του Νίκου Σίμου

Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ο πρωθυπουργός  θα κάνει άνοιγμα και προς άλλες πολιτικές δυνάμεις για τη διεύρυνση του κόμματος. Έτσι όμως όπως η κεντροδεξιά παράταξη έχει διαμορφωθεί σήμερα είτε με την αποχώρηση στελεχών της προκειμένου να ακολουθήσουν ανεξάρτητη, προσωπική τους πολιτική πορεία, είτε με την απώλεια ψηφοφόρων της παράταξης που ακολούθησαν τους αποσχισθέντες ή θεώρησαν σκόπιμο να βρουν, προσκαίρως έστω, άλλη κομματική στέγη, το ζήτημα, όσον αφορά τη διεύρυνση αυτή, έχει άλλη βάση. 

Συγκεκριμένα, πρέπει ή όχι να προηγηθεί, πριν από οποιαδήποτε διεύρυνση η επανένταξη στελεχών και ψηφοφόρων στο κόμμα από το οποίο προέρχονται; Αν ναι, πως μπορεί να γίνει αυτό -αφού με τα σημερινά εκλογικά δεδομένα κάθε ψήφος είναι πολύτιμη- πολύ περισσότερο αυτές που προσκαίρως εχάθησαν;; Προφανώς αυτό μπορεί να γίνει με την άρση των λόγων που προκάλεσαν την φυγή. Αυτό μάλλον διευκολύνεται τώρα που οι ενδείξεις για σταθεροποίηση της οικονομικής κατάστασης είναι περισσότερο ορατές από κάθε άλλη φορά.

Αν προκριθεί το να προηγηθεί η διεύρυνση και προς άλλους χώρους, έτσι ώστε να δοθεί η εντύπωση ότι η παράταξη «ανοίγει» και με την ένταξη και άλλων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, μεγάλη σημασία έχει να προσδιοριστεί ποιοι ακριβώς εκφράζουν όχι μόνο την φιλοευρωπαίκή τάση αλλά και τον νέο αέρα που η έλευσή τους θα φέρει στην παράταξη. Διαφορετικά  υπάρχει κίνδυνος, αντί ενός νέου οικοδομήματος να δοθεί η δικαιολογημένη εντύπωση της αναπαλαίωσης. 

Πολύ μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος, η ένταξη παλαιών στελεχών του ΠΑΣΟΚ τα οποία έχουν φθαρεί από κυβερνητικές θητείες, όχι και τόσο παραδειγματικές, να προκαλέσει αντιδράσεις στους ίδιους τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ, οι οποίοι θα θεωρήσουν ότι το κόμμα τους , ουσιαστικώς, ΠΑΣΟΚοποιείται.  Είναι δε οι ψηφοφόροι αυτοί που κρατούν σε ανεκτό ακόμη επίπεδο τα ποσοστά της ΝΔ, έστω και μακράν εκείνων του παρελθόντος.