Ο πρωθυπουργός της Σουηδίας , Ουλφ Κρίστερσον, σε κατάσταση απελπισίας συνεδριάζει με την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και τον αρχηγό της Αστυνομίας για τα έκτακτα μέτρα που θα ληφθούν στους δρόμους και τις γειτονιές ειδικά της Στοκχόλμης και της Ουψάλα, για να σταματήσουν η βία και ο θάνατος που προκύπτουν από την εγκληματική δράση και τις αντεκδικήσεις εγκληματικών συμμοριών οι οποίες συνδέονται άμεσα με κοινότητες μεταναστών στη χώρα. Η αντιπολίτευση μιλά για «ανεύθυνες πολιτικές μετανάστευσης και αποτυχημένη ενσωμάτωση». Η Σουηδία από χρόνια και όχι σήμερα ή μετά το 2021, που έχουν πολλαπλασιασθεί τα περιστατικά με εκρήξεις και πυροβολισμούς στην αιματηρή διαμάχη και τις αντεκδικήσεις συμμοριών μεταναστών, χαρακτηριζόταν νομοθετικά από τις πιο φιλελεύθερες πολιτικές μετανάστευσης στην Ευρώπη, ενώ υποδεχόταν εκατοντάδες χιλιάδες αιτούντες άσυλο το χρόνο από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Σήμερα, με δεκάδες παράπλευρες απώλειες από τις συγκρούσεις συμμοριών μεταναστών, με εμπλοκή ανηλίκων σε αυτές, προσανατολίζεται στην επιβολή ουσιαστικά «στρατιωτικού νόμου» για την ανάσχεση του εγκλήματος που προέρχεται από αυτές, με επίκεντρο τα ναρκωτικά. Πριν από τη Σουηδία, σε απελπιστική, δημόσια ομολογημένη, κατάσταση είχε βρεθεί η Γαλλία. Μια χώρα επίσης πολύ προβεβλημένη για τις πολιτικές ενσωμάτωσης - ως κρατική πολιτική. Η δικαιολογία της Γαλλίας ήταν, σε αντίθεση με τη Σουηδία, ότι στην περίπτωσή της ήταν πολλές φορές αναγκασμένη εκ των συνθηκών, μετά το τέλος της αποικιοκρατίας, να υποδέχεται εμιγκρέ, παράτυπους ή μη μετανάστες, από τις πρώην αποικίες της, ειδικά την Αφρική, με γαλλικά διαβατήρια.

Στην περίπτωση της Σουηδίας, οι λογικές της ανοχής και η «παρεξήγηση», ακόμα και στο πεδίο του ΟΗΕ, που δημιούργησαν «σκιώδη» πλούσια ιδρύματα όπως του Σόρος, δίκτυα ΜΚΟ και «woke» κινήματα «δικαιωματιστών», σύμφωνα με τα οποία οι μετανάστες δικαιούνται να μετακινούνται όπου Γης, «σπάζοντας» τα εθνικά σύνορα, και να εγκαθίστανται σε εδάφη, πόλεις και χωριά σαν να είναι η δική τους ιδιοκτησία και πατρίδα, οδήγησαν στη σημερινή απελπισία. Οι ίδιοι οι Σουηδοί αρμόδιοι και κυβερνητικοί παράγοντες εξηγούν την αποτυχία των πολιτικών ανοχής και απόδοσης «εύκολου» ασύλου που ακολουθήθηκαν, στη βάση τριών παραγόντων: μη ενσωμάτωση των μεταναστών, διεύρυνση του χάσματος πλούσιων και φτωχών, μαζική χρήση ναρκωτικών.

Πριν από τους Σουηδούς οι Γάλλοι, οι Γερμανοί και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι επίσημοι και κοινωνικοί επιστήμονες είχαν «ανακαλύψει» ότι οι μετανάστες, ειδικά από την Ασία, δεν ενσωματώνονται εξαιτίας του Ισλάμ, που δεν είναι μόνο θεολογική προσέγγιση αλλά κοινωνική ηθική και επικρατών νόμος. Έτσι δεν αποδέχονται το δυτικό νομικό αστικό και οικογενειακό πλαίσιο, καταισχύνονται απέναντι στο κοσμοπολιτικό lifestyle ή τις πολιτιστικές αξίες, στην περίπτωσή μας, της Ευρώπης, που βασίζονται στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, στη Ρώμη, στον Χριστιανισμό και τον Διαφωτισμό του «ορθού λόγου», και αντιμάχονται τις χώρες που τους φιλοξενούν είτε εν όπλοις είτε «γκετοποιούμενοι».

Από την άλλη πλευρά, οι χωρίς όριο παράτυποι μετανάστες, καθοδηγούμενοι από το οργανωμένο έγκλημα, «πολιορκούν» τις δομημένες επικράτειες των εθνικών κρατών των Ευρωπαίων -Βορρά και Νότου- πιέζουν τις κρατικές οικονομίες, διευρύνουν το χάσμα πλούσιων και φτωχών, «ναρκοθετώντας» με την πραγματικότητά τους την ισορροπία μέσω μιας ισχυρής «μέσης τάξης». Η Ελλάδα, καθώς και η Ιταλία ή η Ισπανία βρίσκονται επίσης στη δίνη του κυκλώνα ως πύλες εισόδου. Ο Έλλην πρωθυπουργός, κ. Μητσοτάκης, ένας φιλελεύθερος αλλά όχι αφελής πολιτικός και κυβερνήτης, έδινε και χθες (σημ. Κυριακή, 1 Οκτωβρίου) τη μάχη στη Σύνοδο της Μάλτας για την αναστροφή των αρνητικών αυτών δεδομένων για την Ευρώπη, που τελικά οδηγούν, εκτός των άλλων, στην εντυπωσιακή ενίσχυση της Ακροδεξιάς και σε στρατιωτικούς νόμους. Σε μια δοκιμασία, δηλαδή, για την ίδια τη Δημοκρατία…