Οι εκλογές τελείωσαν, έχουµε κυβέρνηση.

Σταθερή, τετραετίας, συγκροτηµένη, µε πρόγραµµα συγκεκριµένο, συνεκτική. Εχουµε και νέο, ανανεωµένο, αναδοµηµένο στη βάση της πρότερης εµπειρίας «επιτελικό κράτος», συντονιστικό στρατηγείο για την εξέλιξη του κυβερνητικού έργου. Το κυριότερο, έχουµε πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που εγγυάται µια λειτουργία της κυβέρνησης τέτοια, που θα αποδώσει τα εξαγγελθέντα προγραµµατικά και προεκλογικά στους προδιαγεγραµµένους χρόνους και διατυπωµένους στόχους. Ο κ. Μητσοτάκης εξήλθε των εκλογών ενισχυµένος.

Οχι µόνον στη βάση των 158 βουλευτών του στο Κοινοβούλιο, που αποτελούν αυτοδύναµη πλειοψηφία. Ούτε µόνον γιατί ως επικεφαλής της Κεντροδεξιάς πέτυχε εντυπωσιακές νίκες στις διαδοχικές εκλογές που προέκυψαν από τις αναγκαιότητες που δηµιούργησε η εµµονή της Αριστεράς για το εκλογικό σύστηµα της απλής αναλογικής. Αλλά γιατί εν µέσω της µακράς προεκλογικής περιόδου αναβάθµισε περαιτέρω τη σχέση εµπιστοσύνης του µε τους πολίτες. Εγινε και σε προσωπικό επίπεδο πιο εξωστρεφής, πιο κοινωνικός µε πολιτικούς όρους. ∆οκίµασε, πέρα από τις περιοδείες και τις συνεντεύξεις, και επιπλέον σύγχρονα µέσα επικοινωνίας και πλατφόρµες στο ∆ιαδίκτυο. Αρχικά για να έρθει σε επαφή µε τις νεότερες γενιές. Οµως µέσα και από αυτή την πρωτοβουλία γνώρισαν και όλοι οι διαφορετικών ηλικιών άνθρωποι τον οικογενειάρχη Μητσοτάκη, τον άνθρωπο Μητσοτάκη, τον πρωθυπουργό τους Μητσοτάκη. Αλλά πίσω από την κουίντα. Με τη γραβάτα του ή χωρίς.

Με τις απόψεις, τις ευαισθησίες, τις αρχές, το όραµα για τη χώρα και την κοινωνική συγκρότηση. Αποτέλεσµα; Οχι µόνον οι νεότερες γενιές υπερψήφισαν σε συντριπτικό βαθµό την κυβέρνησή τους, αλλά ευθυγραµµίσθηκαν µε τον πρωθυπουργό τους. Αυτό έχει µια ξεχωριστή σηµασία για µια χώρα και έναν λαό που η «αντίδραση» λογίζεται ως «επανάσταση». Η ασυνέπεια λόγων και πράξεων, «µαγκιά». Η επιπολαιότητα, η ανευθυνότητα και η τεµπελιά, «πορεία προς τον λαό».

Ο κ. Μητσοτάκης είναι και πάλι ο πρωθυπουργός µας. Εµείς τον επιλέξαµε. Οχι ως «χίµαιρα», αλλά ως διευθύνοντα σύµβουλο για την κοινή µας εταιρεία. Την πατρίδα Ελλάδα. ∆εν παίζει ρόλο αν αυτοπροσδιοριζόµαστε ως δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, «απολιτίκ». Στην ουσία είµαστε όλοι µέτοχοι στην ίδια εταιρεία. Θέλουµε την Ελλάδα να λειτουργήσει ως µια πολυεθνική, µε υψηλή απόδοση για τους µετόχους της. ∆εν θα ασχοληθούµε όλοι µαζί για να ληφθούν οι κεντρικές αποφάσεις. Υπάρχει η εντεταλµένη διοίκηση, µε την ψήφο µας, για να προχωρήσει τις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις, τους εκσυγχρονισµούς ενόψει των προκλήσεων αλλά και των ευκαιριών της εποχής. Ο CEO που έχουµε αναδείξει θα ορίσει την εταιρική διακυβέρνηση σε επίπεδο λειτουργίας των διοικητικών συµβουλίων, των διευθύνσεων και ούτω καθεξής.

Αυτός, βεβαίως, ορίζει και τις υποχρεώσεις τις δικές µας. Τις υποχρεώσεις, αλλά και τα µερίσµατα από τα έσοδα και τα κέρδη. Ακόµα και τον χρόνο που θα δοθούν τα µερίσµατά µας, προκειµένου να µη διαταραχθούν η λειτουργία και η επέκταση της εταιρείας. Ο διευθύνων σύµβουλος που επιλέξαµε έχει την απαραίτητη εµπειρία, την αφοσίωση, την εργατικότητα, τη µεθοδικότητα, το ήθος, τη συγκρότηση και τη συνέπεια, ακόµα και τη δέουσα αυστηρότητα για να οδηγήσει σε εξέλιξη την εταιρεία µας, το εθνικό µας κράτος, την κοινωνική µας καθηµερινότητα. Ο Κ. Μητσοτάκης είναι ένας ηγέτης που µας χαρακτηρίζει. Είναι αυτός που δεν υπολόγιζαν, παρά ελάχιστοι, και αυτοί θεωρούνταν «εκκεντρικοί» (όχι νεοφιλελεύθεροι), ότι θα βρισκόταν στην ηγεσία της Νέας ∆ηµοκρατίας. Αλλά τα µέλη και οι φίλοι του κόµµατος έκαναν την υπέρβαση και τον ψήφισαν σε συντριπτικό βαθµό στον δεύτερο γύρο των εσωκοµµατικών εκλογών. Οταν ανέλαβε την αρχηγία του κόµµατος, σηµαντικές παραδοσιακές και δοµικές συνιστώσες της Κεντροδεξιάς αλλά και του πολιτικού συστήµατος το αξιολόγησαν ως «διαβατήριο» ήττας απέναντι στην Κεντροαριστερά - Αριστερά. Τον ίδιο ως «αναλώσιµο». Κι όµως, αρχικά σε όλες τις δηµοσκοπήσεις από το 2016 και σε όλες τις εκλογές από το 2019 στη συνέχεια οι πολίτες υπερψήφισαν µε σταθερότητα και πεποίθηση τη Νέα ∆ηµοκρατία και την ηγεσία Μητσοτάκη.

Πολλοί και σηµαντικοί στο παρασκήνιο επιχείρησαν να «χειραγωγήσουν» την εξουσία του και να ελέγξουν τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα περιθωριοποιώντας τον. Κι όµως, οι πολίτες είπαν «όχι». Ο κακότροπος, συµπλεγµατικός, αντι-εκσυγχρονιστικός λαός των Ελλήνων -συνήθεις κατηγορίες για τους κατ’ επάγγελµα «ανανεωτές»- είπε σθεναρά «όχι» σε αυτού του τύπου τους σχεδιασµούς. Ο Κ. Μητσοτάκης είναι ένας «winner» και οι Ελληνες, οι ταπεινωµένοι και αποσταθεροποιηµένοι κοινωνικά, υπαρξιακά και οντολογικά από τα όσα συνέβησαν την προηγούµενη δεκαετία των µνηµονίων και της συλλογικής ήττας, κινούνται συντεταγµένα µαζί του στο να γίνει όλο το έθνος και δοµικά το κράτος «winner». Σειρά πρωθυπουργών και κυβερνήσεων στο παρελθόν έωλοι, άτολµοι, αδύναµοι, ασυνεπείς, πρόχειροι, ασυντόνιστοι, λαϊκιστές µετέτρεψαν τα οράµατα των Ελλήνων σε εφιάλτες. Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι, όµως, είναι ακόµα ένας πολιτικός ηγέτης που µιλά µε τη µαταιοδοξία, την υστεροφηµία και τη στρατηγική αµηχανία του.

Είναι ο κυβερνήτης των Ελλήνων, ο διευθύνων σύµβουλος της κοινής εθνικής µας εταιρείας. Αυτός υπό τη διακυβέρνηση του οποίου θα περάσουµε τον… Ρουβίκωνα. Θα υπερβούµε ως κράτος, ως οικονοµία, ως κοσµοπολιτισµός, ως «brand name» το χθες και θα οργανωθούµε συνεκτικά για το παρόν και το µέλλον της παγκόσµιας αναδιάρθρωσης που έχει ήδη ξεκινήσει. Αξίζει να κρατήσουµε µια φράση ευθύνης που ο ίδιος απηύθυνε στο πρώτο Υπουργικό Συµβούλιο της δεύτερης θητείας του: «Η κοινωνία µάς παρέδωσε τη σκυτάλη του µέλλοντός της». Υπό αυτόν τον τίτλο θα αναρτηθεί ο συνολικός απολογισµός των κυβερνήσεων Μητσοτάκη το 2027. Αυτή η διατύπωση ταυτόχρονα «χαρτογραφεί» τη σχέση εθνικού κυβερνήτη - Ελλήνων πολιτών στην πορεία για το πέρασµα του… Ρουβίκωνα.

Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 1/7