόσο πολιτικά «συνεπής» είναι ή δεν είναι σήμερα ως αριστερός ριζοσπάστης. Ένας είναι ο στόχος του: να πολιτευτεί έτσι ώστε να εξασφαλίσει μια σίγουρη θέση ως εκπρόσωπος μίας «εξημερωμένης» πλέον αστικής κεντροαριστεράς, στη θέση εκείνης που υπήρξε δύναμη του «παλαιού καθεστώτος» και τώρα προσπαθεί απελπισμένα να «αναγεννηθεί». Ολίγον ενδιαφέρει τον κ. Τσίπρα αν οι παράγοντες της αντιπολίτευσης τον κατακρίνουν για τις «τούμπες» του και για το πόσο πολύ καθυστέρησε να συναντηθεί με την πραγματικότητα, παίζοντας «στα ζάρια» την τύχη της Ελλάδας το 2015.

Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός εμφανίζεται τώρα να προβάλλει με ενθουσιασμό τον νέο «ρεαλισμό» του, που άλλωστε φαίνεται να εκτιμάται στη φάση αυτή και από τους Γερμανούς και από τους Γάλους και από τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε ήδη αυτόν το μήνα μία νέα πορεία με διπλό στόχο: 1. Να ξεπεράσει το 2017-18 με κάθε δυνατό «επικοινωνιακό» τέχνασμα την έντονη κοινωνική δυσφορία που προκαλεί η εκτέλεση του τρίτου μνημονίου. 2. Να διεμβολίσει τον αστικό «κεντροαριστερό» χώρο και να ακυρώσει κάθε ενδεχόμενο «προσέγγισής» του με τη Νέα Δημοκρατία στη συνέχεια. Ο κ. Τσίπρας άντεξε την πίεση των επιθέσεων που δέχθηκε από τη νέα ηγεσία (Κυρ. Μητσοτάκη) της ΝΔ. Έτσι, το θέμα που συζητείται τώρα στα «γαλάζια» πολιτικά παρασκήνια, είναι το πώς θα πρέπει να αντιμετωπισθεί στο εξής η πολιτική «ευλυγισία» του κ. Τσίπρα, που τον καθιστά ανθεκτικό. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει την ακύρωση μίας εκλογικής αυτοδυναμίας της ΝΔ στις επόμενες εκλογές και τη διασφάλιση ρόλου «ρυθμιστή» στο κόμμα του. Η Νέα Δημοκρατία δικαίως αναζητεί νέα «στρατηγική». Γνωρίζει, πλέον, ότι το πλεονέκτημα του κ. Τσίπρα είναι ότι δεν φοβάται να αλλάζει θέσεις, να «προδίδει» την εσωκομματική αριστερά του και να ακυρώνει μόνος του, κάθε στιγμή, αν αυτό του χρειαστεί, τα όσα έχει υποστηρίξει την προηγουμένη. Αυτή η «άνεσή» του τον καθιστά δύσκολο αντίπαλο για την αξιωματική αντιπολίτευση, παρότι δημοσκοπικά τα πράγματα εξακολουθούν να είναι άσχημα για την κυβέρνηση. Δύσκολα, επίσης, θα αντιμετωπίσει τον ταλαντούχο κ. Τσίπρα, ντυμένο «Ανδρέα» ή «κεντροαριστερά», που, έτσι κι αλλιώς, ένα «πασοκικό» κομμάτι της από καιρό «αλληθωρίζει» προς ΣΥΡΙΖΑ. Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι αυτός ο Σεπτέμβριος είναι ο εναρκτήριος μήνας μιας σκληρής πολιτικής «σεζόν», που θα δοκιμάσει τις αντοχές της κυβέρνησης, τις «επικοινωνιακές» τεχνικές του κ. Τσίπρα και την ποιότητα της στρατηγικής που θα χαράξει η ηγεσία της ΝΔ στο πεδίο της μάχης με τον ΣΥΡΙΖΑ.