Είναι τόσο πολλά τα δείγματα διαφθοράς και ανομίας στους χώρους του Δημοσίου και τόσο πολλές οι αποκαλύψεις για παράνομες «συνεργασίες» επιχειρηματιών της συμφοράς με ελεγκτικές υπηρεσίες του Κράτους, ώστε δεν μπορεί πλέον να γίνεται λόγος για «έκτακτα» και «μεμονωμένα» περιστατικά. Είναι μάλλον προφανές σήμερα ότι τα φαινόμενα λεηλασίας δημόσιων πόρων, διαφθοράς και έκνομων δραστηριοτήτων στην εσωτερική αγορά της χώρας αποτελούν σε καθοριστικό βαθμό «εργαλεία» λειτουργίας της τρέχουσας οικονομίας. Δεν έγινε δύσμορφο σαράβαλο από μια κακή τύχη το ελληνικό «παραγωγικό» μοντέλο. Κατέληξε τέτοιο εξαιτίας του τρόπου με τον οποίον, τις τελευταίες δεκαετίες, γίνονται του κόσμου οι «δουλειές» στους χώρους της «πραγματικής οικονομίας». Και το όλο «σύστημα», που αναπτύχθηκε και κυριάρχησε με τα χρόνια στον κρατικό και οικονομικό οργανισμό της Ελλάδας, στηρίχθηκε στην περί κράτους και παραγωγικότητας αντίληψη των ελληνικών κυβερνήσεων. Αυτές ήταν και είναι οι κατά το πολίτευμα εντεταλμένες για την αξιοποίηση των εθνικών πόρων, για την τήρηση των νόμων, αυτές και οι φυσικοί πολιτικοί προϊστάμενοι του δημόσιου τομέα και όλων των κρατικών υπηρεσιών.

Οι καταιγιστικές, τα τελευταία χρόνια, αποκαλύψεις εκατοντάδων υποθέσεων σκανδαλώδους πολιτικής διαχείρισης δημόσιων πόρων και κακοδιοίκησης, καθώς και «ανώμαλων» σχέσεων μεταξύ πολιτικών προσώπων, κομμάτων και επιχειρηματικών κύκλων ποικίλων κατηγοριών, έως και υποκοσμιακών, αποδεικνύουν ότι η περιβόητη «κρίση» έχει πίσω την κατάρρευση μιας ψεύτικης καπιταλιστικής «αγοράς». Και φυσικό είναι να ακολουθεί την κατάρρευση η αποδιοργάνωση του πολιτικού συστήματος που στήριξε το χάρτινο ομοίωμα «ελεύθερης αγοράς» στην Ελλάδα. Φαίνεται σήμερα πόσο ψεύτικο είναι να αναζητείται από πολιτικούς κύκλους η «επάνοδος τα χώρας στην κανονικότητα», η επάνοδος, δηλαδή, σε κάτι που ήταν ανύπαρκτο πριν από την «κρίση».

Το ζητούμενο για την Ελλάδα τώρα δεν είναι το πώς θα «διασωθεί» η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, μαχόμενη με την «τρίτη αξιολόγηση». Το ερώτημα είναι αν θα είναι δυνατόν σε ένα ορατό μέλλον να ξεκινήσει μια μεγάλη πολιτική συγκέντρωση δυνάμεων με στόχο ένα «εφ’ όλης της ύλης» σάρωμα του μεγάλου ψεύδους αυτού του κρατικοδίαιτου «καπιταλισμού» της Μεταπολίτευσης, αυτού του δηλητηριώδους τέρατος που οδήγησε έναν ολόκληρο λαό να βαδίσει για χρόνια υπνωτισμένος στον εύκολο δρόμο του άκοπα κερδισμένου πλούτου και από εκεί στην κατηφόρα της συντριβής.