Τώρα που πέρασε η εκλογική πλημμυρίδα, φαίνεται καθαρά τι άφησε πίσω της. Ένα πρωτόγνωρο πολιτικό σκηνικό. Για να δανειστούμε έναν όρο από τις διεθνείς σχέσεις, ζούμε τη «μονοπολική στιγμή» της ΝΔ.

Όχι μόνο λόγω του ποσοστού, το οποίο για τα δεδομένα της συγκυρίας είναι μεγάλο, διότι δεν έχει το ίδιο ειδικό εκλογικό και πολιτικό βάρος με 40άρια άλλων εποχών, «ζυγίζει» περισσότερο. Αλλά επειδή το ποσοστό συνοδεύθηκε από τη ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα του χώρου που μέχρι τις πρόσφατες εκλογές είχε ρόλο είτε κυβερνητικό είτε αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο πρώτος ρόλος, ο κυβερνητικός, πλέον δεν υπάρχει, είναι εκτός αυτόνομων δυνατοτήτων είτε του ΣΥΡΙΖΑ είτε (εδώ και καιρό) του ΠΑΣΟΚ. Αλλά και ο δεύτερος, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν είναι κοινοβουλευτικά λειτουργικός, καθότι ο αριθμός των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, λιγότεροι από 50, δεν επιτρέπει την ανάληψη συγκεκριμένων κοινοβουλευτικών πρωτοβουλιών δίχως συνεργασία με άλλο κόμμα.

Η κεντροαριστερά έχει βγει νοκ άουτ για τρεις λόγους: Πρωτίστως λόγω της επιτυχούς κυβερνητικής επέλασης της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά μέσα από δύσκολο και ναρκοθετημένο πεδίο κρίσεων και της επίδειξης πολιτικής σοβαρότητας και επιδεξιότητας. Δεύτερον, λόγω ευρύτερης διεθνούς συγκυρίας που θέτει ψηλά την κακώς λεγόμενη δεξιά ατζέντα, ενώ είναι ατζέντα κοινής λογικής, ακριβώς επειδή τη θέτει η ίδια η πραγματικότητα και όχι η Δεξιά. Τρίτον, λόγω της δομικής αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να ανταγωνιστεί τη ΝΔ στο πρώτο και λόγω εγγενούς έλλειψης αντίληψης ώστε να κατανοήσει το δεύτερο και να ανταποκριθεί σε αυτό. Στα δεξιά της ΝΔ, για να πάμε στην άλλη πλευρά, υπάρχει ένα σημαντικό εκλογικό ποσοστό αθροιστικά εντός και εκτός Βουλής, το οποίο όμως προσώρας είναι κατακερματισμένο και έτσι προβλέπεται να παραμείνει στο ορατό μέλλον. Οι όποιες διαδικασίες ανάδειξης ενιαίου αμιγούς δεξιού σχηματισμού, αν υπάρξουν, θα αργήσουν.

Αποτέλεσμα, όπως προαναφέρθηκε, η «μονοπολική στιγμή» της ΝΔ στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό, κατ’ αναλογία της αντίστοιχης στο διεθνές πεδίο που βίωσαν οι ΗΠΑ τη δεκαετία του ’90 μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, από όπου και ο σχετικός όρος. Εκτίμηση: Επειδή ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακτήσουν προοπτική εξουσίας ο καθένας μόνος του, κάποια στιγμή, όχι μακριά, θα δούμε εγχείρημα «σύνθεσης» που αν επιχειρηθεί θα οδηγήσει στην αποκόλληση από τον πρώτο ακόμα ενός τμήματος, όπως συνέβη το ’15.

Οψόμεθα.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 29/6