H Ελλάδα των ανοιχτών θυρών και παραθύρων έχει προ πολλού πεθάνει. Οι ειδήσεις για ληστείες µετά φόνου και στυγερά εγκλήµατα είναι τόσο πυκνές χρονικά, που αντέχουν ελάχιστα στη συλλογική µνήµη. Τι έφταιξε και βρεθήκαµε σε αυτό το σηµείο; Ενα πρώτο αίτιο είναι η νέα µορφή του κόσµου. Οι ασυγκράτητες µεταναστευτικές ροές, πέρα από τους ανθρώπους που αναζητούν στον ήλιο µοίρα, µετέφεραν µαζί τυχοδιώκτες και εγκληµατικά στοιχεία. Παράλληλα, γιγαντώθηκε και η παγκοσµιοποίηση του εγκλήµατος.

∆ιεθνείς συµµορίες, µε «επαγγελµατίες» του είδους, στήνουν τις δουλειές τους σε οποιαδήποτε χώρα, µε τη βοήθεια συχνά και των νέων τεχνολογιών. Η καθολική κρίση που ξέσπασε το 2010 ήλθε για να δυσχεράνει ακόµη περισσότερο τα πράγµατα. Με το πολιτικό σύστηµα υπό αµφισβήτηση, ένα συνονθύλευµα ιδεοληψιών, που απαιτούσαν χαλαρότητα στην αστυνόµευση, βρήκε βήµα στον δηµόσιο λόγο και ασκούσε δριµεία κριτική σε οποιαδήποτε προσπάθεια για επιβολή της τάξης. Βεβαίως, το κράτος διαθέτει τα εργαλεία για την εµπέδωση του αισθήµατος ασφάλειας των πολιτών. Μια σοβαρή απόπειρα προς αυτήν την κατεύθυνση έγινε από την κυβέρνηση Σαµαρά. Και πάλι, όµως, συνάντησε την αντίδραση από τους γνωστούς δήθεν προοδευτικούς.

∆υστυχώς, η νίκη της «πρώτη φορά Αριστεράς» το 2015 είχε ως αποτέλεσµα και τη σφοδρή επιδείνωση στον τοµέα της ασφάλειας. Το ποιος είναι ο ιδεολογικός πυρήνας της κυβέρνησης φάνηκε µε το… καληµέρα και την ψήφιση του Νόµου Παρασκευόπουλου, που µε συνοπτικές διαδικασίες έβγαλε από τις φυλακές περισσότερους από 10.000 κρατουµένους, ανεξάρτητα από τα εγκλήµατα που είχαν διαπράξει.

Επιπλέον, κατήργησε τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, µε αποτέλεσµα να καθοδηγείται το έγκληµα µε κινητά τηλέφωνα εντός των φυλακών και να παίρνει άδειες ο Κουφοντίνας - αν και ο αρχιδολοφόνος της «17 Νοέµβρη» δεν εξέφρασε ποτέ µεταµέλεια.

«Εργο» έχει να επιδείξει η κυβέρνηση και απέναντι στις οµάδες του περιθωρίου, τις «συλλογικότητες», τύπου «Ρουβίκωνα», που µε τη βία προσπαθούν να επιβάλλουν τη δική τους άποψη, και για τούτο κατήργησε µε συνοπτικές διαδικασίες την οµάδα ∆ΕΛΤΑ, που είχε καταστεί εφιάλτης το υς. Τα ίδια, όµως, έπραξαν και στην Παιδεία, όπου µε τον Νόµο Γαβρόγλου επανήλθε το άσυλο της ανοµίας στην τριτοβάθµια εκπαίδευση. Οσα συµβαίνουν τα τελευταία χρόνια στα πανεπιστήµια συνιστούν παγκόσµια αρνητική πρωτοτυπία.

Ο πολίτης έχει αντιληφθεί ότι κανένα αγαθό δεν µπορεί να απολαύσει εφόσον ζει µε τον φόβο. Απ’ αυτόν τον φόβο θα κληθεί να τον απαλλάξει η επόµενη κυβέρνηση, του Κυριάκου Μητσοτάκη, εµπεδώνοντας το αίσθηµα ασφάλειας στην ελληνική κοινωνία.