του Νίκου Σίμου

«Το μόνο μου παράπονο από τη ζωή είναι ότι δεν μπόρεσα να είμαι κάποιος άλλος» έχει πει ο πνευματώδης Γούντυ ’λλεν. Φαίνεται ότι το ίδιο παράπονο έχει και ο Ευάγγελος Βενιζελος αν πάρουμε τοις μετρητοίς αυτό που είπε. Ότι αν βρισκόταν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το 2007, η ιστορία της Ελλάδας θα ήταν άλλη!

Ενδεχομένως να ήταν όντως διαφορετική η ιστορία της Ελλάδος. Μόνο που η διαφορετικότητα που υπονοεί έχει δύο όψεις. Όχι μόνο την καλή αλλά και την χειρότερη. Ενδεχομένως με αυτό που είπε εννοούσε ότι θα έκανε καλύτερους χειρισμούς από εκείνους του Γιώργου. Αν εννοούσε αυτό, σημαίνει ότι θεωρεί ότι ο κόσμος λησμονεί γρήγορα. Διότι λ.χ. ο κ. Βενιζέλος είχε ταχθεί υπέρ της απόφασης Παπανδρέου για τη διενέργεια δημοψηφίσματος. «Πρέπει να εκφραστεί ο λαός μ’ έναν καθαρό άμεσο τρόπο, χωρίς να υπάρχουν οι διασπάσεις, οι οποίες δημιουργούνται λόγω μιας οξύτατης και ατελέσφορης αντιπαράθεσης! είχε πει.

Όταν όμως η Μέρκελ με τον Σαρκοζί με κοινή ανακοίνωσή τους ανέφεραν ότι από το δημοψήφισμα θα κριθεί η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, αλλά και ότι μέχρι να διεξαχθεί παγώνει η έκτη δόση του πακέτου διάσωσης ο κ. Βενιζέλος άλλαξε τακτική. Διαβλέποντας ότι ερχόταν το τέλος Παπανδρέου, τάχτηκε κατά του δημοψηφίσματος(!) διότι, όπως είχε πει η θέση της Ελλάδας είναι μέσα στο ευρώ και δεν μπορεί αυτό να εξαρτηθεί από ένα δημοψήφισμα!

Εκτός όμως ότι ποτέ δεν εναντιώθηκε στον Παπανδρέου, γεγονός που λέει ότι δεν θα έκανε κάτι το διαφορετικό, αν βασιστούμε σε μία σειρά αποτυχημένων προβλέψεών του μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όντως η Ελλάδα θα ήταν διαφορετική. Χειρότερη.

Μερικά παραδείγματα. Νόμισε μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ του 2007 ότι θα έριχνε τον Παπανδρέου. Και ηττήθηκε στις εσωκομματικές εκλογές κατά κράτος. Είχε μερικά χρόνια πριν, στις εκλογές του 2.000 θεωρήσει ότι θα έχανε ο Σημίτης και ότι είχε έλθει η σειρά του.  Κατηγόρησε την κυβέρνηση Σημίτη στην οποία συμμετείχε, αλλά ο Σημίτης κέρδισε τις εκλογές και ο ίδιος έμεινε εκτός κυβέρνησης.

Όταν ο μεγάθυμος Γιωργάκης τον έκανε υπουργό μετά τις εκλογές του 2009, ανέλαβε κάποια στιγμή το υπουργείο Οικονομικών. Επι των ημερών του υπήρξε η συμφωνία της ΕΕ για μείωση του ελληνικού χρέους, αλλά και η διμερής συμφωνία με την Φινλανδία για να συμμετάσχει αυτή στο νέο πακέτο ενίσχυσης της Ελλάδας. Μια ανορθόδοξη συμφωνία που προκάλεσε αντιδράσεις και άλλων χωρών –Αυστρίας, Ολλανδίας και Σλοβακίας- καθώς απαιτούσαν και εκείνες εγγυήσεις για τα λεφτά που μας έδιναν, αφού η συμφωνία με την Φινλανδία περιελάμβανε «τραπεζική κατάθεση από πλευράς Ελλάδας σε λογαριασμό της Φινλανδίας»! Ευφέστατος ελιγμός! Και να μη ξεχνάμε τους λεονταρισμούς του απέναντι στην τρόϊκα, όταν διαπραγματευόταν ως υπουργός Οικονομικών, που έκαναν τους εκπροσώπους των δανειστών να αποχωρήσουν από τις διαπραγματεύσεις και για να επιστρέψουν αναγκαστήκαμε να αποδεχθούμε ακόμη σκληρότερα μέτρα...