Η αλήθεια  είναι ότι στη χώρα μας όλα τα πολιτικά κόμματα χρησιμοποιούν όρους πολιτικής με μεγάλη ευκολία και άνεση χωρίς να προσδιορίζουν τις ακριβείς έννοιες και  το περιεχόμενο  τους. Όμως ,θα περίμενε κανείς( άραγε ,ματαίως;) ότι λόγω του εθνικού ναυαγίου και της δραματικής  οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης της χώρας  σήμερα ,οι πολιτικοί αρχηγοί ,τουλάχιστον ,θα φρόντιζαν να βελτιώνουν τις διατυπώσει τους και να γίνουν πιο συγκεκριμένοι στις δημόσιες τοποθετήσεις τους .Δυστυχώς, κάτι τέτοιο  δεν συμβαίνει ακόμη . Ετσι και ο κ. Φώτης Κουβέλης μιλώντας (στο κυριακάτικο «Βήμα») μίλησε για «προοδευτικό» πρόγραμμα ,για «προοδευτική» κατεύθυνση ,για  κεντροαριστερή ανασύνθεση  σε «προοδευτική» βάση ,χωρίς να είναι σε θέση να εξειδικεύσει  κάτι  σχετικώς με την  εν λόγω «πρόοδο» και την «κατεύθυνση».Φυσικά ,με  αυτή την αοριστολογία περί «προοδευτικότητας»,ο κ. Κουβέλης δεν εξήγησε και τι είναι ακριβώς οι «συντηρητικές» πολιτικές ,τις  οποίες ,όπως είπε, «αποκλείει».

Όταν, όμως ,πολιτικοί ,μάλιστα αρχηγοί σήμερα ,με  δεκαετίες στον  δημόσιο στίβο ,δεν είναι σε θέση ούτε τώρα να  εγκαταλείψουν τις( δήθεν ιδεολογικοπολιτικές ) αοριστολογίες, που μεγέθυναν  την ελληνική πολιτική «φούσκα» της τέλειας παρακμής, φυσικό είναι να υποθέσει κανείς ,ότι  μακρύς θα είναι μάλλον ο δρόμος του πολιτικού εκσυγχρονισμού της χώρας .Το  περίεργο είναι ,ότι οι  εν λόγω πολιτικοί δεν αντιλαμβάνονται  ακόμα το πασιφανές  : Οτι οι πολίτες τους γυρίζουν  την πλάτη .Και  επιπλέον οι  ρήτορες του πολιτικού κενού ,που προσφέρουν τις αυτάρεσκες πόζες τους στο κοινό ,δεν συνειδητοποιούν ,ότι αυτή η εξέλιξη  της τιποτολογίας  επηρεάζει αρνητικά την πολιτική  λειτουργία τη Δημοκρατίας τη χώρα μας.