Ακούσαμε για μία ακόμη φορά τον κ. Γιώργο Παπανδρέου να λέει ότι απέδειξε ότι λεφτά υπάρχουν! Το πού, μόνον αυτός φανταζόμαστε ότι το ξέρει. Το θέμα όμως της σημερινής ανάλυσης δεν είναι ο συγκεκριμένος αστόχαστος πρίγκιπας (όπως θα έλεγε και η Πηνελόπη Δέλτα) της πολιτικής. Το θέμα είναι η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, στην οποία και αυτός συνέβαλε σημαντικά, μέσω της έμπνευσής του για το ΔΝΤ αλλά κυρίως το κόμμα του το οποίο έβαλε τα θεμέλια της καταστροφής της Ελλάδος που χρόνια μετά επήλθε. Εξ αιτίας της ηθικής αποσάθρωσης, ελέω ΠΑΣΟΚ, της Διοίκησης, των Θεσμών και, κατ' επέκταση μιας κοινωνίας που εκμαυλίστηκε.

Προέβαλε μιλώντας στην Βουλή ο κ. Παπανδρέου την κοινωνική του ευαισθησία, κάνοντας μάλιστα συστάσεις ως έπηλυς, καθώς φαίνεται ότι δεν του έτυχε να γνωρίσει τι έχει βιώσει η ελληνική κοινωνία. Ασφαλώς θα τα διαβάζει στις εφημερίδες, αλλά δεν το έχει δει από κοντά. Αν δεν έχει το κουράγιο να περπατήσει στις γειτονιές ας επισκεφθεί ένα χώρο που λειτουργεί ως αποτέλεσμα της βαθιάς κρίσης. Είναι στην Πειραιώς 132. Ένας χώρος μεγάλος μεν αλλά γυμνός δε, όπου σε πρόχειρα τελάρα ή χάμω, κατα γης στο τσιμέντο είναι αραδιασμένα βιβλία. Είναι το βιβλιοπωλείο των αστέγων, τους οποίους δημιουργήσατε κι εσείς κ. Παπανδρέου ξεχαρβαλώντας με μεθοδικότητα την Ελλάδα την παχυλή δεκαετία του '80, αλλά και τις λοιπές που το κόμμα σας κυβέρνησε, πουλώντας δανεική ευμάρεια, χρηματιστηριακή ευωχία με δανεικά αλλά όχι αγύριστα, «πλαστική ευτυχία».

Για όλα αυτά ήλθε ο λογαριασμός χρόνια μετά, όταν η διεθνής κρίση έκρουσε την πόρτα της απροετοίμαστης και ανέμελης χώρας, την οποία θελήσατε μάλιστα να ανορθώσετε καίτοι ως συμμέτοχος στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχατε την ίδια βαριά ευθύνη. Εδώ δεν ισχύει το «ο τρώσας και ιάσεται».

Επί των πρωθυπουργικών ημερών Παπανδρέου βάθυνε η κρίση και επιβαρύνθηκε δραματικά ο ελληνικός λαός, ώστε να έχουμε την εξ ίσου δραματική απώλεια θέσεων εργασίας, φτωχοποίηση, εξώσεις, αστέγους. Όπως αυτοί της οδού Πειραιώς, που αφού κοιμήθηκαν σε πεζοδρόμια και σε παγκάκια, άρχισαν να «βουτούν» σε κάδους σκουπιδιών και να μαζεύουν βιβλία, για να τα πωλούν σε παλαιοβιβλιοπώλες. Μέχρις ότου σκέφτηκαν να τα πωλούν οι ίδιοι. Τους δόθηκε ο χώρος. Το έμαθαν πολλοί ευαισθητοποιημένοι συμπατριώτες μας και, αντί να πετούν πολυδιαβασμένα βιβλία ή να τα πωλούν σε παλαιοβιβλιοπωλεία, τους τα δωρίζουν. Και εκείνοι, μορφωμένοι άνθρωποι των οποίων η ζωή τους γύρισε την πλάτη, τα πωλούν φθηνά για να πληρώνεται κάποιο νοίκι, ένα σάντουϊτς, κάποιος καφές. Απλά και στοιχειώδη πράγματα που εμείς οι υπόλοιποι δεν τα εκτιμάμε γιατί είχαμε την τύχη να τα έχουμε σε αφθονία.

Αυτή είναι η άλλη Ελλάδα που δεν την γνωρίζει ο κ. Παπανδρέου και ο κάθε κύριος Παπανδρέου. Είναι η Ελλάδα του μόχθου και της επινοητικότητας για να επιβιώσει επειδή κάποιοι της στέρησαν την δυνατότητα, πουλώντας της φούμαρα επί σειράν ετών. Για να την υπνωτίζουν και να την κάνουν σαν το συνάφι τους.

Τουλάχιστον όλοι αυτοί που, ενώ εχουν βαριά ευθύνη έρχονται ανέμελοι να κουνήσουν το δάκτυλο και να κάνουν υποδείξεις, ας κάνουν για μία έστω φορά αυτοκριτική. Θα είναι κάτι σαν συγχώρεση που ζητούν απέναντι σε αυτούς που οδήγησαν στην ανέχεια, στην δυστυχία και στα παγκάκια των πάρκων με στέγη τον ουρανό.