του Νίκου Σίμου

Επειδή στην Ελλάδα έχουμε μάθει να εφησυχάζουμε και στο πρωτο θετικό βήμα να ξεχνούμε το δυσοίωνο παρελθόν, καλό είναι να μετριαστεί λίγο η υπέρμετρη αισιοδοξία για τα περαιτέρω. Κι αυτό διότι η αισιοδοξία ερεθίζει τους υπαλλήλους των πιστωτών μας – δεν είναι λίγα τα εμπόδια που έφερε η τρόϊκα- ενώ από την άλλη πλευρά το αύριο, με μία φαινομεικά άσχετη αφορμή, μπορεί να ανατρέψει πολλά και να μας προσγειώσει απότομα.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν στις σχετικές ανακοινώσεις του για την επιτευχθείσα, τελικώς, συμφωνία με την τρόϊκα, συγκρατημένος. Περισσότερο συγκρατημένος ίσως από υπουργούς αλλά και από το επικοινωνιακό του επιτελείο, το οποίο, όπως φαίνεται από σχετικά δημοσιεύματα και περίπου ταυτόσημες «πληροφορίες», διοχετεύει ότι τα καταφέραμε. Το τι καταφέραμε ένας Θεός το ξέρει και ο φουκαράς ο κοσμάκης. Με άλλα λόγια ας μη δημιουργείται η πεπλανημένη εντύπωση ότι βρισκόμαστε σε καλύτερη μοίρα από άλλες χώρες που είχαν και αυτές Μνημόνια να υπηρετήσουν. Ακόμη και το ότι προτιθέμεθα να βγούμε στις αγορές είναι μία προοπτική την οποία όλοι θέλουμε, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε τα εξής βασικά:

Πρώτον ότι θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε για την έξοδο αυτή αφού την πραγματοποιήσουμε και εξασφαλίσουμε τα λεφτά που θέλουμε. Και όχι να κάνουμε προκαταβολικώς δηλώσεις όπως έκανε και κάποιος υπουργός.

Δεύτερον ότι και η έξοδος από τις αγορές για νέα δανεικά είναι. Και μάλιστα χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη των Μνημονίων που δεν μας άφησε να παρεκκλίνουμε, μια και ως επιρρεπείς στον λαϊκισμό –αυτό άλλωστε απέδειξε η Μεταπολίτευση- έχουμε την τάση να ξωκείλουμε και πάλι.

Ας έχουμε λοιπόν υπ’ όψιν που βρίσκεται ακόμη το δυσθεώρητο χρέος. Ας έχουμε υπ’ όψιν σε τι κατάσταση βρίσκονται τα Ταμεία και τι νέες θυσίες χρειάζονται για να σωθούν. Ορθώς σχεδόν όλος ο κυριακάτικος Τύπος αναφερόταν στο πρόβλημα αυτό. Ας έχουμε επίσης υπ’ όψιν ότι μέτρα που δημιούργησαν το πρωτογενές πλεόνασμα δεν πρόκειται να επαναληφθούν. Ας έχει υπ’ όψιν και η κυβέρνηση ότι οι αντοχές έχουν εξαντληθεί καθώς και ότι για το δρόμο που

απομένει απαιτούνται άλλα μέτρα, διαφορετικά, τα οποία ακόμη δεν ξερει κανείς ποια μπορεί να είναι σε αντικατάσταση των παλαιών.