Ο απρόβλεπτος πρόεδρος Τραμπ χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν και κατάφερε καίριο πλήγμα στο «δόγμα εθνικής ασφαλείας» της Τουρκίας, ανακοινώνοντας επισήμως ότι οι βασικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ εναντίον του ISIS είναι οι Κούρδοι της Συρίας και όχι η Αγκυρα. Γι’ αυτό και η Ουάσιγκτον θέτει υπό την πλήρη προστασία της τους Κούρδους της Συρίας, παρέχοντάς τους μάλιστα βαρύ αμερικανικό στρατιωτικό εξοπλισμό για την «τελική» επίθεση εναντίον του προπυργίου των τζιχαντιστών στην πόλη Ράκκα.
Η Ουάσιγκτον, δηλαδή, κατέρριψε με βόμβα μεγατόνων τη σταθερή τουρκική πολιτική ότι οι Κούρδοι της Συρίας είναι απλώς «παρακλάδι» του παράνομου και «τρομοκρατικού» PKK των Κούρδων της Τουρκίας, απειλούν ευθέως την τουρκική ασφάλεια και επομένως αποτελούν σοβαρό λόγο για τη διπλωματική και στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας στη Συρία.
Αυτές οι μείζονες ανατροπές έρχονται μόνο λίγες ημέρες πριν από την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στην Ουάσιγκτον στις 16 Μαΐου (που μόλις ανακοινώθηκε) και αφού προηγουμένως ο κ. Ερντογάν είχε στείλει για διαβουλεύσεις το βαρύ πυροβολικό της στρατιωτικής και διπλωματικής ηγεσίας της χώρας του στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Ετσι, η Τουρκία του υπερπροέδρου Ερντογάν βρίσκεται όλο και πιο απομονωμένη στη διεθνή πολιτική σκηνή (η Μόσχα συνεργάζεται μαζί του, αλλά υποστηρίζει τους Κούρδους της Συρίας), ενώ το σταθερό μέχρι τώρα «δόγμα» της Τουρκίας, ότι οι Κούρδοι σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι τρομοκράτες και εχθροί της Τουρκίας, έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ρωγμές.
Βεβαίως είναι πολύ νωρίς να «ξεγράψει» κανείς την Τουρκία από την περιοχή, καθώς, όταν και αν έρθει η «εξομάλυνση» της κατάστασης στη Συρία, παραμένει το τεράστιο πρόβλημα της διεξόδου του νέου περίκλειστου κουρδικού κράτους προς τη θάλασσα.
Ομως, αν ο κ. Ερντογάν δεν κατορθώσει να εξισορροπήσει γρήγορα την αρνητική γι’ αυτόν εικόνα που του καλλιεργεί η Ουάσιγκτον, θα αντιμετωπίσει σύντομα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας του, με την επικίνδυνη διόγκωση του υπερεθνικισμού, με επίκεντρο τον ίδιο. Για να μη γυρίσει μπούμερανγκ, αυτός ο υπερεθνικισμός πρέπει να βρει διέξοδο και εκτόνωση.
Η πρώτη σκέψη ακουμπά το Αιγαίο και την Κύπρο.
Είναι άγνωστο όμως αν η Τουρκία θα περάσει την κόκκινη γραμμή, μετατρέποντας εξαιτίας της την περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου σε εύφλεκτη ζώνη.