Το ζήτημα της πεζοδρόμησης της Λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας, επιλογή και απόφαση του απερχόμενου δημάρχου Αθηναίων, Κ. Μπακογιάννη, και οι περιπλοκές που δημιούργησε εκ των πραγμάτων στην κυκλοφορία πέριξ του κέντρου, προκάλεσαν μια συζήτηση όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ταυτόχρονα υπήρξε κύρια πηγή δυσαρέσκειας σε βάρος του κ. Μπακογιάννη μαζί με την αναμόρφωση της Πανεπιστημίου.

Διακηρυγμένη αντίθετη θέση από τον κ. Μπακογιάννη και το επιτελείο του έχει διατυπώσει ο επικρατών στις τελευταίες, προ ολίγων εβδομάδων, δημοτικές εκλογές κ. Χ. Δούκας. Ως γνωστόν καθήκοντα δημάρχου οι νεοεκλεγέντες αναλαμβάνουν την 1η Ιανουαρίου. Στην παρούσα φάση λοιπόν ο νέος δήμαρχος Αθηναίων ζήτησε από τον απερχόμενο να σταματήσουν τα έργα πεζοδρόμησης στη Βασιλίσσης Όλγας, με δεδομένο ότι αυτός επιθυμεί -σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του την προεκλογική περίοδο- να παραδώσει την κομβική αυτή αρτηρία στην κυκλοφορία, αποσυμφορίζοντας το κέντρο της πόλης.

Ο κ. Μπακογιάννης αρνήθηκε την πρόταση με το προφανές επιχείρημα ότι οι αποφάσεις έχουν ληφθεί, τα δέοντα από πλευράς διαδικασίας και διαγωνισμού ανάληψης έργου έχουν ολοκληρωθεί και το έργο θα πρέπει να ολοκληρωθεί άσχετα με τη διαδοχή και τις αντίθετες προσεγγίσεις των δημάρχων της πόλης. Το όλο ζήτημα είναι πράγματι δυσχερές. Το «ράβε ξήλωνε» δεν είναι μια σοβαρή διαδικασία όταν σχετίζεται με τέτοιου τύπου και έντασης έργα. Θα μπορούσε να προτείνει κάποιος ότι, για να έχουν ενισχυμένη βαρύτητα τέτοιες δομικές επιλογές, το σωστό θα ήταν να προκρίνονται τοπικά, στα όρια του συγκεκριμένου δήμου, στην περίπτωσή μας των Αθηναίων, δημοψηφίσματα. Οι πολίτες-δημότες να αποφασίζουν, οπότε με την αυξημένη αυτή νομιμοποίηση οι αποφάσεις της δημοτικής Αρχής θα ήταν μη αναστρέψιμες. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, όπως και σε όλες τις άλλες παραδοσιακά, δεν υπήρξε τέτοια διαδικασία.

Στη συγκεκριμένη εμπλοκή έσπευσε να πάρει θέση και να παρέμβει το υπουργείο Πολιτισμού, σε επίπεδο μάλιστα υπουργού. Της Λίνας Μενδώνη. Σε τελευταία τηλεοπτική παρουσία της τοποθετήθηκε σχετικά με έναν απολύτως κατηγορηματικό τρόπο, με επιχειρήματα επί της διαδικασίας αλλά και επί της αρχαιολογίας. Συγκεκριμένα, η κυρία Μενδώνη μίλησε για ανακάλυψη σπουδαίων ευρημάτων της ρωμαϊκής εποχής, για ένα έργο που σχετίζεται με την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων και για μια διαδικασία ανάθεσης των συναρμόδιων φορέων που δεν είναι δυνατό να ανακληθεί. Από την τοποθέτησή της αυτή προκύπτουν ερωτήματα. Γιατί ξαφνικά η πεζοδρόμηση συνδέεται με την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων και τα έργα που σχεδιάζονταν προ 20ετίας; Ο κ. Μπακογιάννης είχε δώσει έμφαση στην πεζοδρόμηση με «ποδηλατάδες», ήπια κυκλοφορία και απορρύπανση. Το υπουργείο Πολιτισμού από την άλλη δεν ανέδειξε τις σπουδαίες ανακαλύψεις που προέκυψαν με το «ξήλωμα» της ασφάλτου. Γιατί προκύπτουν τώρα οι σημαντικές αυτές ανακοινώσεις; Ποια η διαφορά μεταξύ της πεζοδρόμησης και της ασφαλτόστρωσης, ως προς τη διαδικασία των ανασκαφών για την εύρεση και ανάκτηση των αρχαιολογικών ευρημάτων της ρωμαϊκής εποχής;

Οι διαδικαστικές εμπλοκές με δεδομένη την ανάθεση και την εξέλιξη του έργου θα προέκυπταν ούτως ή άλλως και από τη διαβούλευση Μπακογιάννη - Δούκα. Γιατί λοιπόν να εμπλακεί το υπουργείο Πολιτισμού, διά της πολιτικής ηγεσίας του μάλιστα και όχι υπηρεσιακά στη συζήτηση, σε μια συγκυρία που η κυβέρνηση, ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποσαφηνίζουν τις προθέσεις τους ότι θα συνεργασθούν με περιφερειάρχες και δημάρχους άσχετα με το κατά πόσον υπήρξαν κομματικές επιλογές στήριξης στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές; Η υπουργός κυρία Μενδώνη μήπως πρέπει να επανέλθει στο θέμα και να εξηγήσει καλύτερα πριν επικρατήσουν πολιτικές εντυπώσεις;

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 27/10