Μία φαντασμαγορία!
’ρθρο του Κ .Ι. Αγγελόπουλου
Είναι στ' αλήθεια εντυπωσιακό ,αν όχι και συναρπαστικό αυτό που συμβαίνει στο χώρο ΠΑΣΟΚ .Ιντριγκες ,διενέξεις ,καβγάδες ,πρόγκες ,μετακινήσεις ,μετακομίσεις ,φωνές ,φασαρία μεγάλη ! Και επί πλέον ένας πρώην και ένας νυν αρχηγός ,που μόνο.μπουνιές δεν παίζουν δημοσίως. ΠΑΣΟΚ και Ελιά, σφικτά αγκαλιασμένοι εξ' ανάγκης ,πορεύονται σε κατάσταση ζαλάδας ,με παγωμένα χαμόγελα ,σ ένα δρόμο που πιθανότατα καταλήγει σ' ένα πολιτικό γκρεμό. Δύσκολοι καιροί για πρώην κραταιούς.
Όλα αυτά , όμως, δεν συμβαίνουν χωρίς λόγο. Συμβαίνουν επειδή ,το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να καταλάβει το 2010,ότι με την απόφαση του να υπογράψει το «Μνημόνιο» έπαιρνε αναπόφευκτα πολιτικό και κοινωνικό διαζύγιο από τη λαϊκή βάση του ,από την «κεντροαριστερά» ,από τη «σοσιαλδημοκρατία».Από τότε ο «χώρος» της ηγεσίας ,αγκαζέ στη συνέχεια με τα ΝΔ, έχασε το μπούσουλα ,κατά το κοινώς λεγόμενο ,επειδή επέμεινε να νομίζει και να διαλαλεί ,ότι είναι κόμμα «κεντροαριστερό»,ενώ οι οπαδοί και ψηφοφόροι του κατά μάζες το εγκατέλειπαν για να φύγουνε «σ' άλλη γη , σ' άλλα μέρη» ,θυμωμένοι «προδομένοι» και απελπισμένοι .
Οι περί «κεντροαριστεράς» παραισθήσεις και οι αναχωρήσεις πασοκικών στελεχών προς άλλα κόμματα ,τρέλαναν το πληθωρικό «αφεντικό»,και προκάλεσαν νέες φαντασιώσεις στον φοβερό και τρομερό -γυμνασμένο πάντως- προκάτοχο του ,που αντλώντας ενέργεια από το πάθος του κατά του «δόλιου» συντρόφου του ,περιφέρεται εδώ κι εκεί σε μια προσπάθεια κατασκευής συνθηκών «επανόδου» του στο ερειπωμένο ΠΑΣΟΚ(άβυσσος ,πράγματι , η ψυχή του ανθρώπου) .Γύρω τους ,διάφοροι εραστές της «κεντροαριστερής» παραίσθησης ανεμίζουν κλαδιά ελιάς , ψάλουν ύμνους ευρωπαϊκής πίστης, πετούν φωτοβολίδες και σκορπίζουν παντού λόγια του αέρα .Το όλον μια φαντασμαγορία ,άνευ προηγουμένου!
Και το ανοιξιάτικο σόου συνεχίζεται!...