Η πρωτοβουλία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών σίγουρα είναι αξιοσημείωτη και αξιομνημόνευτη. Δεν συμβαίνει κάθε μέρα οι αστυνομικοί να οργανώνουν ανοιχτή συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων, όπως το απόγευμα της 29ης Ιουνίου. Ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας κ. Τόσκας φάνηκε μάλλον εμβρόντητος από τη συγκεκριμένη κίνηση των αστυνομικών. Σε δημόσιες δηλώσεις του εκτίμησε, ή καλύτερα ευχήθηκε, ότι τελικά η εκδήλωση θα ματαιωθεί.

Κι όμως, ο κ. Τόσκας έχει άδικο. Εμφανίζεται σχεδόν φοβικός απέναντι σε μια κίνηση που έχει έντονο πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο. Κι όμως, είναι μια πρωτοβουλία που δοκιμάζει να διαχειριστεί όχι με πρακτικές καταστολής, αλλά συνευθύνης, ζητήματα περίπλοκα, όπως είναι το «κράτος εν κράτει» στο κέντρο των Αθηνών και η φασίζουσα «αγιοποιημένη» βία των κουκουλοφόρων.

Οι αστυνομικοί στην ανακοίνωσή τους σημειώνουν ότι με την εκδήλωσή τους για «ανοιχτές και ελεύθερες πόλεις» απαντούν στη «θεσμοποιημένη πραγματικότητα» των «τυφλών» φαινομένων βίας. Κάνουν ουσιαστικά κάτι απλό: Αφήνουν τις ασπίδες, τα γκλομπ, τα δακρυγόνα και δοκιμάζουν να «απελευθερώσουν» τα Εξάρχεια, μια ιστορική συνοικία των Αθηνών, με ειρηνικά μέσα. Καλούν σε συζήτηση μάλιστα κόμματα, φορείς, το Αρχηγείο τους και τελικά τους ίδιους τους πυρήνες της αναρχίας που καθοδηγούν τη βία στην περιοχή. Οι αντιεξουσιαστές σε μια πρώτη φάση, μάλλον αμήχανα, στους δικούς τους διαδικτυακούς τόπους απάντησαν στην πρωτοβουλία με «πρωτόλειο» τρόπο: απειλώντας ότι θα είναι και αυτοί εκεί.

Μα, φυσικά, θα πρέπει να είναι και αυτοί εκεί. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει η συγκέντρωση και η όποια δημόσια συζήτηση στη συγκεκριμένη πλατεία χωρίς αυτούς. Εκεί θα πρέπει να είναι και οι πάτρωνες της περιοχής «από την πλευρά των ατάκτων», ο περίφημος «Ρουβίκωνας». Να είναι εκεί χωρίς τα όπλα τους, χωρίς μολότοφ, χωρίς βρισιές.

Το κράτος καταθέτει τις ασπίδες του. Αυτοί θα πρέπει να καταθέσουν τις εμπρηστικές βόμβες τους. 43 χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση ας γίνει κάτι νεωτερικό στους δρόμους της βίας. Ισως ήρθε η στιγμή τα Εξάρχεια να γίνουν μια ελληνική Μονμάρτρη. Μια γειτονία καλλιτεχνών και ελευθεριακής κουλτούρας με τη συμμετοχή όλων. Η Ελλάδα χρειάζεται πνεύμα συνάντησης και διανόηση. Οχι μολότοφ και ΜΑΤ.