Δεν μπορούσε να έχει αλλιώς η κατάσταση του ΠΑΣΟΚ την άνοιξη του 2014  εν όψει κάλπης. Η αξιοθρήνητη εικόνα του κόμματος και του αρχηγού της και οι σπασμωδικές κινήσεις  του τελευταίου δεν είναι ούτε στοιχεία  τυχαία  και  απρόβλεπτα ,ούτε προϊόντα λαθών κάποιας ηγετικής ομάδας που θα ήταν δυνατόν να αποφευχθούν .Ο πολιτικός βίος του εν λόγω κόμματος ,ως ισχυρού πόλου εξουσίας, μπήκε στη λεωφόρο  μίας ταχείας παρακμής ουσιαστικά από την άνοιξη του 2010 – δηλαδή από την αρχή του τέλους μίας μακράς  πολιτικής  πλούσιων διανομών σε  στρώματα μικρών και μεσαίων αστών .Με άδεια  πλέον τα «ταμεία»,σε μια κοινωνία όπου οι  εθνικοί πόροι κατευθύνονταν για δεκαετίες  όχι στην παραγωγή αλλά στην κατανάλωση (ενώ παραλλήλως  ένα καλό τμήμα τους χανόταν  στα «ρετιρέ» δόλιων  πολιτικών κύκλων  και των φίλων τους), το ΠΑΣΟΚ δεν είχε ιδιαίτερο πολιτικό λόγο ύπαρξης του στην ελληνική κοινωνία .      Με διανομές «τέλος»,σε συνθήκες εθνικής κρίσης και σε καθεστώς σκληρής «λιτότητας» υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ έσβησε και σκόρπισε στους τέσσερις ανέμους. Τώρα ο κ. Βενιζέλος προσπαθεί απελπισμένα  να οδηγήσει  τα συντρίμμια  ενός βαριά ηττημένου κομματικού στρατεύματος  έξω από το χώρο της ολικής καταστροφής τους. Δυστυχώς για τον κ .Βενιζέλο, ο ιστορικός χρόνος που τον  έφερε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν ο χειρότερος γι’ αυτόν. Και επιπλέον ,ο τόσο φιλόδοξος για τα μεγάλα και τα σπουδαία ,διάδοχος  του  «ολίγου» Γ. Α. Παπανδρέου ,έδειξε να μην διαθέτει τα πολιτικά και  διοικητικά ταλέντα  που απαιτεί η θέση του αρχηγού ,μάλιστα σ’ ένα κόμμα με περασμένα μεγαλεία, που βρίσκεται σε κατάσταση παρακμής .

Ούτε  ένα νέο πολιτικό τόνο ,ούτε νέες ιδέες  έφερε στο μαραμένο ΠΑΣΟΚ ο κ. Βενιζέλος ,ούτε και μπόρεσε να  διασφαλίσει μια εσωτερική συνοχή στους κόλπους του .Υπερτίμησε τις δυνάμεις, του επέδειξε έλλειψη πολιτικής ψυχραιμίας και υιοθέτησε εγωπαθείς συμπεριφορές σε σημείο που να ελέγχεται έως και για  κρίσεις μεγαλομανίας. Σίγουρα ,κάτι άλλο χρειαζόταν στη δύση του το ΠΑΣΟΚ ,τουλάχιστον για να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπή  πολιτικό«θάνατο»μετά την απότομη  εγκατάλειψη του από τα  κοινωνικά στρώματα τα οποία το στήριξαν επί δεκαετίες ,ανταποδίδοντας του τις διανομές για ένα καλόν μέσο όρο αγοραστικής δύναμης.

Τέλος παιχνιδιού ,λοιπόν .Και ελάχιστη ή μηδενική σημασία έχουν τώρα οι «λεπτομέρειες» - οι δηλώσεις ,δηλαδή , του  απογοητευμένου αρχηγού ,των περιφερόμενων «κεντροαριστερών»,που δραπέτευσαν από το ΠΑΣΟΚ και φτιάχνουν κόμματα και «κινήσεις» επί χάρτου και εκτός κοινωνίας ή  τα εσωκομματικά κουτσομπολιά και οι καβγάδες  εντός του ερειπωμένου  «σοσιαλιστικού» οίκου. Ο άνθρωπος που(πίστεψε πως) θα γινόταν βασιλιάς  έπεσε θύμα των αδυσώπητων  «λογαριασμών» της Ιστορίας ,που στηρίζονται στις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής και πετούν τώρα έξω απ τη σκηνή  το ΠΑΣΟΚ. Όλα εξελίσσονται φυσιολογικά .