Κανείς δεν αμφέβαλε ότι η κυβέρνηση που θα διαδεχόταν τον ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνούσε με τα δεσμά με τα οποία αυτός έχει δέσει την χώρα. Απλώς θα αξιολογείτο –πράγμα που ήδη συμβαίνει- ως πιο αξιόπιστη σε σχεση με τους αριστερούς, ωστε οι πιστωτές να αποδεχθούν κάποια ελάφρυνση των δυσβάστακτων όρων. Τους οποίους στην ουσία τους επέβαλε ο διεθνώς αναγνωρισμένος λαϊκισμός των κυβερνώντων και ο φόβος των δανειστών ότι με τις λαϊκίστικες πρακτικέςτους δεν επρόκειτο να παρουν τα λεφτά τους πίσω.

Η αλήθεια είναι ότι με δανεικά κινούμασταν από τότε που γίναμε ανεξάρτητο κράτος. Κάπως έτσι κινούνται και άλλοι. Η διαφορά είναι ότι επί τόσα χρόνια μπορούσαμε να τα ξεπληρώνουμε επειδή είχαμε κάποια στοιχειώδη παραγωγή και κάποια εξ ίσου στοιχειώδη κρατικά έσοδα. Τώρα καμμιά παραγωγή δεν υπάρχει. Και μπορεί τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων να συνεχίζουν να πέφτουν ως αποτέλεσμα της προαναφερθείσας αξιοπιστίας που απέκτησε η χώρα μετά την κυβερνητική αλλαγή,αλλά χωρίς το ζεστό χρήμα της ανάπτυξης πάλι την ανάγκη δανεικών θα έχουμε.

Κάνοντας έναν απολογισμό των ετών της Μεταπολίτευσης, όλο και επιβεβαιώνεται ο Πάγκαλος –που έχει και αυτός τις δικές του ευθύνες ως μετέχων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ- ότι «μαζί τα φάγαμε». Το ένα τρισεκατομμύριο ευρώ συνολικών επιδοτήσεων –όχι δανείων- το είδαμε να γίνεται εργα υποδομής, κρατικής μεταρρύθμισης, βιομηχανική υποδομή ή σίτιζε ευτυχείς ψηφοφόρους; Που απαιτούσαν όλο και περισσότερα με πρόθυμες κυβερνήσεις να τους τα δίνουν; Μπορεί η ...πάναγνη Αριστερά να μην ευθύνεται, άμεσα, για τα χρέη, όμως αυτα δημιουργήθηκαν μεταξύ άλλων προκειμένου οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα, κυρίως, να απολαμβάνουν, με τα δανεικά εκ του εξωτερικού, αυτόματες τιμαριθμικές αναπροσαρμογές για τις οποίες επίεζε ο κατευθυνόμενος από την Αριστερά συνδικαλισμός!! Ποιος κατέβαζε στο δρόμο έξαλλους που απαιτούσαν όλο και περισσότερα; Η Αριστερά βεβαίως. Που πλήρωσε τελικώς τις αμαρτίες της αυτές, υποχρεωμένη από ξένους να εφαρμοζει αντιλαίκές πολιτικές.