του Νίκου Σίμου

Δεν γνωρίζω αν ο λόγος που οι συνταξιούχοι την γλυτώνουν είναι μία πράξη της αριθμητικής, η πρώτη που μαθαίνουμε στο δημοτικό, όμως θα πρέπει οι απόμαχοι να ευλογούν και ευγνωμονούν και τους αρμοδίους, αλλά κυρίως τα λεγόμενα «ηλίθια έξυπνα αλλά γρήγορα» μηχανήματα που είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Διότι εκεί που η παρακράτηση φόρου στις επικουρικές θα έκανε τους συνταξιούχους να καταπιούν την μασέλα τους –όσοι εξ αυτών διαθέτουν, τέλος πάντων, τεχνητή οδοντοστοιχία- τώρα «κινδυνεύουν» να διαπιστώσουν πως το κράτος είναι γαλαντόμο. Πως τέτοια συμπόνοια;

Μη πάει το μυαλό σας σε ευαισθησίες. Απλώς μαθαίνουμε ότι η παρακράτηση φόρου στις επικουρικές συντάξεις θα είναι μικρότερη ή μηδενική, διότι το σύστημα δεν μπορεί να αθροίσει κύρια και επικουρική σύνταξη, επί του αθροίσματος των οποίων θα γινόταν η παρακράτηση, με το εγκεφαλικό –πλην της μασέλας- να είναι βέβαιο.

Το ζήτημα βεβαίως είναι ότι οι συνταξιούχοι μολονότι οι φουκαράδες δεν είναι ούτε ψεύτες ούτε κλέφτες, κατά πως λέει η παροιμία, «τον πρώτο μόνο χρόνο θα χαίρονται». Διότι εφ’ όσον αρμόδιοι και σύστημα καταφέρουν να τετραγωνίσουν τον κύκλο της πρόσθεσης, αυτό που θα έπρεπε να νιώσουν οι συνταξιούχοι στην τσέπη τους θα το νιώσουν στο ...κεφάλι τους.

Ελπίζουμε δύο τινά. Πρώτον να ισχύει αφορολόγητο για ένα ποσό επικουρικής επί ετήσιας βάσης, διότι διαφορετικά η κυβέρνηση θα λύσει το δημογραφικό του γηρασμένου πληθυσμού, όχι λογω κάποιας επιδημίας αλλά μέσω του υπουργείου των Οικονομικών. Δεύτερον να παραμένει το πρόβλημα της εκτέλεσης της, λογαριθμικής δυσκολίας, πράξης της πρόσθεσης. Σε τελευταία ανάλυση δεν είμαστε όλοι Αϊνστάϊν....