Κατά την προεκλογική περίοδο κορυφώθηκε η ακολουθούμενη εδώ και χρόνια τακτική του ΣΥΡΙΖA και του κυρίου Τσίπρα να μιμηθούν το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα.

Μια τακτική που εξακολουθούν να κάνουν ακατάπαυστα ακόμη. Η μίμηση της εκλογικής στρατηγικής του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύεται συχνά από επανάληψη «παπαγάλισμα» παλαιών συνθημάτων του κινήματος και του ιδρυτή του, αλλά σπάνια συνδυάζεται με ουσιαστική πολιτική ανάλυση και σοβαρό πολιτικό λόγο.

Όμως τα στοιχεία αυτά αποτελούν συστατικά μέρη της επιτυχίας του «φαινομένου ΠΑΣΟΚ». Η έλλειψη και η αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ αιτιολογεί ως ένα βαθμό το χαρακτηρισμό του κόμματος αυτού ως «μικρού και σύντομου» ΠΑΣΟΚ. Η αδυναμία του παρόντος ΠΑΣΟΚ και της ηγετικής του ομάδας να αναδείξουν αυτή την τραγική αντίφαση, της λεγόμενης δήθεν αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφήσουμε την ιστορική αλήθεια έρμαιο στις πολιτικές διαθέσεις του κυνικού κύριου Τσίπρα.

Οι διαφορές ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ το ΄80 είναι όμως κρίσιμες: πέρα της χαρισματικής προσωπικότητας του Ανδρέα Παπανδρέου, μια ουσιαστική διαφορά είναι ότι το ΠΑΣΟΚ εκπροσωπούσε στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων το μοντέλο της κοινωνικής ανόδου, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εξήγγειλε την τήρηση μιας κυβερνητικής πολιτικής που φτωχοποίησε ακόμα περισσότερο τη μεσαία τάξη. Η μόνη περίπτωση κοινωνικής ανόδου ήταν η υποστήριξη από χώρες των ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων, ενώ σε άλλη περίπτωση ήταν η αποφυγή κοινωνικής καθόδου λόγω των κακών χειρισμών από την αδυναμία και την ανικανότητα διαπραγματεύσεων, επιβαρύνοντας ένα πανάκριβο και «αχρείαστο» μνημόνιο. Συνεπώς η μίμηση μπορεί να έχει σταθεί σε κάποιες πρόσκαιρες εκλογικές επιδόσεις αλλά είναι τελείως ακατάλληλη να θεωρηθεί ένα κόμμα ως διάδοχος της μεγάλης προοδευτικής παράταξης.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μία διεθνής προσωπικότητα με διορατικότητα και όραμα. Και για αυτό δεν ακολούθησε τον πατέρα του στην Ένωση Κέντρου. Βάζοντας τις βάσεις με τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, ανοίγοντας το δρόμο προς τον ριζοσπαστικό σοσιαλισμό της Κεντροαριστεράς των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων και των μη προνομιούχων Ελλήνων. Και για μην ξεχνάμε το σύνθημα του Ανδρέα «ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» που για μας είναι μακριά και απέναντι.

ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΝ ΟΣΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΟΙΩΣΟΥΝ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος Τσίπρας «ματαιοπονούν» αν νομίζουν ότι μπορούν να αλλοιώσουν την ιστορία και τα σύμβολα αυτού του χώρου που ήδη είναι καλυμμένος από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είχε διαμορφώσει δική του στρατηγική αλλά ποτέ δεν το έκανε. Επειδή δεν μπορούσε και εξακολουθεί να μην μπορεί. Και το μόνο που κατάφερε να κάνει ήταν να μαζέψει «παρατρεχάμενους καρεκλάκηδες» από διάφορους κομματικούς χώρους, χωρίς καμία αξία και ιδεολογική συνείδηση πέρα από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και συμφέροντα. Η κυβέρνηση του κυρίου Τσίπρα θα δυσκολευτεί να περάσει στην ιστορία ως κυβέρνηση της Αριστεράς και όχι μόνο των προσμείξεων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και του ακροδεξιού Καμμένου. Οι προκλήσεις για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα του κυρίου Τσίπρα είναι πολλές και …αμίμητες. Στην προσπάθεια αυτή θα πρέπει να δοκιμάσει πολλά δανεικά ρούχα αλλά κανένα δεν του ταιριάζει. Ακόμη και ως «μίμος» απέτυχε ο κύριος Τσίπρας.

Η μόνη του ελπίδα είναι να παραμείνει ο χώρος του ΠΑΣΟΚ υπό την επήρεια μίας ανέμπνευστης πολιτικής, μικρός και ανίκανος να παρέμβει στις εξελίξεις. Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να έχει οδηγούς που μπορούν να το ανανεώσουν, να το δυναμώσουν και να το εμπνεύσουν. Οι σημερινοί οδηγοί του πρέπει να πάψουν να κοιτάζουν από το καθρεφτάκι τον πίσω δρόμο που άλλοι είχαν χαράξει και να στρέψουν την προσοχή τους στις στροφές – κυρίως τις δεξιές στροφές…

Η σημερινή κατάσταση όπως εξελίσσεται δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Αυτό που χρειάζεται είναι να κατέβουμε στον Λαό, μαζί με τον Λαό κάνοντας διάλογο για την πορεία και το μέλλον της χώρας. Οι πολίτες ενδιαφέρονται και θέλουν να συμμετέχουν στα θέματα που τους αφορούν. Κουράστηκαν, δεν αντέχουν άλλο τα ψεύδη και τις υποσχέσεις. Για να επαναφέρουμε όλους αυτούς που αγωνιούν και περιμένουν τις εξελίξεις από τα πολιτικά κόμματα, απαιτείται ειλικρίνεια, χωρίς κούφια λόγια, συνέπεια και πράξεις.

Ο κόσμος σήμερα βρίσκεται σε δίνη και με το δίκιο του έχει γυρίσει την πλάτη στους πολιτικούς και οι νέοι χλευάζουν, βλέποντάς τους να μην ασχολούνται με τα δεινά που περνάει σήμερα η κοινωνία. Οι πολίτες απογοητευμένοι με τη στάση και τη συμπεριφορά των πολιτικών, που το μόνο που τους απασχολεί είναι τα προσωπικά τους συμφέροντα, φεύγοντας από το ένα κόμμα στο άλλο, αγνοώντας τους ψηφοφόρους που τους ανέδειξαν. Και δεν βγήκε κανείς από αυτούς να τους ζητήσει συγνώμη.

Εμείς που ζήσαμε παλιές καταστάσεις δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, όταν ένας πολιτικός έφευγε από το ένα κόμμα στο άλλο ήταν προδότης και αποστάτης, μεγάλη ρετσινιά.

Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πει ότι πλήρωσε πολύ ακριβά την Αποστασία στην πολιτική του καριέρα... Σήμερα όμως, που η ηθική έχει εξατμιστεί τα πράγματα έχουν αλλάξει και θεωρείται προνόμιο και επιβράβευση. Αυτή είναι η κατάσταση όλων αυτών που έχουν γίνει κυνηγοί της καρέκλας και της συναλλαγής. Αυτός είναι ξεπεσμός και κατάντια.

Όλοι οι πολιτικοί γυρολόγοι θα έπρεπε να κρύβονται και όχι να έχουν το θράσος μέσα στη Βουλή να σηκώνουν ανάστημα και να κουνάνε το δάχτυλο. Αυτό συνέβη πρόσφατα από τον κύριο Ραγκούση που κατάφερε να γίνει παράδειγμα προς… μίμηση.

Ευτυχώς για την κοινωνία που δεν είναι όλοι ίδιοι και υπάρχουν ακόμα αυτοί που υπηρετούν αρχές και αξίες. Με αφορμή την επέτειο της 3ης του Σεπτέμβρη ειπώθηκαν και γράφτηκαν διάφορες προτάσεις και απόψεις, κατά τα άλλα σεβαστές. Αντί όμως να εμπνευστούμε και να αναδείξουμε το νόημα και την συμβολή της επετείου δηλαδή τις έννοιες «Λαϊκή Κυριαρχία», «Εθνική Ανεξαρτησία», «Κοινωνική Δικαιοσύνη» δημιουργήθηκε μια εσωστρέφεια που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Θέλω να κλείσω, αναφερόμενος στην Πρόεδρο κ. Γεννηματά. Με όλο τον σεβασμό στο πρόσωπο σας και την ιστορία σας, και σαν ένας απλός πολίτης, πιστός σε μια ιδεολογία παρεμβαίνω από ενδιαφέρον και αγωνία. Χωρίς να επιδιώκω, οφίτσια, θέσεις και ανταλλάγματα, αφού ποτέ δεν ήμουν κυνηγός της καρέκλας. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την προσφορά σας στο Κίνημα, αφού όταν γίνατε πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ μαζέψατε συντρίμμια και ενώσατε την παράταξη. Όμως τα πράγματα τώρα έχουν αλλάξει και απαιτούνται νέες πρωτοβουλίες.

Είναι ώρα για γενναίες αποφάσεις. Στα χέρια σας έχετε τα κλειδιά για να πάρετε τις ανάλογες αποφάσεις και να ανοίξετε δρόμους για όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες που περιμένουν και αγωνιούν. Για να σταματήσει το Κίνημα να είναι ο αιμοδότης των δύο μεγάλων πολιτικών μας αντιπάλων. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει και οφείλει να αναγεννηθεί, κάνοντας ένα νέο συμβόλαιο με το λαό, αναδεικνύοντας τις δημοκρατικές αξίες και να προσδιορίσει την ιδεολογική και πολιτική του ταυτότητα.

Να αναδείξει πάνω από όλα τα σοσιαλιστικά και πατριωτικά του χαρακτηριστικά. Σήμερα και όχι αύριο!