Η πολεμικού τύπου σύγκρουση Ισραήλ και Χαμάς βρίσκεται σε αρχική φάση και με κλιμακούμενη ένταση. Παρά ταύτα ήδη δημιουργεί νέα δεδομένα στον συσχετισμό Ελλάδας και Τουρκίας.

Όχι στον κλειστό πυρήνα της μεταξύ τους διαφοράς αλλά στον γενικότερο συσχετισμό της περιοχής. Είναι ενδιαφέρον ότι, σε αντίθεση με τον πόλεμο στον Βορρά της Ευρώπης μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, η τεράστια ένταση που προέκυψε στη Δυτική Ασία, ανατολικά της Ευρώπης και της Μεσογείου, έφερε τις δύο χώρες σε θέση να τοποθετηθούν με σαφήνεια στις εξελίξεις. Η Τουρκία του Ερντογάν και των ισλαμιστών που δεσπόζουν πολιτικά και πολιτειακά μετά και τις πρόσφατες εκλογές της άνοιξης έθεσε τις δυνάμεις της στο πλευρό της τρομοκρατικής, ισλαμικής οργάνωσης Χαμάς, ενώ η Ελλάδα στο πλευρό των συμμάχων της, δυτικών και περιφερειακών. Στην προκειμένη περίπτωση στην πλευρά του Ισραήλ, που δέχθηκε τη φονική επίθεση της Χαμάς εντός της επικράτειας του στις 7 Οκτωβρίου.

Η Ελλάδα ταυτόχρονα κρατά διαύλους επικοινωνίας και συντονισμού με την Αίγυπτο του Αλ Σίσι, επίσης συμμαχικής της δύναμης, διατηρώντας ισορροπίες στον ανθρωπιστικό τομέα σε σχέση με τους Παλαιστινίους αμάχους, αλλά σε καμία περίπτωση με τη Χαμάς, την ισλαμική Τζιχάντ και άλλες οργανώσεις τρομοκρατικού τύπου που τελικά, όπως όλα δείχνουν, έχουν κοινή βάση με το Χαλιφάτο του ISIS και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα που έχει τη βάση της στη Τουρκία. Η Ελλάδα σε επίσημο επίπεδο μιλά επίσης με την Ιορδανία στο επίπεδο του Θρόνου αλλά και με την Παλαιστινιακή Αρχή, που έχει τη βάση της στη Δυτική Όχθη και αναγνωρίζεται ως επίσημη ηγεσία των Παλαιστινίων.

Η Τουρκία βρίσκεται με δική της πρωτοβουλία σε αντίθεση με το Ισραήλ -διακόπτονται εκ νέου άλλωστε οι διπλωματικές τους σχέσεις τους-, αλλά και με τη Δύση. Δηλαδή τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες πλέον καθημερινά καταγγέλλονται από την ηγεσία της Τουρκίας. Εκτός αυτών η Άγκυρα δημιουργεί θετικά δεδομένα με το Ιράν, άρα και την οργάνωση που διατηρεί αυτό στον Λίβανο, την Χεζμπολάχ, που επίσης συνεργάζεται με την τρομοκρατική Χαμάς. Ελλάδα και Τουρκία στη μεταξύ τους σχέση διατηρούν το κλίμα ύφεσης και συνεννόησης που έχει επικρατήσει από την προηγούμενη άνοιξη, ύστερα από χρόνια κλιμακούμενης επιχειρησιακής και ρηματικής έντασης. Τα μεταξύ τους θέματα που συσχετίζονται με τον καθορισμό των ζωνών εθνικής δικαιοδοσίας και οικονομικής εκμετάλλευσης δεν δείχνουν να επηρεάζονται επί του παρόντος από τον πόλεμο στην Ανατολή. Αλλά είναι ήδη φανερό ότι το αποτέλεσμα της εκεί θερμής αντιπαράθεσης θα επηρεάσει την ισχύ και τη διπλωματική δεινότητα, ανάλογα με την εξέλιξη είτε της Τουρκίας είτε της Ελλάδας. Σε κάθε πόλεμο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Στον πόλεμο αυτό στα σύνορα Ισραήλ - Γάζας, άσχετα με το αν θα διευρυνθεί ή όχι το μέτωπο, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν εξελίξεις στην περίπτωση της ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους στους συσχετισμούς στη Μεσοποταμία, που μπορεί να δημιουργήσουν δεδομένα για τη συγκρότηση κουρδικού κράτους, αλλά ακόμη και στο Κυπριακό, στην περίπτωση που δοκιμάσει ραγδαίες εξελίξεις η Τουρκία.

Εκτός όλων αυτών είναι ήδη φανερό ότι οι επιπτώσεις στη σχέση Τουρκίας - ΗΠΑ, από τη μία, και Ελλάδας - ΗΠΑ, από την άλλη, σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα αλλά και μακροπρόθεσμα θα είναι καθοριστικές σε στρατιωτικό, ενεργειακό και διπλωματικό τομέα. Είναι πολύ σημαντικό να ληφθεί υπόψη ότι η Τουρκία αυτή τη φορά πήρε θέση στον πόλεμο -εγκαταλείποντας την κλασική στάση της «επιτήδειας ουδετερότητας»- ενάντια στο Ισραήλ και τη Δύση, αλλά και η Ελλάδα. Στο πλευρό του Ισραήλ, της αραβικής συνεργασίας και της Δύσης.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 30/10