Στις 8 και στις 9 Σεπτεμβρίου, ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε τους Γάλλους επιχειρηματίες διά ζώσης και τους ξένους επενδυτές από τη ΔΕΘ ότι ο ίδιος αναλαμβάνει επικεφαλής της task force η οποία θα διευκολύνει την προώθηση των επενδυτικών σχεδίων, υπερβαίνοντας τα γραφειοκρατικά και άλλα εμπόδια που υπάρχουν στη χώρα (σ.σ.: εμπόδια που η παρούσα κυβέρνηση παρέλαβε και… αβγάτισε).

Και μόνον η πομπώδης αυτή πρωθυπουργική δέσμευση αποδεικνύει ότι η χώρα και οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς και υπηρεσίες δεν είναι σε θέση να φέρουν εις πέρας το επενδυτικό έργο που οραματίζεται ο κ. Τσίπρας.

Διά του λόγου το αληθές, τρεις μόνον ημέρες μετά το εναρκτήριο λάκτισμα της πρωθυπουργικής επενδυτικής εκστρατείας, επενδύσεις που δεν είναι «ΣΥΡΙΖΑ MADE» βρίσκονται στο στόχαστρο κυβερνητικών στελεχών, με απρόβλεπτες συνέπειες..

Η υπόθεση της επένδυσης στη Χαλκιδική, που έχει ήδη δημιουργήσει αρνητικές διεθνείς εντυπώσεις, δείχνει την προχειρότητα της κυβέρνησης, που θυμήθηκε «τη διαιτησία» για να λύσει τα προβλήματα με την καναδική εταιρεία. Αν πράγματι η κυβέρνηση αναφέρεται στη Διεθνή Διαιτησία και τη σύσταση Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου, με προσυμφωνημένο τόπο και δίκαιο και προηγούμενη συμφωνία των μερών στα θέματα που διαφωνούν, τότε πρόκειται για μια αργόσυρτη και χρονοβόρα διαδικασία, που έτσι και αλλιώς θα αναστείλει την επένδυση. Αν η κυβέρνηση αναφέρεται σε... εσωτερική διαιτησία, τότε προφανώς ξεπερνά το όριο της προχειρότητας, για εσωτερική κατανάλωση και μόνον.

Είναι και η υπόθεση του Ελληνικού, που και αυτή κορυφώνεται επικίνδυνα. Η κυβέρνηση άφησε μεγάλο διάστημα στους λογής φορείς να αλωνίζουν στο Ελληνικό και τώρα τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα με το Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Επιδιώκει έναν εκ των υστέρων συμβιβασμό με το ΚΑΣ, φοβούμενη την προσφυγή του στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που αν μη τι άλλο θα προσθέσει και νέα καθυστέρηση στην επένδυση, που δεν αποκλείεται και αυτή να ανασταλεί, προς ζημία της πρωθυπουργικής εκστρατείας για ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα.

Μένουν και οι ανεκδιήγητες σκόρπιες δηλώσεις είτε πρωθυπουργικών συμβούλων «στρατηγικής»(;) είτε συναρμοδίων υπουργών, που θυμήθηκαν τώρα, εν μέσω της παρατεταμένης τουριστικής περιόδου, να πετάξουν το γάντι στη FRAPORT για την άρνησή της να συναινέσει σε άμεσα έργα εργολάβων στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης.

Και όλα αυτά με ύφος και τόνους απολύτως εχθρικούς προς τις επενδυτικές εταιρείες.

Μα καλά, τόσο πολύ εχθρεύονται τον πρωθυπουργό τους;

Ή μήπως η κυβέρνηση είναι ένα σκορποχώρι;