Στην αρχή της προηγούμενης κυβερνητικής θητείας, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο είχαν δοθεί και πάλι στους υπουργούς «μπλε φάκελοι» με στόχους, αρμοδιότητες και χρονοδιαγράμματα.

Τότε η όλη διαδικασία αποτέλεσε αντικείμενο του λεγόμενου παρασκηνιακού πολιτικού ρεπορτάζ. Χθες, κύριο αντικείμενο στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της συνέχειας στην πρωθυπουργία Μητσοτάκη ήταν οι «μπλε φάκελοι», που δόθηκαν όμως με κάθε επισημότητα. Έχοντας αυτούς υπό μάλης οι νεοδιορισθέντες υπουργοί και υφυπουργοί κίνησαν για τα γραφεία τους, να προωθήσουν τη δουλειά τους. Η διαφορά είναι σημαντική, όχι μόνον στη σημειολογία της όλης διαδικασίας, αλλά και στην εμπέδωση του μοντέλου διακυβέρνησης. Ένας από τους κύριους λόγους της ευρύτητας της θετικής ψήφου που έλαβε η Νέα Δημοκρατία στις διαδοχικές εθνικές εκλογές είναι η συνέπεια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη.

Στην Ελλάδα σε επίπεδο πολιτικού συστήματος η επόμενη ημέρα των εκλογών, όπως και υπό τύπον αστειότητας ή και κυνικής παραδοχής γινόταν παραδεκτό, ήταν μια άλλη ημέρα σε σχέση με την προηγούμενη ημέρα των εκλογών. Όλα αυτά μέχρι το 2019. Όταν μια ημέρα του καλοκαιριού και τότε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την πρωθυπουργία. Με λιγότερη πεποίθηση και περισσότερο επικοινωνιακού τύπου οίστρο τότε αλλά το ίδιο κατηγορηματικά όπως και σήμερα, ο νέος πρωθυπουργός έδειξε ότι γι’ αυτόν, άρα και την κυβέρνησή του, η επόμενη ημέρα των εκλογών είναι η συνέχεια της προηγούμενης ημέρας των εκλογών.

Άσχετα με το κατά πόσον οι πολίτες στο σύνολό τους ψηφίζουν ή συμφωνούν με το κυβερνητικό έργο, μέσα στην περιπετειώδη πρώτη τετραετία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, άρχισαν άλλοι συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα να παρακολουθούν, να επενδύουν και τελικά να εμπιστεύονται τον κυβερνήτη τους κ. Μητσοτάκη και τις κυβερνήσεις των οποίων την ευθύνη έχει αυτός και όχι όλοι μας, για την απόδοση έργου. Αυτή τη σχέση δεν την αντιλήφθησαν οι ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης και ειδικά της αξιωματικής του ΣΥΡΙΖΑ, την υποτίμησαν και θέλησαν να αντικρούσουν τη σχέση αυτή εμπιστοσύνης πρωθυπουργού - πολιτών στα θέματα διακυβέρνησης με παλαιά μοντέλα αντιπαράθεσης. Απέτυχαν οικτρά.

Στην αφετηρία της δεύτερης διακυβέρνησης ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, επιστρέφοντας στο γραφείο του επί της οδού Ηρώδου του Αττικού, είναι φανερό ότι είναι πιο απελευθερωμένος και με μεγαλύτερη πεποίθηση για το μοντέλο διακυβέρνησης που προκρίνει. Παρά τις πιεστικές υποχρεώσεις του στον αχανή προεκλογικό κύκλο και παρά τα πλήγματα και την αμφισβήτηση που δέχθηκε ακόμη και από «φίλιους» κύκλους, για το «επιτελικό κράτος» και την εταιρική και όχι φεουδαρχικού ή ολιγαρχικού χαρακτήρα υπέρ των υπουργών διακυβέρνησή του, αξιοποιώντας και εργαζόμενος επί των προβλημάτων και της ασυνέχειας σε κάποια επίπεδα στο μοντέλο του, ήρθε απολύτως προετοιμασμένος και οργανωμένος με σημαντικές βελτιώσεις για τη συνέχεια.

Η τυπική σκέψη Μητσοτάκη και η πολιτειακή συνέπειά του για τη θεσμική ευθύνη του ως επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας της χώρας διεφάνη άλλωστε και από τον τρόπο που ενημέρωσε στο μεσοδιάστημα τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό κ. Σαρμά, με έναν ογκώδη και πλήρη «μπλε φάκελο» με όλες τις υποθέσεις του κράτους, ανάλογο ως προς το περιεχόμενο με το σύνολο των «μπλε φακέλων» που παρέδωσε χθες στο υπουργικό του συμβούλιο. Το σημειώσαμε και προεκλογικά. Είναι σχεδόν φανερό. Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης «εκπαιδεύει» τους πολίτες και οι πολίτες αντίστοιχα «εκπαιδεύουν» τον πρωθυπουργό τους Μητσοτάκη. Αυτή είναι μια σχέση εμπιστοσύνης και δομημένων ρόλων που αποτελεί πολιτειακή αναβάθμιση, μη αναστρέψιμη πλέον, για την Ελληνική Δημοκρατία...

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 29/6