Η κυβέρνηση ψηφίζει την Πέμπτη τα πρόσθετα μέτρα, συνολικώς 5 δισ. ευρώ περίπου, προκειμένου να διατηρήσει επί σειρά ετών πλεόνασμα 3,5%, χωρίς να έχει πάρει τη ρύθμιση για το χρέος.
Ετσι, πέφτει η αυλαία μιας αποτυχημένης διαπραγμάτευσης, που σύρθηκε αναιτίως επί μήνες, χωρίς να υλοποιηθεί ούτε ένας από τους «όρους» και τις αυστηρές «προϋποθέσεις» που έθετε η κυβέρνηση κατά καιρούς, για εσωτερική κατανάλωση πρωτίστως.

Η κυβερνητική γραμμή -μέτρα και χρέος μαζί, σε μια ενιαία συμφωνία-πήγε κατευθείαν στον κάλαθο των αχρήστων και, το χειρότερο, η «ταφόπλακα» και σε αυτή την πλάνη περιλαμβάνεται και στο πολυνομοσχέδιο των μέτρων: «Οι διατάξεις αυτές υιοθετούνται ως προϋπόθεση για την εκκίνηση της συζήτησης που αφορά στον προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος - μέτρων που είναι απαραίτητα για τη βιωσιμότητά του...».

Πρόκειται, επί της ουσίας, για την επανάληψη της απόφασης του Eurogroup της 26ης Μαΐου 2016, την οποία η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα έκανε σαν να μην την ήξερε και να μην την υπολόγιζε. Αλλά ούτε και αυτό έχει πτοήσει τον «ορμητικό» πρωθυπουργό, ο οποίος «ανακοίνωσε» στην κυρία Λαγκάρντ, στη συνάντησή τους στο Πεκίνο, ότι, αν δεν υπάρξει λύση για το χρέος, τότε δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα για το 2019-2020.

Φυσικά, ο κ. Τσίπρας δεν «τρόμαξε» την κυρία Λαγκάρντ ή τους Ευρωπαίους δανειστές με την «αυστηρή» του δήλωση. Αλλωστε, δεν ήταν οι δανειστείς οι αποδέκτες. Οι αποδέκτες της δήλωσής του βρίσκονται στο εσωτερικό της χώρας, στους βουλευτές και στα στελέχη του κόμματός του. Και, κυρίως, ανάμεσα στους «εύπιστους», αν υπάρχουν ακόμα, ψηφοφόρους του, κλείνοντας και πάλι το μάτι για σκληρή «επαναδιαπραγμάτευση» των όσων η κυβέρνηση θα ψηφίσει τώρα, αλλά θα «πολεμήσει» πιθανώς και ως αντιπολίτευση από το2019 και μετά.
Με αυτές και εκείνες τις κομπορρημοσύνες περνά ο καιρός, αλλά η υπόθεση του χρέους δεν διευθετείται και η βιωσιμότητά του δεν είναι εγγυημένη. Ετσι, η Ελλάδα δεν παίρνει το «πιστοποιητικό» που χρειάζεται για να βγει στις αγορές και να διαβεβαιώσει τους φιλόδοξους ξένους επενδυτές.

Το μόνο σίγουρο, βεβαίως, είναι ότι το χρέος, όταν αυτό διευθετηθεί, δεν πρόκειται να απαλλάξει τους Ελληνες, πολλαπλώς πληττόμενους πολίτες, από τη λιτότητα στην οποία είναι καταδικασμένοι να ζήσουν πολλά χρόνια ακόμα.

Από την Ελευθερία του Τύπου