Ο πρωθυπουργός χθες υποστήριξε την παραμονή της κυβέρνησής του στην εξουσία με κάθε τρόπο και για οποιονδήποτε λόγο (το δήλωσε άλλωστε, ότι τις εκλογές τις βλέπει το 2019), και επομένως στο πλαίσιο αυτού του «καθήκοντος» είχε υποχρέωση να υπερασπιστεί τον συγκυβερνήτη του μέχρι τέλους.

Δι' αυτού του τρόπου όμως απώλεσε δύο άλλες «ιδιότητες»:

*Αυτή του μοναδικού αριστερού πρωθυπουργού μέσα στο «συντηρητικό εποικοδόμημα της ευρωζώνης».

Η «αριστερή» κυβέρνηση της Ελλάδας πουλάει το στρατιωτικό πλεονάζον «εμπόρευμά» της στη Σαουδική Αραβία, η οποία έχει τρόπους και τόπους να διοχετεύσει αυτό το υλικό, για παράδειγμα, στην Υεμένη, όπου μαίνεται ένας φρικιαστικός εμφύλιος ανάμεσα στους υποστηρικτές και στους αντιτιθέμενους στη Σαουδική Αραβία. Και ουδόλως η κυβέρνηση έλαβε υπόψη της τις διαφωνίες βουλευτών και στελεχών της σε μια τέτοια κίνηση του συγκυβερνήτη.

Αλλά μικρό το κακό, θα πει κανείς, για μια κυβέρνηση που έχει το βραβευμένο «σθένος» να αναποδογυρίζει συστηματικώς την υποτιθέμενη αριστερή πολιτική της απέναντι στους ίδιους τους πολίτες.

Η «αριστεροσύνη» της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου έχει απολεστεί εκ της συστάσεώς της.

*Απώλεσε όμως και την ιδιότητα της μοναδικής «καθαρής, απολύτως διαφανούς» κυβέρνησης, σε πλήρη αντιδιαστολή με τις προηγούμενες αδιαφανείς και πνιγμένες στα σκάνδαλα κυβερνήσεις, «παλαιάς κοπής».

Και μόνο η ανάγκη του πρωθυπουργού να υπερασπιστεί τον συγκυβερνήτη του σε μια υπόθεση που δεν είναι εξαρχής διαφανής, αντιθέτως έχει πολλές ουρές και κεφάλια, απ' ό,τι φαίνεται, εκ των πραγμάτων προκαλεί ρωγμές στην αδαμάντινη διαφάνεια της κυβέρνησης.

Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή άφησε βαριά τα αποτυπώματα πάνω στη διαφάνεια των κυβερνητικών χειρισμών στο θέμα της συμφωνίας με τη Σαουδική Αραβία. Καθαρό συμπέρασμα δεν υπήρξε χθες. Προστέθηκαν απλώς ονόματα, απόρρητα έγγραφα, παλιές υποθέσεις, όλα γύρω από το όνομα «Παπαδόπουλος» και της ιδιότητάς του, που δεν ξεκαθαρίστηκε. Επιβεβαιώθηκε όμως ότι ο ίδιος είναι γνωστός σε όλους από παλιά.

Η υπόθεση της Σαουδικής Αραβίας πράγματι δεν θα ρίξει την κυβέρνηση, δεν θα ήταν δυνατόν άλλωστε. Όμως έχει κάνει και αυτή τη ζημιά της στην εικόνα της κυβέρνησης, που θα ήθελε το ενδιαφέρον να έχει επικεντρωθεί αυτές τις ημέρες μόνο στη μεγάλη φιλανθρωπική οικονομική πολιτική του μερίσματος που διανέμει.

Η αντιπολίτευση όμως θέλει να τραβήξει την υπόθεση της Σαουδικής Αραβίας σε μάκρος και βάθος. Και έτσι τσαλακώνεται η εικόνα της κυβερνητικής διαφάνειας.