Απελπιστικά εσωστρεφής η πολιτική τάξη της χώρας, με το βλέμμα διαρκώς στραμμένο στα θολά «μνημονιακά» νερά της, φαίνεται να μην υπολογίζει όσο πρέπει τις μεταβολές στο διεθνές περιβάλλον της. Ο τρόπος συμπεριφοράς της κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων απέναντι στα μεγάλων διαστάσεων προβλήματα της χώρας, το διχαστικό «κλίμα» που δημιουργούν στη δημόσια σκηνή, δίνει στην κοινωνία την εντύπωση ότι η πολιτική Αθήνα κινείται σε μια δική της «ελεύθερη τροχιά». Αφιερωμένοι στην ενασχόλησή τους με την «κρίση», την οποία άπαντες ατενίζουν με τρόμο εδώ και μία οκταετία και διαχειρίζονται ατάκτως με διάφορα κυβερνητικά σχήματα, οι πρωταγωνιστές της ελληνικής πολιτικής κατάφεραν κάποια σημαντικά πράγματα.
Εχουν σοβαρά εξασθενίσει τον αστικό πολιτικό χώρο σε όλο το φάσμα του, έχουν απαξιώσει την πολιτική στα μάτια μιας πολύ κουρασμένης κοινωνίας και έχουν μεταμορφώσει μια «ριζοσπαστικών» διαθέσεων Αριστερά, που εμπιστεύτηκε προ διετίας ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών σε ένα ασυνάρτητο δικέφαλο, αριστερο-φιλελεύθερο πολιτικό μόρφωμα με απεχθές ύφος κυβερνητικής εξουσίας, που προκαλεί σύγχυση και απογοήτευση. Αυτά όλα συνθέτουν την εικόνα που εμφανίζει η Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Στον ευρύτερο γεωπολιτικό χώρο της Ελλάδας συντελούνται ή απειλούνται μεταβολές που διαταράσσουν διεθνείς «ισορροπίες» μισού και πλέον αιώνα, ενώ η γειτονική μας Τουρκία, παρά τα τεράστια προβλήματά της στην Εγγύς Ανατολή, δεν παύει να πιέζει ασφυκτικά τη χώρα μας και να «ροκανίζει» την ελληνική Θράκη. Και για το Αιγαίο πολλά «ψιθυρίζονται». Στην Ευρώπη προαναγγέλλεται το άνοιγμα μιας μεγάλης συζήτησης κορυφής για την ανάγκη προσδιορισμού μιας νέας «αρχιτεκτονικής» της ΕΕ. Γίνεται ήδη λόγος από τον πρόεδρο Μακρόν και για στρατιωτική Κοινή Δύναμη Επέμβασης, με κοινό προϋπολογισμό και δόγμα δράσης.

Η πολιτική Αθήνα απουσιάζει από αυτή την υπόθεση και παρακολουθεί τον πρόεδρο Μακρόν, τον κ. Γιούνκερ, Γερμανούς πολιτικούς και μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες να εκφράζουν ανησυχίες για το μέλλον της ευρωζώνης και της Ευρώπης στο νέο πλανητικό σκηνικό. Η παθητική όσο και συμπλεγματική παρακολούθηση των ευρωπαϊκών πραγμάτων από την πολιτική «ελίτ» της χώρας μας θα επιδεινώσει περαιτέρω την εθνική μας κατάσταση.

Η Ευρώπη είναι κάτι πολύ περισσότερο από το ευρώ μας και τα «μνημόνια».

Η κυβέρνηση των «διεθνιστών» του κ. Τσίπρα «στρογγυλεύει» ή κρατάει χαμηλά στην πολιτική ατζέντα τις εξωτερικές υποθέσεις. Αλλά η ώρα των μεγάλων αποφάσεων δεν θα αργήσει. Με ποιο πολιτικό «πρόσωπο» θα διαχειρισθεί η Ελλάδα διεθνώς το περίφημο «γεωπολιτικό πλεονέκτημά» της;