Οι γαλλικές εκλογές επανέφεραν για πολλοστή φορά στο επίκεντρο της διεθνούς (και εγχώριας) συζήτησης το θέμα των «άκρων». Τα οποία απειλούν την ευρωπαϊκή μακαριότητα των «υπολοίπων» και μόλις εμφανιστούν, απορρίπτοντας τη συνέχιση της υφιστάμενης κατάστασης και διεκδικώντας την ανατροπή της, οι ετερόκλητοι «υπόλοιποι» ξεχνούν τις διαφορές τους και ενώνονται κατά του κοινού εχθρού.

Είτε τα «άκρα» επικρατήσουν είτε όχι, μόλις παρέλθει η αναμέτρηση μαζί τους, οι «υπόλοιποι» συνεχίζουν business as usual και ξεχνούν να ασχοληθούν με τα αίτια που γενούν την αμφισβήτηση.

Η συνθηματολογία είναι πάντα πιο εύκολη από τη θεραπεία, εξάλλου πολλοί δήθεν ευρωπαϊστές (έχει γίνει επάγγελμα, συχνά προσοδοφόρο) και γενικά βολεμένοι της πολιτικής ορθότητας υπάρχουν μόνο στον βαθμό που ετεροπροσδιορίζονται καταγγέλλοντας τους «ακραίους». Διότι, ως αυτόνομες πολιτικές οντότητες συνήθως δεν έχουν τίποτα καινοτόμο να ρίξουν στο τραπέζι.

Το ροκφόρ έχει λιγότερη μούχλα και καλύτερη γεύση από τις κοινοτοπίες που αναμασούν. Αλλά μετά φταίει η Λεπέν, ο Ορμπάν, το Brexit, ο Τραμπ, ο λαϊκισμός, κάποιο τμήμα του εκάστοτε εκλογικού σώματος που οπωσδήποτε έχει «κουσούρι»: είναι αγράμματο, μένει στην περιφέρεια και όχι στα αστικά κέντρα, είναι οικονομικά υποβαθμισμένο, έχει λανθάνοντα ρατσισμό που βρήκε εύφορο έδαφος και διάφορα άλλα αφ’ υψηλού.

Η πιθανότητα το κουσούρι να είναι αλλού, ας πούμε στην εξ αποκαλύψεως «αλήθεια» που διακηρύσσουν ως ευρω-μουλάδες μιας ΕΕ η οποία δεν έχει σχέση με το ευρωπαϊκό όραμα που κάποτε συγκινούσε, δεν τους περνάει από το μυαλό.

Το ενδεχόμενο αυτά που υπερασπίζονται να είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη διάλυση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος δεν το έχουν υποψιαστεί. Κάποιοι εξ αυτών. Διότι ορισμένοι πλειοδοτούν γνωρίζοντας ότι δεν προωθούν τίποτα ευρωπαϊκό, ούτε τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Αλλη ατζέντα έχουν, αλλά τους βολεύει η ευρωπαϊκή μαρκίζα. Τι να πουν; Παραδώστε την εθνική κυριαρχία σας, τη δημοκρατία σας, τη δημογραφία σας, τις πολιτισμικές σας ταυτότητες, τις περιουσίες σας, το μέλλον των παιδιών σας, σε ποιον; Στο όνομα ποίου;

Καμία αυθεντική ευρωπαϊκή προοπτική δεν θα απαιτούσε την κατάργηση των ίδιων των Ευρωπαίων. Αν αυτοί που κόπτονται για την Ευρώπη δεν αλλάξουν πλεύση προς μια αληθινή Ευρώπη των εθνών, η Λεπέν θα είναι το λιγότερο που θα τους απασχολεί.