Αυτό που ενδιαφέρει την Ελλάδα στην παρούσα φάση είναι, μέχρι το τέλος Ιουνίου, το Eurogroup, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ να συμφωνήσουν υπό ποίους όρους το ελληνικό χρέος θα οριστεί ως βιώσιμο στον χρόνο.

Γιατί, για να καταλαβαίνουμε τι συζητάμε και τι συμφωνούμε, αν τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου που ψηφίστηκαν την προηγούμενη Πέμπτη στο ελληνικό Κοινοβούλιο αφορούν το 2019-2020, τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος για τα οποία διαφωνεί το Βερολίνο με το ΔΝΤ αφορούν ουσιαστικά τις δεκαετίες μετά το 2035.

Αρα η Ελλάδα ενδιαφέρεται οι συζητήσεις αυτές να καταλήξουν προς το παρόν, ούτως ώστε τα ελληνικά ομόλογα να ενταχθούν στο πρόγραμμα της ΕΚΤ για ποσοτική χαλάρωση (QE), αλλά και για να βελτιωθεί το διεθνές κλίμα εμπιστοσύνης για τη χώρα ώστε να υπάρξει έξοδος στις αγορές και επενδύσεις και όχι για να αλλάξει ο όγκος του χρέους της, που ούτως ή άλλως δεν τίθεται ως θέμα.

Από εκεί και πέρα, ο Β. Σόιμπλε, αν και γνωρίζει ότι οι Χριστιανοδημοκράτες θα επικρατήσουν στις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία, δείχνει ότι επιδιώκει να κρατήσει τη συζήτηση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους «ζωντανή».

Το ερώτημα για ποιους λόγους συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν έχει σαφείς απαντήσεις. Το βασικό σενάριο είναι ότι ο κ. Σόιμπλε προετοιμάζει τη συζήτηση για την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων επί του ελληνικού ζητήματος, όπως τα προηγούμενα χρόνια επιζητούσε την αναδιάρθρωση της ευρωζώνης μέσα από ένα Grexit.

Το Βερολίνο επιδιώκει, έτσι, έναν δεύτερο γύρο συζητήσεων για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους από τον Οκτώβριο μέχρι το τέλος του 2017. Η Αθήνα, αντίστοιχα, αν έχει ενταχθεί στο QE από τον Ιούλιο και έχει πολύ πιο θετική διεθνή εικόνα, μπορεί να υπολογίζει σε μια δεύτερη φάση συζητήσεων για την οικονομία της από πιο ισχυρή θέση...

Και, τελικά, η Ελλάδα από τον Αύγουστο του 2018 μέχρι το τέλος της χρονιάς εκείνης θα πρέπει να μπορεί να συζητάει σωρηδόν το παραγωγικό της μοντέλο, την επαναδιατύπωση των υφεσιακών μέτρων του 2019-2020, τη δομική αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού της συστήματος και το σταθερό περίγραμμα για την αύξηση του ΑΕΠ της.

Από την Ελευθερία του Τύπου