Ο πρόεδρος της Τουρκίας αλλά και το συνήθως «σκληροπυρηνικό» Συμβούλιο Ασφαλείας στις τελευταίες δηλώσεις και ανακοινώσεις συνέχισαν να διατηρούν και να διακηρύσσουν το κλίμα ηρεμίας και τη διάθεση καλής γειτονίας απέναντι στην Ελλάδα. Ο Ταγίπ Ερντογάν μίλησε για «ήρεμα νερά» και θυμήθηκε την παλιά στρατηγική και την κοσμοθεωρία Νταβούτογλου ως προς τις εγγυήσεις ειρήνης και σταθερότητας στην ευρύτερη γεωπολιτική περιοχή, που κάλυπτε άλλοτε η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πόσο αξιόπιστοι είναι ο Ερντογάν και το Συμβούλιο Ασφαλείας; Είναι τόσο ειλικρινείς όσο δείχνουν οι επιλογές τους στην πράξη. Καμία παραβίαση και πρόκληση με τη χρήση στρατιωτικών δυνάμεων μέσα στο καλοκαίρι.

Όσο και να ενθουσιάζουν τους θιασώτες της ελληνοτουρκικής «αιώνιας» φιλίας στην Αθήνα οι εξελίξεις αυτές, σε σημείο που έχουν αρχίσει να «παραμιλούν» και πάλι για πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η αλλαγή στάσης είναι μια τακτική επιβίωσης για τη γείτονα.

Η συνεχώς αυξανόμενη ένταση με τις γειτονικές χώρες σε συνθήκες πολέμου στην Ουκρανία και σε συνδυασμό με την τακτική του «επιτήδειου ουδέτερου» απέναντι σε Ρωσία – Κίνα και τις ΗΠΑ που ακολουθεί θα κατέληγε σε καταστροφή αν συνεχιζόταν.

Η Τουρκία χρειάζεται ηρεμία στη γειτονιά για να συγκεντρώσει κρίσιμα κεφάλαια από τους Άραβες σε σχέση με τη δημοσιονομική ασφυξία που βιώνει. Να ανακτήσει τις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ, που έχει ισχυρή άποψη στις ΗΠΑ, σε έναν εύλογο συσχετισμό αναφορικά με τις προνομιακές σχέσεις που επίσης διατηρεί με το Ιράν, χωρίς να της ζητηθούν επιπλέον εγγυήσεις διακοπής στις σχέσεις της με τη Χαμάς. Η Τουρκία χρειάζεται ήρεμες σχέσεις με την Ελλάδα για να καθησυχάζει τόσο το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη αλλά κυρίως τις ΗΠΑ, ειδικά το Κογκρέσο, προκειμένου να αποκτήσει F-16 και ανταλλακτικά. Δεν ισχύει το ίδιο για την Κύπρο, που προωθεί κατ’ εξαίρεση τη διχοτόμηση σε δύο κράτη.

Η Τουρκία εξάλλου θέλει ησυχία σε θερμά «μέτωπα», όπως του Αιγαίου ή της Συρίας, για να διασφαλίσει τα συμφέροντά της στις περιοχές των Κούρδων ή στην Αφρική, όπου μεταξύ των άλλων με τους χειρισμούς της δημιουργεί συνθήκες πολιορκίας στην Αίγυπτο. Ήταν προβλεπτό ότι η τουρκική διεθνής πολιτική θα άλλαζε με την ανάληψη του υπουργείου  Εξωτερικών από τον Χακάν Φιντάν.

Η αντίληψη του νέου υπουργού, άρα και του πρόεδρου που τον διόρισε και τον εμπιστεύεται απόλυτα, είναι να ακολουθηθεί μια πιο «ανατολική στρατηγική». Από την Ασία στην Αφρική και από εκεί ισχυροποιημένη να δώσει τη «μάχη της Μεσογείου» απέναντι σε ναυτικές δυνάμεις. Την ίδια λογική, σε πλήρη εναρμόνιση με τον Ερντογάν, είχε ο Φιντάν και ως επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας (ΜΙΤ).

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» την Παρασκευή 11 Αυγούστου