Δεν είναι χωρίς σοβαρή αιτία η βιαστική αναζήτηση συμμαχικών χώρων και τα «ανοίγματα» που επιχειρεί ο κ. Αλέξης Τσίπρας αυτό το φθινόπωρο. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει σήμερα ότι το κόμμα του, η «Αριστερά» του, είναι ένα χώρος χωρίς πολιτικό πρόσωπο με αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά. Τα λίφτινγκ που με αδέξια πολιτικά χέρια έγιναν στο πρόσωπο αυτού του κόμματος το παραμόρφωσαν, με αποτέλεσμα η πολιτική κεφαλή του ΣΥΡΙΖΑ να μοιάζει με όλα και με τίποτα μαζί.

Οι επεμβάσεις στο πρόσωπο του εν λόγω κόμματος ήταν πολλές και έγιναν σε εξαιρετικά σύντομο πολιτικό χρόνο, από τον Ιανουάριο του 2015 έως σήμερα. Ο κ. Τσίπρας και η ομάδα των στενών συνεργατών του πέρασαν σε χρόνο-αστραπή από την επαναστατική ριζοσπαστική Αριστερά στον επιθετικό, αντιμνημονιακό συνομιλητή της τρόικας των δανειστών, από εκεί στην ήττα, στην αναστροφή του «όχι» και σε όπισθεν ολοταχώς πορεία, που τον έφερε σε ρόλο σκληρού φοροεισπράκτορα και πειθήνιου διαχειριστή των επιταγών του τρίτου Μνημονίου και στη σημερινή αγωνία του. Ετσι, το πολιτικό πρόσωπο της «Αριστεράς» του κ. Τσίπρα έγινε μια μουτζούρα και ο πολιτικός λόγος της ηγεσίας της έγινε ασυνάρτητος και «ψεύτικος».

Σήμερα, ο πρωθυπουργός μόνο σε εκδοχές «Αριστεράς» δεν μπορεί να χωρέσει, ενώ η «αντιδεξιά» ρητορεία του πέφτει στο κενό εφόσον η κυβέρνησή του εφαρμόζει στην πράξη μια σκληρή οικονομική πολιτική επάνω στις φιλελεύθερες γραμμές των συντηρητικών ευρωπαϊκών κομμάτων και κυβερνήσεων της ευρωζώνης. Ετσι, τώρα ο κ. Τσίπρας της ΔΕΘ του 2018 είναι για τους αριστερούς που κάποτε τον εμπιστεύτηκαν ένας «δεξιός» πολιτικός, προδότης των αρχών του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ για τους δεξιούς αντιπάλους του ένας χρεοκοπημένος αριστερός νεο-κομμουνιστής και για την Κεντροαριστερά ένας κάλπικος κεντρώος.

Η πορεία του κ. Τσίπρα, λοιπόν, τον έφερε να είναι σήμερα αρχηγός ενός κόμματος με ραφές «Φρανκενστάιν» στο κακόμορφο πολιτικό πρόσωπό του. Και ο ίδιος προσωπικά έχει δώσει πλέον στο μεγάλο κοινό την εντύπωση ενός κυνικού «παίκτη», ενός κυνηγού εξουσίας, ο οποίος επιχειρεί στη φάση αυτή να μετατρέψει σε «φυσιολογική» διεύρυνση του στραπατσαρισμένου ΣΥΡΙΖΑ την περαιτέρω παραμόρφωσή του. Ετσι, «ό,τι πετάει» γύρω του ο πρωθυπουργός το θέλει τώρα στο κόμμα του. Ενοχές δεν φαίνεται, άλλωστε, να έχει απέναντι στην «Αριστερά» του, την οποία έκανε αγνώριστη με τα τεχνάσματα και τις ακροβασίες του.

Ενα πράγμα, πάντως, δεν μπορεί να ισχυρισθεί ο κ. Αλέξης Τσίπρας: ότι για το πρόβλημα της παραμόρφωσης του φταίνε η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ ή κάποιος άλλος. Διότι όλες οι τούμπες του και τα πολλαπλά λίφτινγκ αποκλειστικά δικό του έργο είναι. Και αυτό καλύτερα από κάθε άλλον το γνωρίζουν βεβαίως πρώτοι οι «σύντροφοί» του στον ΣΥΡΙΖΑ, παλαιοί και νεότεροι. Η πολιτική εξαπάτηση την οποία υπέστησαν από τον αρχηγό τους ήταν όντως βροντερή. Και οι συμπεριφορές του αυτάρεσκου ηγέτη της αριστερής «αυταπάτης» έδειξαν πόσο συχνά μπορεί να ταυτίζονται στην πολιτική ο ρεαλισμός με τον κυνισμό, αλλά και πώς μπορεί μια ιδεολογία να μετατραπεί σε αερολογία.

Πόσο θα αντέξει, άραγε, ακόμη ένα δραστικό λίφτινγκ το ταλαιπωρημένο πρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος; Ο κ. Τσίπρας, με ρούχο νοικιασμένο από το βεστιάριο της ηλικιωμένης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, ετοιμάζεται τώρα να περπατήσει στα χέρσα εδάφη της κάποτε εύφορης κοιλάδας του «Κέντρου», που για πολλά χρόνια προσείλκυε τεμπέληδες Ελληνες πολιτικούς. Προφανώς, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει ότι κάποιο γόνιμο έδαφος θα βρει εκεί, για να φυτέψει ολίγο χρήσιμο «κεντροαριστερό» μαϊντανό στην αραιοκατοικημένη αυτή περιοχή. Στα όρη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς κλαίνε, στα πεδινά της Κεντροδεξιάς χαμογελούν, στο ΚΙΝ. ΑΛ. βλαστημούν μέσα από σφιγμένα δόντια.