Ο πόλεμος που ξέσπασε στη Μέση Ανατολή με κύριο μέτωπο αυτό του Ισραήλ απέναντι στη Χαμάς θα φέρει μείζονα προβλήματα, όποια και αν είναι η εξέλιξή του, όση και αν είναι η διάρκειά του, η οποία προβλέπεται μακρά. Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αυτά της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, είχε κατορθώσει με πολύ συγκροτημένες και μεθοδευόμενες πολιτικές να χειρισθεί με αξιοπρέπεια και αξιοπιστία το Μεταναστευτικό-Προσφυγικό.

Οι μετανάστες δεν «λιάζονταν» στις πλατείες και τους δρόμους και οι δομές είχαν αποκτήσει τάξη και ανθρώπινες συνθήκες, πολύ μακριά από τον εφιάλτη της Μόριας. Το κράτος εγγυάτο την ασφάλεια και οι αποτροπές ακύρωναν τα παιχνίδια των ΜΚΟ, με πολλές από αυτές ύστερα από έρευνες και προσαγωγές να έχουν πλέον και δικαστικές εμπλοκές για βαρύτατα αδικήματα, που σχετίζονται ακόμη και με κατασκοπεία και επιβουλές στην εθνική ασφάλεια της χώρας. Η κατηγορηματικότητα της δήλωσης του πρωθυπουργού και εδώ και στα ευρωπαϊκά fora, ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στους διακινητές και το οργανωμένο έγκλημα να καθορίσουν τις μεταναστευτικές πολιτικές της Ευρώπης και της Ελλάδας, είχε βρει ευήκοα ώτα κατεξοχήν στην Ελλάδα σε πρώτη φάση και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες στη συνέχεια.

Το γεγονός ότι υπήρχαν έλεγχος και τάξη στις δομές αλλά και τη ζωή των μεταναστών και των προσφύγων στη χώρα μας, το μητρώο των ΜΚΟ ή οι βαριές ποινές που επιβλήθηκαν σε διακινητές, καθώς και η αναβάθμιση και η εξέλιξη στις διαδικασίες ασύλου υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες για το όλο αποτέλεσμα. Οι δυνάμεις Ασφαλείας -σε στεριά και θάλασσατης χώρας σε αρμονική συνεργασία με τις Ένοπλες Δυνάμεις και την Υπηρεσία Πληροφοριών επιτέλεσαν σπουδαίο έργο. Η σχέση εμπιστοσύνης πολιτών - πρωθυπουργού υπήρξε σταθερή και επικυρωμένη από την ίδια την πραγματικότητα.

Οι ακρότητες των «πολιτοφυλακών» έπαψαν να απασχολούν την επικαιρότητα και η Ακροδεξιά όπως και η Ακροαριστερά έχασαν έδαφος τόσο ως προς τη δημιουργία εντυπώσεων όσο και ως προς τις συγκρούσεις μεταξύ τους με στόχο τον κοινωνικό διχασμό και την πόλωση. Φθάνουμε στο παρόν. Το επεισόδιο της Κυριακής στον καταπέλτη του οχηματαγωγού «Blue Star Chios» στο λιμάνι της Ρόδου, όπου 400 περίπου μετανάστες ή πρόσφυγες εμπόδιζαν την αναχώρησή του, απαιτώντας να μεταφερθούν σε δομές, θα πρέπει να ηχήσει σαν «red alert» για τη συνέχεια. Πρώτον, γιατί τα Δωδεκάνησα δεν έχουν δομές. Οι διακινητές όμως φροντίζουν να πηγαίνουν «καραβάνια» εκεί. Δεύτερον, γιατί οι δομές του Ανατολικού Αιγαίου -με εξαίρεση τη Λέσβο-, σε Κω, Σάμο, Λέρο είναι υπερπλήρεις. Αναγκαστικά λοιπόν η κίνηση θα είναι προς τα ηπειρωτικά εδάφη. Με δεδομένο ότι οι περισσότεροι από αυτούς που καταφθάνουν είναι Παλαιστίνιοι δεν είναι καθόλου απλός ο διαχωρισμός σε συμπαθούντες τη Χαμάς και την Τζιχάντ ή όχι. Τρίτον, οι Παλαιστίνιοι μετά την κήρυξη του πολέμου και την εξέλιξη των εχθροπραξιών λογίζονται εύλογα ως πρόσφυγες, απολαμβάνοντας το σχετικό ευνοϊκό καθεστώς.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι δεν επιθυμούν να φιλοξενήσουν Παλαιστίνιους πρόσφυγες τα γειτονικά αραβικά κράτη για λόγους που σχετίζονται με τη δική τους ευταξία, αλλά και για να μην εκκενώνονται τα εδάφη της Γάζας ή της Δυτικής Όχθης σύμφωνα με μια άλλη προσέγγιση. Τους επόμενους μήνες ο κίνδυνος της άφιξης, μαζικά, Παλαιστινίων ενέχει κινδύνους για την Ελλάδα ως Ζώνη Σένγκεν. Ο τρόπος που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί η εν λόγω απειλή δεν μπορεί να είναι διαφορετικός από την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Με εμπιστοσύνη των πολιτών προς τον πρωθυπουργό και τις αρμόδιες Αρχές. Και από την άλλη, με συνεχή ενημέρωση και οδηγίες από την κυβέρνηση, προκειμένου η ανασφάλεια και τα ενδεχόμενα βίαια περιστατικά να μην οδηγήσουν τις εξελίξεις σε ακρότητες.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 31/10