ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ψήφισαν κυβέρνηση ενισχυμένης αναλογικής και Κοινοβούλιο απλής αναλογικής.

Με τη διαδικασία αυτή έχουμε μια λειτουργική, συνεκτική και υποσχόμενη κυβέρνηση και ένα χαώδες, μάλλον περιθωριακό, Κοινοβούλιο. Και στην περίπτωση αυτή υπάρχουν δύο Ελλάδες. Όπως συνέβη σε τραγωδίες, όπως τα Τέμπη, αλλά και σε περιπτώσεις πολύ θετικές, όπως η ανάσχεση της «εργαλειοποίησης» των μεταναστών στον Έβρο ή η παρουσία και η ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στο αμερικανικό Κογκρέσο.

Στην προκειμένη όμως περίπτωση της αντίθεσης μεταξύ της κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου και με δεδομένο ότι έχουμε μια διάρκεια μπροστά μας, τετραετίας, τα δύο τόσο αντίθετα είδωλα στον καθρέφτη, κάτι σαν Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ, θα μας δώσουν την ευκαιρία μιας κοινωνικής και συλλογικής ενδοσκόπησης. Ποια Ελλάδα θέλουμε; Σε ποια Ελλάδα νιώθουμε ότι ανήκουμε; Στην Ελλάδα που, υπό τη διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, του εκλεγμένου πρωθυπουργού μας, κινείται προς την ευημερία ή την Ελλάδα των οκτώ κομμάτων στο Κοινοβούλιο με συγκρούσεις, φανατισμό, ψευδεπίγραφες αναφορές στο έθνος και την πατρίδα;

Ο διεθνής περίγυρος θα μας δώσει και άλλες ευκαιρίες να σκεφθούμε και να αποφασίσουμε σε ποια Ελλάδα θέλουμε να ανήκουμε. Ποια Ελλάδα νιώθουμε έτοιμοι να υπερασπιστούμε. Τεθωρακισμένα στους δρόμους της Γαλλίας. Ασταθής διακυβέρνηση και στρατηγική αμηχανία στο Βερολίνο. Κοινωνική πόλωση και πολιτειακές ακρότητες στις ΗΠΑ. Ακροδεξιά κινήματα στην εξουσία στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Στη Σκανδιναβία, που κάποτε ήταν το μοντέλο της κοινωνικής συσσωμάτωσης και του δημοκρατικού ανεκτικού κράτους πρόνοιας. Δεν είναι μυστικό ούτε πεφωτισμένη αντίληψη. Ο κόσμος πάει στραβά. Η Δύση βρίσκεται σε κρίση αξιών και δομών. Ο ανατολικός δεσποτισμός προελαύνει. Οι τεχνολογίες, ο τεχνικός πολιτισμός χωρίς φιλοσοφία και αρμονία κινδυνεύει να κυριαρχήσει στον πλανήτη και να «κατακτήσει», να υποδουλώσει τον άνθρωπο. Το δημιούργημα, τον δημιουργό. Οι ανισότητες μεγαλώνουν. Οι κοινωνικές συγκρούσεις κλιμακώνονται.

Το consensus δεν ζει πια εδώ. Είναι περίεργο και όμως πραγματικό. Την Ελλάδα ο «εφιάλτης» την ακουμπά λίγο. Οι Έλληνες λειτουργούν συγκροτημένα και με σεβασμό στους θεσμούς τους, έστω και αν αυτοί έχουν ελλείμματα. Η παρούσα διακυβέρνηση κατευθύνει το έθνος και την πολιτεία σε δρόμους που το φως κυριαρχεί στις σκιές. Μπορεί να ακουσθούν συνθήματα, να υπάρξει τοξικότητα, να μας ακουμπήσουν φονταμενταλισμοί που θα συγκρούονται μεταξύ τους στην «αρένα» του ίδιου του Κοινοβουλίου μας. Και όμως, όλα αυτά δείχνουν ένα θέατρο. Υπάρχουν δύο Ελλάδες. Δύο καθρέφτες. Ας κλείσουμε αυτόν που εκπέμπει σκοτάδι.

Ας πάψουμε να κοιτάζουμε την άβυσσο, γιατί μας κοιτά και αυτή...

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 2/7