του Νίκου Σίμου

Πολύ ενδιαφέρον το περιεχόμενο της ποινής που επέβαλαν τα ιταλικά δικαστήρια στον πρώην πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι, για κάποιες παρανομίες και παρατυπίες του. Και το ενδιαφέρον έγκειται στη δυνατότητα μίμησης και στη χώρα μας της έμπνευσης που είχαν οι Ιταλοί δικαστές! Διότι η ποινή που επέβαλαν στον γενικώς ατακτούλη Σίλβιο, ήταν να προσφέρει κοινωνική εργασία. Η οποία κοινωνική εργασία έγκειται στο να προσφέρει υπηρεσίες σε οίκο ευγηρίας! 

Δεν γνωρίζω αν απλώς θα σκουπίζει ή θα χρησιμοποιεί και σφουγγαρίστρα στην «Καλλιόπη», που λένε και στον Στρατό, όμως επειδή ο Σίλβιο, όπως προείπαμε είναι ατακτούλης, καλόν θα είναι να είναι σε πτέρυγα ανδρών, διότι ο έρως χρόνια δεν κοιτά. Όχι μόνο προς τα κάτω αλλά και προς τα πάνω...

Όμως επειδή δεν είναι πάντα κακό η μίμηση θα μπορούσαν και οι Έλληνες δικαστές να έχουν ανάλογες εμπνεύσεις οι οποίες θα έπιαναν και τόπο. Λ.χ. ποιός Έλληνας δεν θα ήθελε να δεί τον ’κη να αλλάζει πάνες σε όσους έχουν ακράτεια ή τον Μαντέλη να μεταφέρει «πάπιες»; Ποιος δεν θα ήθελε να δει άλλα μπουμπούκια του ΠΑΣΟΚ που τον καιρό της παντοδυναμίας τους φέρονταν ως πρίγκιπες να πλένουν σκάλες;

Ο ξεφτιλισμός είναι ακόμη μεγαλύτερη τιμωρία. Θα πρέπει δε να καθιερωθεί η ποινή της κοινωνικής εργασίας όχι μόνο στους καταδικασμένους πολιτικούς αλλά και σε αυτούς που παραπλάνησαν τον κόσμο προκειμένου είτε να καταλάβουν είτε να παραμείνουν στην εξουσία. Σ’ αυτούς θα μπορούσαμε να είμαστε λίγο πιο επιεικείς. Να μην αλλάζουν πάνες σε οίκους ευγηρίας αλλά να ασχοληθούν λ.χ. με την αποκομιδή των σκουπιδιών, ειδικώς τις μέρες που απεργούν οι υπάλληλοι του Δήμου ή να σκουπίζουν τα πεζοδρόμια. Στην πιο σκληρή της μορφή η τιμωρία θα ήταν να μαζεύουν  τις ακαθαρσίες των σκύλων. Και όχι μόνον αυτών που τα σκυλάκι της κυρίας τους αφήνει στο δρόμο...