Μια διάταξη προσώπων που επηρεάζουν τη διεθνή και εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, επιχειρεί συντεταγμένα να συσχετίσει τον πόλεμο στη Γάζα με την ελληνοτουρκική εξέλιξη.

Η αναφορά δεν συσχετίζεται με την κυβέρνηση ούτε με τη γραφειοκρατία του υπουργείου Εξωτερικών και φυσικά τους στρατιωτικούς. Η θέση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού άλλωστε είναι διαφανής και ασυνήθιστα σαφής για την ελληνική παράδοση της σύγχυσης και της επιθυμίας, χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα. Όπως και στην περίπτωση του πολέμου στον Βορρά, μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, έτσι και στον πόλεμο στην Ανατολή, μετά την εισβολή τρομοκρατών της Χαμάς στην ισραηλινή επικράτεια, ο κ. Μητσοτάκης τοποθετήθηκε με αποφασιστικότητα και ρεαλισμό. Οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν να δημιουργήσουν μια τεταμένη ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της Ελλάδας, με ορίζοντα τη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Κορυφής Ελλάδας - Τουρκίας τον Δεκέμβριο στη Θεσσαλονίκη.

Όμως η συνάντηση κορυφής αυτή ουδεμία σχέση έχει με τον πόλεμο στην Ανατολή μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς κα σε τίποτα δεν θα επηρεασθεί από το ότι Ελλάδα και Τουρκία έχουν ολωσδιόλου διαφορετικές τοποθετήσεις στον πόλεμο στη Γάζα. Ο στόχος των εν λόγω κύκλων των Αθηνών είναι ορατός. Να «ρυμουλκήσουν» τη διεθνή πολιτική της χώρας από την προσήλωση και τη συνέπεια στις διεθνείς και τις περιφερειακές συμμαχίες της σε μια «επιτηδευμένη ουδετερότητα». Μάλιστα -είναι γεγονός με διακριτικό τρόπο- εκφράζουν έντονες επιφυλάξεις για το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης σε τελευταίο συνέδριο του «Economist» σχολίασε την τουρκική ένταξη στη «διεθνή της Τζιχάντ» ως τοποθέτηση στη «λάθος πλευρά της ιστορίας». Προφανώς δεν κατανοούν οι εν λόγω δημοσιολογούντες πολιτικοί, ειδικοί επιστήμονες ή αρθρογράφοι ότι η ευθυγράμμιση με την Τουρκία στην «επιτήδεια ουδετερότητα» μεταξύ Ανατολής και Δύσης θα «αφόπλιζε» διπλωματικά την Ελλάδα και θα την ενέτασσε ως γεωπολιτικό «υποσύνολο» στο τουρκικό imperium.

Ακόμη και σε σχέση με την προοπτική ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους Τουρκία και Ελλάδα έχουν τελείως διάφορες τοποθετήσεις. Η Τουρκία από την αρχή της κλιμάκωσης της έντασης στα σύνορα Ισραήλ - Γάζας δήλωσε δημόσια διά του προέδρου της ότι είναι έτοιμη για αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στη Γάζα προκειμένου να αναλάβει ρόλο εγγυήτριας δύναμης στην περίπτωση συγκρότησης παλαιστινιακού κράτους. Καμία πλευρά δεν της έδωσε σημασία. Ούτε φυσικά το Ισραήλ, ούτε οι Άραβες, ούτε οι Αμερικανοί.

Η Ελλάδα από την άλλη πλευρά, που μαζί με την Κύπρο είναι με εμπεδωμένες συμμαχίες με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και εκλεκτικές σχέσεις με την Ιορδανία και τη Σαουδική Αραβία, ενώ στις σχέσεις της με το Ισραήλ συντονίζεται και με τους Αμερικανούς (3+1), ενώ με την Αίγυπτο στο «μέτωπο» της Βορείου Αφρικής - Μεσογείου και με τους Γάλλους, έχει κάθε λόγο να προσβλέπει σε μια άλλη διάταξη εγγυήσεων για τυχόν παλαιστινιακό κράτος. Και σε αυτή την κατεύθυνση έχει και λόγους μαζί με την Κύπρο να ασκεί διαμεσολαβήσεις μεταξύ των «συμμάχων» της. Αρχικά για τους «ανθρωπιστικούς διαδρόμους» προς τους άμαχους της Γάζας και στη συνέχεια, εφόσον οι ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις «αφοπλίσουν» τη Χαμάς και την τρομοκρατία, για τον σχηματισμό κράτους Παλαιστινίων.

Όπου το κράτος αυτό θα το στηρίξουν -και όχι εγγυηθούν- εύλογα η Αίγυπτος, η Ιορδανία, τα Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία. Ενώ παρούσες στρατιωτικά, όπως ήδη έχουν αναγγείλει, θα παραμένουν οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ. Ο στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την οικονομική βιωσιμότητα του νέου κράτους και το Ισραήλ είναι γνωστό ότι έχει την τεχνογνωσία να μετατρέπει την έρημο σε «πορτοκαλεώνες» …

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 6/11