ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ δεν αυτορυθμίζονται. Γιατί αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, όπως πολλοί «new age» φιλελεύθεροι διανοούμενοι, ανέμελοι ή καλά αμειβόμενοι, πίστευαν και ενδεχομένως πιστεύουν ακόμη, τότε τα προϊόντα των πολυεθνικών, ευρείας κατανάλωσης, στην Ελλάδα θα είχαν χαμηλότερες τιμές από ό,τι στις κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες. Πρώτον, γιατί τα μέσα εισοδήματα στη χώρα μας είναι σαφώς πιο «αναιμικά» από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης εξαιτίας της δεκαετίας της χρεοκοπίας και των μνημονίων και, δεύτερον, επειδή οι Έλληνες είναι μαζικοί καταναλωτές και θα ενθαρρύνονταν από τυχόν εκπτώσεις ή προσφορές. Τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει. Από εκεί και πέρα αρχίζει ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους. Όμως στην «τεχνοκρατική» και εκ της διάρθρωσής της «εταιρική» Ευρώπη, όπου η Κομισιόν, το άτυπο Eurogroup, το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών δηλαδή, ή η ΕΚΤ κυριαρχεί σε αρμοδιότητα αποφάσεων από το συμβούλιο των πρωθυπουργών και το Ευρωκοινοβούλιο των εκλεγμένων εκπροσώπων των λαών, οι εθνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να λογίζονται πάντα ως πιο «ανώριμες» ως προς το εύρος των αρμοδιοτήτων τους από ό,τι τα δημοκρατικά Συντάγματα των εθνικών κρατών προβλέπουν. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτειακής δυσμορφίας είναι ότι πέραν των κυβερνήσεων προ εικοσαετίας περίπου επιβλήθηκαν κάποια υπερόργανα που ονομάστηκαν Ανεξάρτητες Αρχές και ανέλαβαν περίπου σαν «πεφωτισμένοι» τον έλεγχο κρίσιμων λειτουργιών του κράτους. Οι πολίτες ειδικά στην Ελλάδα ποτέ δεν κατάλαβαν ουσιαστικά τη λειτουργία των Ανεξάρτητων Αρχών ούτε σπουδαιολόγησαν τις αρμοδιότητές τους. Συνέχιζαν να πιστεύουν και να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα με τους παλιούς όρους.

ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ συμβαίνει, είτε πλημμύρες, είτε ακρίβεια, είτε διαμόρφωση τιμολογίων ενέργειας, είτε πληθωριστικές πιέσεις, κοιτούν με προσμονή και αγανάκτηση κατά περίπτωση τον πρωθυπουργό τους, τους υπουργούς και τους βουλευτές τους. Πολύ περισσότερο πλέον σήμερα που όλος αυτός ο εκσυγχρονισμός, που συμπίπτει αφετηριακά και αξιακά με τη διακυβέρνηση Σημίτη προ εικοσαετίας και πλέον -εξηγείτο τότε από τους Έλληνες «εκσυγχρονιστές» της Σοσιαλδημοκρατίας ως αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και περαιτέρω εκδημοκρατισμός-, μοιάζει απολύτως παράταιρος με την αξιοπιστία και την ευθεία ανάληψη κυβερνητικής και συλλογικής ευθύνης που εκπέμπει αλλά και χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη και τις κυβερνήσεις που αυτός επιλέγει. Ο ευθύς κυβερνητισμός αυτός σε συγκυρίες κρίσης ή καθημερινότητας, με τις θετικές και αρνητικές παραμέτρους που έχει, κυριολεκτικά έχει εξαφανίσει τους επαγγελματίες «ανώνυμους» των Ανεξάρτητων Αρχών, που εποπτεύουν τάχα την αγορά, αλλά και τους «επιτήδειους» εκ της θέσης τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων του καταναλωτή. Η ευθεία αυτή σχέση εμπιστοσύνης ή ευθύνης που συνδέει τους πολίτες, άσχετα αν είναι ψηφοφόροι της ΝΔ ή όχι, με τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση αναδείχθηκε στην προκειμένη περίπτωση με το ενδεχόμενο κάποιες πολυεθνικές να ασκούν αθέμιτη κερδοσκοπία επί της ελληνικής αγοράς.

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ φάση με δημόσια διατύπωση ο Κ. Μητσοτάκης είχε στείλει το μήνυμα ότι η κερδοσκοπία πολυεθνικών θα μπει στο στόχαστρο εξαιτίας πολύ συγκεκριμένων τιμολογιακών ενδείξεων. Στη συνέχεια και αφού η αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή δεν έδειξε διάθεση να κάνει τη δουλειά της, ο αρμόδιος υπουργός κ. Σκρέκας έστειλε το μήνυμα, πάλι δημόσια, ότι η Αρχή δεν έχει αρμοδιότητα να κάνει ρεπορτάζ και διαπιστώσεις για την κερδοσκοπία στην αγορά αλλά έρευνα και καταλογισμό προστίμων. Ελάχιστα 24ωρα μετά ανακοινώθηκαν πρόστιμα από 1.000.000 ευρώ στην καθεμία σε δύο από τις πλέον γνωστές πολυεθνικές προϊόντων ευρείας χρήσης για αθέμιτη κερδοσκοπία. Ο κ. Σκρέκας από την κυβέρνηση μίλησε για «πληθωρισμό της απληστίας». Η εμπιστοσύνη των πολιτών στην κυβέρνηση και το κεντρικό κράτος, για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 3/11/2023