του Νίκου Σίμου

Στο χθεσινό σχόλιο είχα αναφερθεί στο ΠΑΣΟΚικό δράμα. ’λλωστε είναι γνωστό ότι όπου φτώχεια και γκρίνια. Και η σημερινή ένδεια του άλλοτε κραταιού κόμματος είναι μεγάλη, έστω και αν υπήρξε νομοτελειακή, κατά κάποιο τρόπο.

Το ΠAΣOK, ως κόμμα που επι σειράν ετών, εκπροσώπησε μία απατηλή ιδεολογία και ευμάρεια, όπως αποδείχτηκε τουλάχιστον με την κρίση, έχει κάνει τον κύκλο του. Υπήρξε το κόμμα με την μεγαλύτερη χρονική παραμονή στην εξουσία –και όχι μόνο στα χρόνια της μεταπολίτευσης- και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι συναλλάχτηκε με τον λαό. Το τανγκό άλλωστε χορεύεται με δύο.

Το είδους συναλλαγή ήταν αυτή; Μήπως το «μαζί τα φάγαμε»;;

Ήταν μία συναλλαγή ετεροβαρής, όπως αποδείχτηκε με την πάροδο των ετών. Πλήθη κόσμου έδιναν την ψήφο τους στο κόμμα που τους υποσχόταν λαγούς με πετραχήλια. Πλήθη διορίζονταν στο δημόσιο που διογκωνόταν, και έτσι είχαμε μία τεχνητή έλλειψη ανεργίας. Συντεχνίες ολόκληρες του Δημοσίου έπαιρναν αυξήσεις που τις εξασφάλιζαν δάνεια που πληρώνουμε ακόμη. Με λαϊκίστικα συνθήματα ένα πλήθος κόσμου ένιωθε εθνικά υπερήφανος. Και η πίστωση στο ΠΑΣΟΚ έπαιρνε αναπροσαρμογή χρόνου...

Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της «γλυκειάς πολιτικής» ήταν ότι ο κόσμος αργά κατάλαβε ότι η πολιτική αυτή απαιτούσε δαπάνες που εκαλύπτονταν και από την τσέπη του με τη συνεχή φορολογική αφαίμαξη αλλά και με δανεισμό, εξαιτίας του οποίου όλος αυτός ο κόσμος που χαιρόταν τα αγαθά του σοσιαλισμού υποχρεώθηκε να πληρώνει ακόμη πιο δυσβάστακτους φόρους. Διότι, τα αποτελέσματα πολιτικών του παρελθόντος πληρώνουμε σήμερα.

Συμπερασματικά, ανιχνεύοντας τους λόγους της διαχρονικής παρουσίας των ιμιτασιόν σοσιαλιστών στην εξουσία, μπορούμε να πούμε ότι ένας βασικός λόγος ήταν ασφαλώς ότι το ΠAΣOK ήταν το κατ’ εξοχήν κόμμα που είχε κάνει πράξη την αρχή του do ut des, την αρχή του δούναι λαβείν με την κοινωνία.

O δεύτερος λόγος ήταν ότι, ανεξαρτήτως του αν γνώριζαν οι εμπνευστές της επικοινωνιακής του στρατηγικής το θαυμάσιο πόνημα που αποδίδεται στον Iωνάθαν Σουίφτ για την Tέχνη της Πολιτικής Ψευδολογίας, εν τούτοις αποδείχθηκαν θαυμάσιοι μαθητές του.

O ίδιος ο Σουίφτ, προφητικός, μας ερμηνεύει την διαχρονικότητα της πολιτικής ισχύος του ΠΑΣΟΚ, αναφερόμενος ειδικώς στην αντοχή των ψευδολογιών, καθώς,

όπως αναφέρει, τα πολιτικά ψεύδη, όπως τα έ ν τ ο μ α, πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται με διαφορετική μορφή. Αυτό είναι το πολιτικά θνήσκον, πλέον, ΠΑΣΟΚ, του οποίου ο αρχηγός επιδιώκει την αναγέννηση, όχι ως ...έντομο όπως λέει ο Σουίφτ, αλλά ως ...δέντρο που βγάζει λάδι!