Τα έκτροπα στην «πράσινη ζώνη» της Κύπρου, το πρωί της Παρασκευής, δεν ήταν μια παρακρατική επιλογή από πλευράς Τουρκοκυπρίων. Δεν είχαν περιθωριακό χαρακτήρα ή εκ των υστέρων αιτιολογία. Υπήρξε σύγκρουση μεταξύ αστυνομικών δυνάμεων της υπό κατοχή Β. Κύπρου -άσχετα αν αναγνωρίζεται διεθνώς ή όχι- και δυνάμεων των Ηνωμένων Εθνών, που βρίσκονται στην περιοχή για να διατηρούν την εκεχειρία και να ελέγχουν την επονομαζόμενη «νεκρή ζώνη» μεταξύ των δύο αντίπαλων πλευρών.

Οι Τουρκοκύπριοι ως οντότητα θέλησαν να επιβάλουν τη διάνοιξη δρόμου στις δυνάμεις του ΟΗΕ, επιδιώκοντας να συνδέσουν το Άρσος με την Πύλα. Χρησιμοποίησαν εκσκαφείς ενάντια στα οχήματα των «κυανόκρανων», παρά το γεγονός ότι το μεθοριακό αυτό επεισόδιο θα έπαιρνε διεθνή διάσταση και μέσω των εικόνων που θα αναμεταδίδονταν.

Οι διεθνείς δυτικές αντιδράσεις αποδοκιμασίας υπήρξαν έντονες και κατηγορηματικές. Για παράδειγμα, υπήρξε κοινό ανακοινωθέν από την ύπατη αρμοστεία της Βρετανίας από κοινού με τις πρεσβείες των ΗΠΑ και της Γαλλίας στο νησί. Μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και οι τρεις χώρες. Ταυτόχρονα σε επίπεδο Ευρώπης υπήρξαν δηλώσεις Φον ντερ Λάιεν από Κομισιόν και Σαρλ Μισέλ από το Συμβούλιο. Τι θέλησαν να πετύχουν οι Τούρκοι; Μια πρώτη αντίληψη ενδεχομένως θα ήταν να μετρήσουν αντιδράσεις. Ως προς τις χώρες-μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Δύση αντέδρασε, η Ρωσία και Κίνα σε πρώτη φάση σιώπησαν... Πέραν αυτού όμως θα πρέπει να απασχολήσει η περίπτωση, η Τουρκία να έχει την πρόθεση με θερμά γεγονότα στη μεθοριακή «νεκρή ζώνη» να επιχειρήσει de facto τετελεσμένα, δημιουργώντας δηλαδή ένταση επί της επικράτειας της Κύπρου, όπως και πριν από μισό αιώνα περίπου με τους «Αττίλα» 1 και 2. Το Κυπριακό, όπως και το Παλαιστινιακό, στην παρούσα φάση για τη διεθνή διπλωματία χαρακτηρίζονται «παγωμένα» θέματα. Η Τουρκία σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ακριβώς επιδιώκει να αναθερμάνει τη διαφορά, προωθώντας την πλατφόρμα επίλυσης των δύο ανεξάρτητων κρατών ως μόνιμη λύση.

Αν κρατήσουμε μια παράγραφο από το καταδικαστικό ανακοινωθέν του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με το συμβάν, γίνεται αντιληπτός ο στόχος, με τη μέθοδο του καθρέπτη αντεστραμμένου: «Η απόπειρα δημιουργίας τετελεσμένων εντός της ‘‘νεκρής ζώνης’’ αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του status quo, ενώ η επίθεση σε μέλη της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ συνιστά πράξη περιφρόνησης της διεθνούς νομιμότητας».

Αυτό ακριβώς θέλει η Τουρκία. Και υπάρχει και μια κρίσιμη λεπτομέρεια για τη συνέχεια: Η δύναμη του ΟΗΕ στην «πράσινη ζώνη» είναι προϊόν συναίνεσης των αντιμαχόμενων πλευρών και όχι μια «επιβαλλόμενη» δύναμη.