«Oποιος περιμένει ότι ο Τσίπρας θα ανατρέψει το σύστημα είναι βλάκας με περικεφαλαία», δηλώνει ο γνωστός κριτικός κινηματογράφου



Δίνουμε ραντεβού στην «Μπουγιαμπές», την κλασική ψαροταβέρνα των νοτίων προαστίων. Μας υποδέχεται ο Σταμάτης Λεοντίτσης, δεύτερη γενιά από το 1967 που λειτουργεί το εστιατόριο. «Προτείνουμε να δοκιμάσετε την ψαρόσουπά μας», είναι τα πρώτα του λόγια, για να συνεχίσει με το υπόλοιπο μενού. Σαλάτα μαρούλι, ρόκα, ντομάτα, αγγούρι, ραπανάκια, πιπεριές, τουρσί, βαλεριάνα. Καλαμάρι ψητό με ψιλοκομμένο μαϊντανό, κάππαρη και ρίγανη. Γαριδάκι συμιακό τηγανητό. Στείρα ψητή. «Oταν υπάρχει ελληνικό ψάρι, το παίρνουμε. Oταν δεν υπάρχει, δεν παίρνουμε ξένο», εξηγεί την πολιτική του μαγαζιού. Συνοδεύουμε το γεύμα με το KOTYLE, λευκό οίνο της οικογένειας Κωνσταντακόπουλου.

«Ο Χρήστος Κωνσταντακόπουλος δεν είναι μόνο παραγωγός, είναι ένας πραγματικός film maker», επισημαίνει ο συνομιλητής μου, αναφερόμενος στον γιο του καπετάν-Βασίλη, που ασχολείται δυναμικά με τις κινηματογραφικές παραγωγές. «Ημουνα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και μου έλεγε ο Οικονομίδης ότι συμμετείχε σε όλη τη δημιουργία της ταινίας του “Το Μικρό Ψάρι”, ακόμη και στο μοντάζ. Ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος μπορεί να μην κόβει εισιτήρια στο εσωτερικό, αλλά πουλάει έξω». Από τις δικές μας ταινίες που τον ενθουσίασαν ήταν ο «Κυνόδοντας» του Λάνθιμου και η «Μικρά Αγγλία» του Βούλγαρη. «Εάν ήταν αμερικανική ταινία, θα πήγαινε σίγουρα για Οσκαρ», σχολιάζει. Από τις ξένες συνιστά να δούμε το «Νεμπράσκα», ενός «Ελληναρά», όπως χαρακτηρίζει τον ελληνικής καταγωγής Αμερικανό σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν.
Ζητώ τη γνώμη του για την πολιτική και οικονομική κατάσταση της Ελλάδος. «Οποιο σύστημα και να έχεις, δικτατορικό, δημοκρατικό, καπιταλιστικό, σοσιαλιστικό, εάν δεν έχεις τρία πράγματα πεθαίνεις. Πρώτον, παραγωγή. Δεύτερον, πολίτες που να πληρώνουν τους φόρους και, τρίτον, ένα συμμαζεμένο και σύγχρονο Δημόσιο. Τι συμβαίνει στη χώρα μας; Κυριαρχεί ένα πλέγμα μεταπρατικού κεφαλαίου που δεν παράγει και  κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού που μπλοκάρει κάθε αλλαγή. Αντί να κοιτάνε να ενθαρρύνουν τους δημιουργικούς εργοστασιάρχες, πάνε να τους εξαφανίσουν. Δες τι έγινε με τη Χαλυβουργική. Οι Ιταλοί αγοράζουν την ενέργεια 30 ευρώ και ο Αγγελόπουλος 61, λόγω ΔΕΗ και μεσαζόντων. Η Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στην ευρωζώνη γιατί το επίπεδο της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας ήταν χαμηλό. Δεν έχουμε αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο της Ανατολής». Τον ρωτώ πώς βλέπει την κυβέρνηση Σαμαρά. «Παρότι δεν τον ψηφίζω, με εξέπληξε με κάποιες κινήσεις που έκανε. Νομίζω, όμως, ότι δεν μπορεί να σώσει την πατρίδα». Για τον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι «τάζει λαγούς και πετραχήλια πριν από τις εκλογές και όταν ανέβει στην εξουσία θα πει ότι βρήκε καμένη γη κι ότι δεν μπορεί να δώσει ό,τι υποσχέθηκε. Το έργο το ξαναείδαμε. Οποιος περιμένει ότι ο Τσίπρας θα ανατρέψει το σύστημα είναι βλάκας με περικεφαλαία. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καλύτερο οικονομικό επιτελείο από τη Νέα Δημοκρατία».

Οι διώξεις κατά της Χρυσής Αυγής είναι κατά τη γνώμη του «τραγικό λάθος. Βγάζοντάς τους εκτός νόμου, τους ηρωοποιείς. Τον εχθρό σου τον αντιμετωπίζεις μόνο με πολιτικά επιχειρήματα». Για τον ίδιο, ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι ο φοροφυγάς. «Κάνουν λάθος όσοι λένε ότι είμαστε υπό γερμανική κατοχή. Είμαστε υπό κατοχή φοροκλεφτών, νταβατζήδων, λαμόγιων και εργατοπατέρων. Είμαστε απίστευτος λαός. Τα θέλουμε όλα. Ο Ελληνας έχει στομάχι αμερικανικό και κεφάλι αριστερό. Κύριε, αφού είσαι σε σύστημα καπιταλιστικό, πρέπει να ακολουθείς ορισμένους κανόνες: παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα, εφευρετικότητα, μόχθο. Εάν τα αρνείσαι αυτά, κάνε επανάσταση. Εάν δεν μπορείς να επαναστατήσεις, άφησέ μας ήσυχους και πήγαινε στα Μάταλα».

Για τους Ευρωπαίους εταίρους μας έχει την εντύπωση ότι υποκρίνονται πως είναι ικανοποιημένοι από τις μεταρρυθμίσεις που κάνουμε κι εμείς από την πλευρά μας υποκρινόμαστε ότι είμαστε ευρωπαϊκή χώρα. «Στην πραγματικότητα, κατά μία έννοια εμείς εκβιάζουμε την Ευρώπη. Αυτοί δεν περιμένουν να τους δώσουμε τα λεφτά πίσω. Θέλουν να φτιάξουμε κάποιες στοιχειώδεις υποδομές, για να μη ζητήσουμε κι άλλα. Η λύση θα προέλθει από ένα καθεστώς του οποίου θα ηγούνται έξυπνοι, αποφασισμένοι και ανιδιοτελείς άνθρωποι. Δεν πιστεύω στη δημοκρατία του μέσου όρου». Την ώρα που έρχονται τα σιροπιαστά, ο συνομιλητής μου περιγράφει γλαφυρά την ηρωίδα της κρίσης. «Είναι 19-20 ετών, ψηλή, κούκλα, γαμάτη και προτιμά να διδάσκει ελληνικά σε φροντιστήριο για 8 ευρώ την ώρα, αντί να εκπορνευτεί και να πηδιέται με τους φαλακρομαλάκες».