Η νέα σύνθεση του τουρκικού υπουργικού συμβουλίου επιβεβαιώνει μία σειρά από εκτιμήσεις που προηγήθηκαν και εισάγει σημαντικές επιπλέον παραμέτρους στη σχέση της γείτονος με Δύση και Ανατολή.

Πρώτον, για να αρχίσουμε από τα ελάσσονα, ο Τούρκος πρόεδρος έθεσε εκτός όσους είχαν ακουστεί ως πιθανοί διάδοχοί του -είτε για μετά την ολοκλήρωση τη θητείας του είτε αν εγκατέλειπε νωρίτερα για έκτακτους λόγους, π.χ. υγείας. Με απλά λόγια καθάρισε όλους τους φερόμενους «δελφίνους» και μάλιστα πιστούς, που δεν είχαν δώσει καμία λαβή, Ακάρ, Σοϊλού κ.λπ. Έστειλε μήνυμα στη Δύση κυρίως, αλλά και στο εσωτερικό, «μόνο με εμένα μιλάτε, δεν υπάρχει άλλος μέχρι να αποφασίσω εγώ ότι θα υπάρξει».

Δεύτερον, ενώ η τοποθέτηση του Μεχμέτ Σιμσέκ στη θέση του υπουργού Οικονομικών σηματοδοτεί την κατ’ αρχήν βούληση Ερντογάν να στραφεί σε πιο ορθόδοξη οικονομική πολιτική, προκειμένου να ρίξει γέφυρες με τη Δύση ένεκα πιεστικής ανάγκης χρηματοδότησης, η ανάληψη του υπουργείου Εξωτερικών από τον επί 13 χρόνια ικανό αρχηγό της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας (ΜΙΤ), Χακάν Φιντάν, παραπέμπει σε πιο σύνθετες καταστάσεις. Κουρδικής καταγωγής αλλά φανατικός Τούρκος εθνικιστής, υπέρμαχος του ευρασιατικού προσανατολισμού της Τουρκίας και με έντονα αντιδυτικά στοιχεία, αρχιτέκτονας της αναδιάρθρωσης της ΜΙΤ και ιθύνων νους πολλών «μαύρων» και υβριδικών επιχειρήσεων (από απαγωγές στο εξωτερικό, μέχρι τον «δικό» μας Έβρο), έδωσε στίγμα ήδη από την τελετή ανάληψης: «Θα συνεχίσω να προωθώ το όραμα μιας εθνικής εξωτερικής πολιτικής που βασίζεται στην ανεξαρτησία του κράτους μας από κάθε σφαίρα επιρροής και στην κυριαρχία της βούλησης του έθνους μας»…

Σε ό,τι μας αφορά, η τοποθέτηση του Χακάν Φιντάν ως υπουργού Εξωτερικών εισάγει τα ελληνοτουρκικά σε μία επικίνδυνη, μη ομαλή περίοδο. Το τουρκικό ΥΠΕΞ γίνεται προέκταση της ΜΙΤ και όχι το αντίστροφο. Ο εν λόγω είναι φορέας συγκεκριμένης αντίληψης και κουλτούρας υπηρεσιών, η οποία δεν είναι συμβατικά διπλωματική. Η επιχειρησιακή/πρακτορίστικη και η διπλωματική δράση θα είναι ενοποιημένες σε έναν υβριδικό σχεδιασμό και σε μια εξίσου υβριδική υλοποίηση. Μεγάλη διαφορά. Θα πρέπει οπωσδήποτε να προσαρμοστούμε, ώστε και οι δικές μας επιλογές να είναι αντίστοιχης αντίληψης και δυνατοτήτων. Οι σχέσεις της Τουρκίας και με τη Δύση συνολικά και με εμάς ειδικότερα θα γίνουν πιο δύσκολες, πιο πολύπλοκες και αυτό θα φανεί άμεσα.

Η αρχή, στα καθ’ ημάς, θα γίνει στον Έβρο.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 6/6